Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2022

Alors, c' est la guerre

Της πατρίδας μου η σημαία έχει χρώμα γαλανό και στη μέση χαραγμένο έναν κάτασπρο σταυρό.

 Κυματίζει με καμάρι, δε φοβάται τον εχθρό, σαν τη θάλασσα γαλάζια και λευκή σαν τον αφρό.

Alors, c' est la guerre

    28η Οκτωβρίου σήμερα, ημέρα Εθνικής Ανάτασης και Παλιγγενεσίας, γιορτάζουμε τo OXI. Το ΟΧΙ που κάθε μέρα γίνεται ΝΑΙ, την αγωνιστικότητα του Έλληνα, που γίνεται ενδοτικότητα, που υποχωρεί μπροστά στο ατομικό, μπροστά στη ρεμούλα, στο συμφέρον και στα λεφτά.

 Ο Έλληνας που κρεμάει την σημαία στο μπαλκόνι του και κανει θόρυβο κάθε που αλλάζει ο άνεμος γιατί δεν έχει λαδώσει τη βάση της είναι περισσότερο Έλληνας απ’ αυτόν που εμπνέεται απ’ τον Σεφέρη και καταλαβαίνει ότι όλο του το χρέος έγινε «μονέδα που έμεινε για χρόνια στην κάσα ενός φιλάργυρου και τέλος ήρθε η στιγμή της πληρωμής κι ακούγονται νομίσματα να πέφτουν πάνω στο τραπέζι».

Με λενε Ντούγκου Βεατρίκη ο μπαμπάς μου είναι από την Κένυα και η μητέρα από τη Θεσσαλονίκη. Νιώθω περήφανη για την πατρίδα μου και χαρά που εκπροσώπησα το σχολείο μου. Η άλλη Ελλάδα ...απέναντι σ' αυτή των Πάτσηδων των κορακιών και της σαπίλας !
7.502 προβολές
0:12 / 0:23

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2022

Ποιοι και γιατί ταυτίζονται τελικά με τους στίχους του ΛΕΞ;

Έχοντας απαντήσει σε όλα τα μεγάλα ερωτήματα που απασχολούν την ανθρωπότητα και τους συντάκτες, αποφασίσαμε να καταπιαστούμε με αυτό. Εν ολίγοις η απάντηση είναι στον στίχο: Ο ΛΕΞ περιγράφει ένα παρελθόν με φτώχεια και ένα παρόν με αγωνία για επιβίωση, χωρίς ορατό μέλλον.
Ποιοι και γιατί ταυτίζονται τελικά με τους στίχους του ΛΕΞ;

Αν αναλογιστεί κανείς πόσα παιδιά μεγάλωσαν στην Ελλάδα των μνημονίων, με δύο ή έναν γονιό χωρίς την δυνατότητα να δώσουν χαρτζιλίκι στα παιδιά τους, με την ανεργία να μαστίζει τις ηλικίες των γονιών τους, τους 45-55, με την επιβίωση στο μυαλό, με άδειο ψυγείο και άδειο στομάχι, τρύπια παπούτσια και μέλλον πουθενά, τότε οι απαντήσεις αρχίζουν να ρέουν. Αυτή η κοινωνία ποτέ δεν αποδέχθηκε την φτωχοποίηση των πολλών. Για να ακριβολογούμε, η κοινωνία το αποδέχθηκε και το ζει. Τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί δεν το αποδέχθηκαν, ούτε το αντιμετώπισαν ποτέ. Δεν έχουν όλοι τις ίδιες εμπειρίες. Η

Κι άμα δεν ήταν βουλευτής, θα ‘ταν εντάξει;

Βουλευτής – ιδιοκτήτης εταιρίας εξωτερικού. Ασυμβίβαστο.

Βουλευτής με άμεσο, οικονομικό συμφέρον στα όσα καλείται να νομοθετεί. Ασυμβίβαστο.

Βουλευτής σε οικονομικές σχέσεις με το δημόσιο. Ασυμβίβαστο.

Δήλωση πόθεν έσχες στην οποία εξετάζεται μόνο το έσχες. Ασυμβίβαστο με τη λογική.

Κι άμα δεν ήταν βουλευτής, θα ‘ταν εντάξει;

Η περίπτωση Πάτση ζέχνει. Ο ίδιος διαρρηγνύει ιμάτια, κι εμφανίζει το στέρνο του γεμάτο κρεμαστά με χάντρες για ιθαγενείς. Οι εξηγήσεις του εκφράζονται με ύφος καθαρότητας και λόγια γεμάτα νομικίστικες κρυψώνες. Πότε άγνοια, πότε αφέλεια, πότε λάθη του συστήματος, αλίμονο (γι’ αυτόν), δεν πείθει. Δεν πείθει την κυβέρνηση, δεν πείθει την αντιπολίτευση, δεν πείθει τους Έλληνες. Είναι «ασυμβίβαστος» κι απατεώνας, καθότι βουλευτής. Όμως, τουλάχιστον ως προς τη μεγάλη, την κεντρική υπόθεση με τα κόκκινα δάνεια, δεν μπορώ να μην αναρωτιέμαι:

Κι άμα δεν ήταν βουλευτής; Θα ‘ταν λιγότερο ανήθικος;