Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΑΝΤΑ ΠΟΝΑΕΙ

Το 1887 ο Αλέξανδρος Τάιλερ, ένας Σκωτσέζος καθηγητής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Edinborough, λέει για την πτώση της αθηναϊκής Δημοκρατίας περίπου 2.000 χρόνια πριν:

«Η δημοκρατία είναι πάντα προσωρινού χαρακτήρα. Απλά δεν μπορεί να υπάρξει ως μόνιμη μορφή διακυβέρνησης. Μια δημοκρατία θα συνεχίσει να υφίσταται μέχρι τη στιγμή που οι ψηφοφόροι θα ανακαλύψουν ότι μπορούν να ψηφίσουν οι ίδιοι , αναμένοντας πλούσια δώρα από το δημόσιο ταμείο."

Από εκείνη τη στιγμή, η πλειοψηφία ψήφων πάει πάντα στους  υποψηφίους που υπόσχονται τα περισσότερα οφέλη από το δημόσιο ταμείο, με το αποτέλεσμα κάθε δημοκρατία τελικά να καταρρεύσει πάνω από χαλαρή δημοσιονομική πολιτική, που έχει σαν συνέπεια να ακολουθείται πάντα από μια δικτατορία, όχι απαραίτητα στρατιωτικού χαρακτήρα, αλλά μια συνήθη εκτροπή πολιτικού - κομματικού χαρακτήρα, Και τούτο διότι οι κομματικοί συνδυασμοί αποδυναμώνουν τους συνταγματικούς και πολιτειακούς θεσμούς και τροποποιούν την πολιτική κατάσταση σε μια κομματική δικτατορία, η οποία στηρίζεται στον παράγοντα "κοινωνική απάθεια".
Η μέση ηλικία των μεγαλύτερων πολιτισμών του κόσμου από την αρχή της ιστορίας,
  είναι περίπου 200 χρόνια, κατά τη διάρκεια των 2000 ετών,
αυτά τα έθνη πάντα προχώρησαν μέσα από την ακόλουθη σειρά:.
- Από τη δουλεία στην πνευματική πίστη
- Από πνευματική πίστη σε μεγάλο θάρρος
- Από το θάρρος στην ελευθερία
- Από την ελευθερία στην αφθονία
- Από την αφθονία στον εφησυχασμό
- Από τον εφησυχασμό στην απάθεια
- Από την απάθεια στην εξάρτηση
- Από την εξάρτηση πίσω στη δουλεία.
Αυτά λέει ο προφέσορας εκ της ιστορικής παρατήρησης και τα τρέχοντα γεγονότα δυστυχώς τον επιβεβαιώνουν.


Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΑΝΤΑ ΠΟΝΑΕΙ