Όλοι στους Δρόμους! Λουκέτο παντού!
Γράφει ο Θανάσης – 29
Άλλη μια 24ωρη πανεργατική απεργία; Μια τουφεκιά ; ή Συντονισμένος οργανωμένος εργατικός αγώνας ; Oι εργατοπατέρες, η συνδικαλιστική εργατική ηγεσία της ΓΣΕΕ δεν αφήνουν περιθώρια για αυταπάτες. Ούτε το ΠΑΜΕ δεν υιοθετεί μια συνολική απάντηση στην κυβερνητική πολιτική και στην τρόικα αλλά αμύνεται για τα μη χειρότερα.
Όλη η κοινωνία και τα πλατιά λαϊκά στρώματα δέχονται την ολοκληρωτική πολιτική του κεφαλαίου και την κρατική καταστολή. Έφτασε η ανεργία στο 30%,με 2,5 εκατομμύρια ανθρώπους κάτω από το όριο της φτώχειας, 3000 αυτοκτονίες, η μη δυνατότητα του κόσμου να πληρώσει τα δυσβάσταχτα χαράτσια καλπάζει.
Η εργαζόμενη πλειοψηφία κάτω από το εκβιασμό των αφεντικών προσπαθεί να σώσει όποιο εργατικό δικαίωμα της απόμεινε: Την εργατική δύναμη που μετατρέπετε σε ελεημοσύνη, τα δημοκρατικά δικαιώματα που καταπατούνται. Σε ένα ζοφερό περιβάλλον, χωρίς «ηγεσία» η εργατική τάξη μόνη μπορεί και πρέπει να πάρει την υπόθεση στα χέρια της. Η υποχώρηση στο Μετρό, στους ναυτεργάτες μπορεί να ήταν ένα πισωγύρισμα αλλά δεν ήταν η τελευταία λέξη.
Η καπιταλιστική κρίση, η υπερσυσώρευση τουκεφαλαίου,- το κεφάλαιο που δεν μπορεί να γεννήσει κεφάλαιο-, η σαπίλα του συστήματος, οι στρατιές ανέργων, οι άστεγοι, η εγκληματικότητα που αυξάνεται είναι αποτελέσματα της φύσης του συστήματος. Δεν φταίει μόνο η κυβερνητική πολιτική και η τρόικα όπως υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ ή θα ξαναέρθει «ανάπτυξη» με τη δική του
Άλλη μια 24ωρη πανεργατική απεργία; Μια τουφεκιά ; ή Συντονισμένος οργανωμένος εργατικός αγώνας ; Oι εργατοπατέρες, η συνδικαλιστική εργατική ηγεσία της ΓΣΕΕ δεν αφήνουν περιθώρια για αυταπάτες. Ούτε το ΠΑΜΕ δεν υιοθετεί μια συνολική απάντηση στην κυβερνητική πολιτική και στην τρόικα αλλά αμύνεται για τα μη χειρότερα.
Όλη η κοινωνία και τα πλατιά λαϊκά στρώματα δέχονται την ολοκληρωτική πολιτική του κεφαλαίου και την κρατική καταστολή. Έφτασε η ανεργία στο 30%,με 2,5 εκατομμύρια ανθρώπους κάτω από το όριο της φτώχειας, 3000 αυτοκτονίες, η μη δυνατότητα του κόσμου να πληρώσει τα δυσβάσταχτα χαράτσια καλπάζει.
Η εργαζόμενη πλειοψηφία κάτω από το εκβιασμό των αφεντικών προσπαθεί να σώσει όποιο εργατικό δικαίωμα της απόμεινε: Την εργατική δύναμη που μετατρέπετε σε ελεημοσύνη, τα δημοκρατικά δικαιώματα που καταπατούνται. Σε ένα ζοφερό περιβάλλον, χωρίς «ηγεσία» η εργατική τάξη μόνη μπορεί και πρέπει να πάρει την υπόθεση στα χέρια της. Η υποχώρηση στο Μετρό, στους ναυτεργάτες μπορεί να ήταν ένα πισωγύρισμα αλλά δεν ήταν η τελευταία λέξη.
Η καπιταλιστική κρίση, η υπερσυσώρευση τουκεφαλαίου,- το κεφάλαιο που δεν μπορεί να γεννήσει κεφάλαιο-, η σαπίλα του συστήματος, οι στρατιές ανέργων, οι άστεγοι, η εγκληματικότητα που αυξάνεται είναι αποτελέσματα της φύσης του συστήματος. Δεν φταίει μόνο η κυβερνητική πολιτική και η τρόικα όπως υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ ή θα ξαναέρθει «ανάπτυξη» με τη δική του