Το ΔΣ της ΟΛΜΕ
αναγκάζεται να επανέλθει στο ζήτημα της αξιολόγησης των μαθητων/τριων,
μετά από καταγγελίες συναδέλφων ότι τους ασκούνται πιέσεις να καταθέσουν
βαθμολογία για το Α τετράμηνο από Διευθυντές σχολείων, οι οποίοι
ισχυρίζονται ότι κάτι τέτοιο είναι υποχρεωτικό.
Λένε
(και ορθώς το λένε, μα δυστυχώς δεν το πολυλένε ώστε να μπει για τα
καλά στην κούτρα μας μπας και!) ότι το ζήτημα είναι τι θα προηγηθεί: η
σκέψη ή το συναίσθημα; Εξηγούμαι: Εστω ότι ως πεζός πας να περάσεις
κανονικά με το πράσινο φαναράκι σου, γνωστό και ως Γρηγόρης, τον δρόμο.
Και τσουπ ένας μερακλής σπιντάρει με το τζιπ του και στο τσακ γλιτώνεις
τη μετωπική με τον Αγιο Πέτρο. Και σταματάει δύο μέτρα πιο κάτω. Αφού
έχεις κάνει τον σταυρό σου καμιά δεκαπενταριά φορές, δε πά’ να ’σαι
άθεος, μαρξιστής ή ινδουιστής, τον προλαβαίνεις. Εδώ σε θέλω –τι κάμεις;
Βγάζεις τον σουγιά από το εσωτερικό της αρβύλας και του κόβεις τα
λάστιχα, ενώ θες να του κόψεις το λαρύγγι; Τον περνάς γενεές
δεκατέσσερις, λες κι είσαι ληξίαρχος με ειδητική μνήμη; Ή προσπαθείς να
κάνεις κάποιο είδος διαλόγου μαζί του, μπας και!