ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΖΗΣΑΝ ΤΟΝ ΓΡΥΣΠΟΛΑΚΗ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΡΗΤΗΣ!ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΥΜΑΣΙ!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ για την ποινικοποίηση των αγώνων και τις νέες μηνύσεις του κ. Γρυσπολάκη σε φοιτητές

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ
για την ποινικοποίηση των αγώνων και τις νέες μηνύσεις του κ. Γρυσπολάκη σε φοιτητές
δύο μήνες καταλήψεις, 5 χρόνια δικαιωμένος αγώνας, η χούντα δεν τελείωσε το ‘73
Δύο μήνες καταλήψεων και κινητοποιήσεων του συνόλου σχεδόν των φοιτητικών Συλλόγων πανελλαδικά δίνουν ακόμα τον τόνο στην κορυφή του παγόβουνου των εξελίξεων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και όχι μόνο.

Δύο μήνες φοιτητικού κινήματος απέναντι στο νόμο πλαίσιο και την καταστροφική πολιτική της συγκυβέρνησης-ΔΝΤ-ΕΕ έδωσε το έναυσμα για το πρωτοφανές φαινόμενο των μαζικών καταλήψεων σε πανεπιστήμια, σχολεία, υπουργεία, υπηρεσίες, διοικητικά κέντρα, εφορίες, δημόσιους οργανισμούς, δημαρχεία, περιφέρειες, δημόσιους αστικούς χώρους πανελλαδικά με πρωτοφανή χαρακτηριστικά.
Δύο μήνες κινήματος συνέχεια των μεγαλειωδών αγώνων που απέτρεψαν τη συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 16 και διέλυσαν κάθε σκέψη εφαρμογής του νόμου πλαίσιο Γιαννάκου από το 2006 μέχρι σήμερα.
Δύο μήνες κινητοποιήσεων που η σημερινή χούντα και οι τοπικοί της εκφραστές κάνουν σαφές ότι τις τρέμουν και τις φοβούνται όπως τίποτε άλλο, γιατί ξέρουν πολύ καλά πως είναι η προεόρτια εκδήλωση μιας προαναγγελθείσας εξέγερσης.
Δεν είναι τυχαία η επίθεση που δέχεται η τριτοβάθμια εκπαίδευση και κυρίως δεν είναι τυχαίοι οι διαχρονικοί εκφραστές της πιο αντιδραστικής και μη αποδεκτής μεταρρύθμισης στο σύνολο της ιστορίας του εκπαιδευτικού. Σε κανένα άλλο τομέα οι αντιδράσεις δεν είναι τόσο μαζικές, διαχρονικές και από όλα τα εμπλεκόμενα κομμάτια του πανεπιστημίου.
Οι από το 2006 ως σήμερα αποφάσεις του συνόλου των φοιτητικών συλλόγων, όλες οι αποφάσεις της ΠΟΣΔΕΠ το 2006-7, οι αποφάσεις σήμερα της μεγάλης πλειοψηφίας των Συλλόγων ΔΕΠ (όχι του Π.Κ. όμως) όπως εκφράζονται μέχρι και την πρόσφατη 5η Πανελλαδική Συνάντηση Συλλόγων ΔΕΠ, το σύνολο των πρυτανειών που καταδικάζουν το νέο νόμο πλαίσιο ως αντισυνταγματικό και άτοπο, το Αριστοτέλειο (το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της Ελλάδας) που δε θα κάνει εκλογές επ’ αόριστον με τον νόμο αυτό, η ΠΟΣΕΕΔΙΠ, οι Σύλλογοι Μεταπτυχιακών και Διδακτόρων, οι ΕΤΕΠ και οι διοικητικοί, οι συμβασιούχοι, ΟΛΟΙ τάσσονται απέναντι με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο στον νέο νόμο, στην κατάργηση του Ασύλου, στην ουσιαστική παραβίαση του συνταγματικά κατοχυρωμένου αυτοδιοίκητου, στον περιορισμό και την ποινικοποίηση της ελεύθερης έκφρασης, τα δίδακτρα κλπ.
Όποιος υποτιμά τους φοιτητές και τη συλλογική τους συνείδηση απέναντι στην απορρύθμιση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, όποιος υποτιμά το σύνολο των εμπλεκόμενων με τα πανεπιστήμια ανθρώπων, όποιος αντίθετα αυταρχικά προσπαθεί να την εμπεδώσει και  να την επιβάλλει εκ των άνωθεν κάνει ιστορικό σφάλμα και πολιτικά μοιραίο. Η συλλογική μας μνήμη κρατάει ακόμα καλά από την περίοδο της αποχουντοποίησης των πανεπιστημίων μετά την εξέγερση του ’73 και την διάλυση της χούντας, όπου όλοι οι δωσίλογοι, οι ασφαλίτες με τήβεννο, οι διορισμένοι από τη δικτατορία, οι πολιτικά υπάκουοι και πειθήνιοι, όσοι χτύπησαν με οποιονδήποτε τρόπο τους φοιτητές, βρεθήκαν απέναντι όχι μόνο στο νόμο και τα δικαστήρια αλλά πολύ περισσότερο στο μάτι του κυκλώνα της λαϊκής και νεολαιίστικης οργής. Και θυμόμαστε πολύ καλά τι σημαίνει αυτό.
Όπως ξεκινάει και η παραδειγματική μελέτη του Ιού της Ελευθεροτυπίας στο άρθρο τους «Ασφαλίτες με τήβεννο – Η χούντα στα πανεπιστήμια», Τότε που ο αρχιεπίσκοπος μελετούσε, κάποιοι... δίδασκαν. Και, ταυτόχρονα, ορκίζονταν υπουργοί, υμνούσαν τη χούντα σε πανηγυρικούς και δεξιώσεις, αλλά και κάρφωναν τους «απείθαρχους» συναδέλφους και φοιτητές τους. Κάποιοι από αυτούς εξακολουθούν να το παίζουν και σήμερα πνευματικοί ταγοί του έθνους.
Η συνέχεια γνωστή, η συνέχεια σκληρή, η συνέχεια σήμερα καλείται να δικαιωθεί ένα βήμα παραπέρα.
Τα μέτρα λιτότητας και η ποινικοποίηση κάθε αγώνα δείχνουν ότι πλέον το κεφάλαιο επιλέγει μια αντιδραστική στροφή στον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό με σκοπό να διασφαλίσει την πολιτική σταθεροποίησή του και τα συμφέροντα του. Μέσα στη δίνη της πιο σκληρής οικονομικής κρίσης, οι κυβερνήσεις επιλέγουν να πάρουν σκληρά μέτρα εναντίον των εργαζομένων και της νεολαίας σε όλα τα επίπεδα, από το σχολείο μέχρι και την εργασία. Η πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας και του ξεπουλήματος όλου του δημόσιου πλούτου είναι αδύνατον να κερδίσει την όποια συναίνεση, καθώς από τη μια δεν παρέχει καμία προοπτική και από την άλλη στέλνει μεγάλο μέρος των εργαζομένων στην φτώχεια.
Αυτό αποδεικνύεται από τους μεγάλους αγώνες του λαού και της νεολαίας απέναντι σε αυτή την πολιτική, αγώνες οι οποίοι έχουν φέρει το λαϊκό παράγοντα στο προσκήνιο. Η απάντηση της αστικής τάξης σε αυτή την αδυναμία της και στην κατάσταση που διαμορφώνεται είναι η στροφή στην ωμή βία και στην καλλιέργεια φοβικών συνδρόμων και ανασφάλειας. Η αυταρχική και κατασταλτική λειτουργία του κράτους αποτυπώνεται με χαρακτηριστικό τρόπο στο οικονομικό και πολίτικο πεδίο. Η κυβέρνηση του Παπαδήμου και τα σκληρά μέτρα στην εργασία και στην εκπαίδευση αποδεικνύουν ακριβώς το παραπάνω. Στο πεδίο των κοινωνικών αγώνων η καταστολή έχει ενταθεί, γεγονός που δείχνει την αδυναμία αυτού του συστήματος να ενσωματώσει τις αντιδράσεις όπως έκανε μια προηγούμενη περίοδο. Ποινικοποίηση κάθε απεργιακού αγώνα, ποινικοποιήσεις των μαθητικών καταλήψεων με μαθητές να καλούνται στον εισαγγελέα, άγρια καταστολή σε κάθε πορεία (καταπάτηση ασύλου κ.α.) και μηνύσεις και απειλές για διαγραφές φοιτητών συνθέτουν το αντιδραστικό σκηνικό μέσα στο οποίο καλούμαστε να αγωνιστούμε.

φοιτητικό κίνημα, προσπάθειες τρομοκράτησης-φίμωσης-καταστολής
Σε αυτό τον κοινωνικό πόλεμο που έχει κηρυχτεί σε νεολαία και εργαζομένους το φοιτητικό κίνημα βρίσκεται στον πυρήνα αυτής της επίθεσης. Από τον αντιδραστικό νόμο πλαίσιο που πέρασε για την τριτοβάθμια εκπαίδευση μέχρι και τον πόλεμο που έχουν κηρύξει πρυτάνεις, ΜΜΕ και κυβέρνηση στο μαχόμενο φοιτητικό κίνημα. Οι καταλήψεις στην αρχή της χρονιάς ενάντια στην κυβερνητική πολιτική δημιούργησαν το έδαφος πάνω στο οποίο θα μπορούσε να υπάρξει η ουσιαστική ενότητα φοιτητών και εργαζομένων. Αυτό ακριβώς φοβήθηκε το σύνολο της αστικής τάξης και χρησιμοποίησε κάθε μέσο για να κατασυκοφαντήσει και να τρομοκρατήσει το φοιτητικό κίνημα. Πληθώρα εντύπων με συγγραφείς πρώην και καταδικασμένους από τους Συλλόγους Φοιτητών πρυτάνεις όπως ο Γρυσπολάκης και ο Παλλίκαρης μιλούν και τονίζουν την αναγκαιότητα να αποτελέσει παρελθόν το πανεπιστήμιο που ξέραμε. Φυσικά εννοούν ότι στην νέα περίοδο της μεταπολίτευσης και της πιο σκληρής επίθεσης δεν μπορεί να υπάρχει ένα φοιτητικό κίνημα που θα κάνει συνελεύσεις και θα αντιδρά στην κυβερνητική πολιτική. Πολλοί βουλευτές από τα έδρανα της βουλής εξαπέλυαν χυδαίες επιθέσεις σε αριστερές δυνάμεις (π.χ.: ΕΑΑΚ) τονίζοντας την ανάγκη να σταματήσουν να υπάρχουν. Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι οι δυνάμεις του κεφαλαίου στο σύνολό τους θέλουν να δημιουργήσουν το νέο πανεπιστήμιο υγειονομικής ζώνης, χωρίς καμία φωνή αντίδρασης. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η τρομοκράτηση φοιτητών με μηνύσεις και πειθαρχικά. Πρόσφατα, 15 φοιτητές από το Ηράκλειο απειλήθηκαν με διαγραφή τους από τη σχολή, πριν 3 χρόνια ο πρύτανης της Ξάνθης μήνυσε φοιτητές από το Πολυτεχνείο οι οποίοι και πανηγυρικά οριστικά αθωώθηκαν, ενώ στο Πολυτεχνείο Κρήτης πέρσι είχαμε μηνύσεις από τον κ. Γρυσπολάκη σε 3 μέλη του Συλλόγου. Μέσα σε όλη την παραπάνω επίθεση, που αποτελεί όχι ''βίτσιο'' κάποιων αντιδραστικών πρυτάνεων, αλλά στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης εντάσσεται και η νέα επίθεση του έκπτωτου πρώην πρύτανη κ. Γρυσπολάκη στο φοιτητικό κίνημα.
Συγκεκριμένα, ο κ. Γρυσπολάκης, ''εκπρόσωπος'' του υπουργείου παιδείας στο Πολυτεχνείο Κρήτης και γνωστός υποστηρικτής της κοινοβουλευτικής χούντας, μήνυσε 4 μέλη του Συλλόγου Φοιτητών κατηγορώντας τους ότι πρωτοστάτησαν σε μια ομάδα φοιτητών οι οποίοι εισέβαλαν στο μάθημά του, τον εξύβρισαν και του επιτέθηκαν σωματικά καθώς και στοχοποίησε πολιτικά ως ηθικό αυτουργό(!!) το μέλος ΔΕΠ -λόγω των δημόσιων τοποθετήσεών του- κ. Δ.Πατέλη. Δε χρειάζεται καν να αναλύσουμε την άμεση πολιτική συνοχή μεταξύ της προσπάθειας ποινικοποίησης της παράστασης διαμαρτυρίας και ελεύθερης έκφρασης και των ανυπόστατων κατηγοριών του πλήρως αναξιόπιστου Γρυσπολάκη, πόσο μάλλον μαζί την πολιτική στοχοποίηση μέλους ΔΕΠ ως ηθικό αυτουργό!
Πρώτα από όλα καθιστούμε σαφές σε όλους τους τόνους ότι προασπιζόμαστε και θα υπερασπιζόμαστε μέχρι τέλους το δικαίωμα και την υποχρέωσή μας μέσα από τις αποφάσεις των Συλλογικών μας οργάνων να διαμαρτυρόμαστε, να μιλάμε ελεύθερα και να βρισκόμαστε όπου θέλουμε μέσα στο άσυλο, ανοιχτά και δημόσια.
Ο Σύλλογος Φοιτητών μετά από 2 μήνες κατάληψης έχει αποφασίσει ότι θα δώσει μάχη έτσι ώστε να μην εφαρμοστεί ο νέος νόμος πλαίσιο. Θα δώσει μάχη ενάντια σε κάθε καθηγητή που υποστηρίζει αυτή την πολιτική πόσο μάλλον απέναντι στο γνωστό σε όλους Γρυσπολάκη των ΜΑΤ και του αυταρχισμού, των μηνύσεων και της σκληρής κυβερνητικής του στάσης, της καταπάτησης του ασύλου στο Παπαδοπέτρου και της λασπολογίας για ναρκωτικά στο Μετσόβιο, το συνεργάτη του Πρετεντέρη, τον από όλους τους Συλλόγους Φοιτητών αλλά και πολλούς Συλλόγους ΔΕΠ και όχι μόνο πολλάκις επώνυμα καταδικασμένο, τον άνθρωπο που στα Χανιά δεν έχει πρόσωπο να βγει μιας και έχει καταδικαστεί από φορείς της πόλης μας επανειλημμένα, τελικά σήμερα το διορισμένο ως εφορευτική επιτροπή από το κράτος και το υπουργείο, γεγονός που παραπέμπει όχι εμμέσως αλλά απευθείας στη χούντα.
Γι αυτό το λόγο ο Σύλλογος Φοιτητών κινητοποιήθηκε μαζικά στο μάθημα του κ. Γρυσπολάκη με αποφάσεις του Συλλόγου όχι μόνο των τελευταίων μηνών αλλά διαχρονικά από τότε που ανέλαβε πρύτανης με σκοπό να καταδείξει με πολιτική αντιπαράθεση σε όλους τους φοιτητές την δράση του όλα αυτά τα χρόνια στο Πολυτεχνείο Κρήτης.
Οι μηνύσεις του κ. Γρυσπολάκη δεν αποτελούν προσωπική επίθεση σε 4 άτομα, αλλά συνιστά ξεκάθαρη πολιτική επίθεση και απεγνωσμένη προσπάθεια τρομοκρατίας σε όλο το φοιτητικό κίνημα και σε όσους αποφασίζουν να συγκρούονται με την πολιτική της φτώχειας και της ανεργίας.
Πρώτα από όλα όμως είναι μια κίνηση προσπάθειας φίμωσης της ελεύθερης έκφρασης στα πανεπιστήμια και ένα χτύπημα στο άσυλο όταν συγκροτεί δικογραφία χουντικής έμπνευσης με πολιτικές τοποθετήσεις και στοχοποιεί συντεταγμένα πολιτικά ενεργά μέλη του κινήματος. Είναι μια παραδειγματική προσπάθεια καταστολής αλλά μας φαίνεται αστεία και πολιτικά άθλια. Όλοι γνωρίζουν τον Γρυσπολάκη, όλοι γνωρίζουν το πόσο αναξιόπιστος είναι και τι ατελέσφορη θα είναι αυτή η προσπάθειά του, αλλά όλοι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι ο συμβολισμός της επίθεσης που κάνει είναι βαθύς. Πρέπει και θα απαντηθεί σε πανελλαδική κλίμακα, θα βρει τη μαζική αντίσταση και τη μνήμη του κινήματος ζωντανή και μπροστά του με το πολιτικό μένος και αποφασιστικότητα υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας στην διαμαρτυρία, την ελεύθερη έκφραση, την προάσπιση του κάθε μέλους του κινήματος και ειδικά του φοιτητικού.
Δε μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν!
Είναι μια κίνηση που θα απαντηθεί με όλους τους δυνατούς τρόπους, κατ’ αντιστοιχία παραδειγματικά σε πανελλαδική κλίμακα.
Είναι επίθεση σε όλους τους συλλόγους φοιτητών που παλεύουν για την ανατροπή και την μη εφαρμογή του νόμου. Αυτή η κίνηση έχει σα μοναδικό σκοπό να τρομοκρατήσει τους φοιτητές  και να τους αποτρέψει από οποιαδήποτε προσπάθεια για να μην εφαρμοστεί ο νόμος. Ειδικά αυτή την περίοδο, που η συγκρότηση των Συμβουλίων Διοίκησης είναι προ των πυλών, αποτελεί στρατηγικής σημασίας για την κυβέρνηση να κάμψει κάθε αντίσταση, και γι αυτό τον σκοπό θα επιστρατεύσει κάθε μέσο.
Το φοιτητικό κίνημα στην Ελλάδα έχει πλούσια ιστορία από τέτοιες επιθέσεις. Παρ’ όλα αυτά ποτέ κανείς, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές της δικτατορίας, δεν κατάφερε να το τρομοκρατήσει και να το κάνει θεατή των εξελίξεων. Ο κ. Γρυσπολάκης και η κυβέρνησή του είναι μόνοι τους και έχουν σαν μόνο υποστηρικτή τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Αντίθετα, το φοιτητικό κίνημα σε αυτό τον αγώνα δεν είναι μόνο του. Έχει στο πλευρό του όλους τους μαθητές που καταλαβαίνουν πλέον ότι αυτή η πραγματικότητα δεν τους χωράει, τους εργαζομένους που πλημμυρίζουν τους δρόμους σε κάθε πανεργατική απεργία, τους απεργούς της Χαλυβουργίας που συνεχίζουν τον ηρωικό τους αγώνα.
Κάτω τα χέρια από το Σύλλογο Φοιτητών και τα μέλη του, να αποσυρθούν τώρα οι μηνύσεις, να καταδικαστεί από όλους και να παραιτηθεί ο συκοφάντης κ. Γρυσπολάκης από την όποια «διδασκαλία».
Στηρίζουμε όλους τους διωκόμενους φοιτητές και τον Δ.Πατέλη, μέλος ΔΕΠ,  υιοθετώντας πλήρως την απόφαση της 5ης Πανελλαδικής Συνάντησης Συλλόγων ΔΕΠ :
[…]
Ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι δηλώνουμε ότι είμαστε αντίθετοι στις προσπάθειες εκφοβισμού της πανεπιστημιακής κοινότητας και στηρίζουμε τους διωκομένους φοιτητές και συναδέλφους. Η ποινικοποίηση των αγώνων φοιτητών και πανεπιστημιακών αποσκοπεί στην κατάλυση του ασύλου, στην κατάργηση της δημοκρατίας και της ακαδημαϊκής ελευθερίας και στη φίμωση της φωνής των φοιτητών, των πανεπιστημιακών και των εργαζομένων που αντιστέκονται στην πλήρη κατεδάφιση του Δημόσιου, Δημοκρατικού και Δωρεάν Πανεπιστημίου από το «μεταρρυθμιστικό» Ν. 4009/2011.
Δεν θα μας τρομοκρατήσει καμία μήνυση και ποινικοποίηση αγώνα.
Θα συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την νίκη!