Πραγματικά η διανοητική δραστηριότητα πρέπει να διακρίνεται σε βαθμούς, ακόμη και από εσωτερική άποψη, βαθμούς που σε στιγμές υπερβολικής αντίθεσης, μας δίνουν μιαν αληθινή και ιδιαίτερη ποιοτική χροιά: στην πιο υψηλή βαθμίδα θα τοποθετηθούν οι δημιουργοί των διάφορων επιστημών, της φιλοσοφίας και της τέχνης κλπ, στην πιο χαμηλή οι κατώτεροι «διαχειριστές» και διαφημιστές του συσσωρευμένου και ήδη υπάρχοντος πνευματικού πλούτου»…
Antonio Gramsi
Ο Gramsi εστίασε έτσι στην ιδέα (με την πλατωνική θεώρηση των Ιδεών) της Ιδεολογίας, που ο Marx αποκαλούσε λανθασμένη συνείδηση (οι πολιτισμικοί θεσμοί που νομίζουμε ότι ρυθμίζουν τη ζωή μας, λανθασμένως βεβαίως κατά τον Marx). Η ιδέα της Ιδεολογίας ορίζεται ως ένα μίγμα αξιών, αντιλήψεων και συμπεριφορών μέσω των οποίων αντιλαμβανόμαστε τον υπάρχοντα κόσμο και συνδεόμαστε μαζί του.
Με την έννοια αυτή ο Gramsi εννοούσε ότι δεν βλέπουμε τον κόσμο με ουδέτερο αντικειμενικό τρόπο, αλλά υπό την οπτική εκείνη γωνία που καθορίζεται από συμπεριφορές τις οποίες θεωρούμε δεδομένες. Με τη θεωρία αυτή αναδείκνυε το ρόλο του ανθρώπινου παράγοντα, της βούλησης και επιλογής, διατηρώντας παράλληλα ως κέντρο του όλου θεωρητικού του σύμπαντος τη μαρξιστική οπτική της πάλης των τάξεων, εκτρέποντάς την όμως στο πεδίο των ιδεών και όχι της οικονομίας.
Κατά τον Gramsi η πάλη των τάξεων έπρεπε να λαμβάνει μέρος στο ιδεολογικό πάντοτε πεδίο, με τη θεμελιακή παραδοχή ότι μόνο οι ιδέες δύναντο να επιφέρουν την επανάσταση ή αντιστοίχως, να την αποτρέψουν (ενώ ο Μarx υποστήριζε ότι είναι μια ξαφνική τεχνολογική αλλαγή που αναγκάζει τις κοινωνίες να αλλάξουν το ίδιο ξαφνικά την παραγωγική και οικονομική τους δομή και το ίδιο βίαια τις κοινωνικές τους συνέργειες και παραμέτρους, με αποτέλεσμα επαναστατικές διαδικασίες να λαμβάνουν χώρα).
Με μεγάλη προσοχή παρατηρούμε σήμερα την επιστράτευση των εκπαιδευτικών... επι-στρατεύω, σημαίνει καλώ έφεδρο στην ενεργό στρατιωτική υπηρεσία λόγω πολέμου ή πολεμικής απειλής…
Ας δούμε λοιπόν τον πόλεμο των τάξεων με την περίφημη μνημονιακή πολιτική τη στιγμή, που κομψευόμενοι νεαροί σύμβουλοι και παρατρεχάμενοι περιβάλλοντος έμμισθων συνεργατών Πρωθυπουργού αρέσκονται σε δηλώσεις τύπου: «μήπως έφαγα πολύ αρνί αυτές τις μέρες ; ».. ή σε φωτογραφικά στιγμιότυπα των ιδιαίτερων τους στιγμών ηδυπάθειας & ναρκισσισμού τύπου: «καθρέπτη – καθρεπτάκι μου ποιος είναι ο πιο όμορφος στο facebook ; …»
Φταίνε αυτοί ; Σίγουρα όχι …ένας ανεπάγγελτος νεαρός-ή, που βρίσκει μόνιμα καταφύγιο σε ακριβοπληρωμένες θέσεις πολιτικών – κυβερνητικών γραφείων γνωρίζει καλά την τέχνη του «κολακεύειν» ή καλύτερα του «γλύφειν» και την ασκεί Άριστα ….
Εν τω μεταξύ, όλα τα καλοπληρωμένα παπαγαλάκια των ΜΜΕ επιτίθενται με μίσος στους εκπαιδευτικούς και μιλάνε για το «δικαίωμα των παιδιών» ( ποιος το αρνήθηκε άλλωστε; ) να δώσουν εξετάσεις για να περάσουν στα πανεπιστήμια - που δυστυχώς μετά από πολλά έτη σπουδών & καταλήψεων - αποδίδουν πτυχία χωρίς κανένα αντίκρυσμα, ακριβέστερα πτυχία πιστοποιημένης ανεργίας & εξαθλίωσης.
Τα «δικά μας τα παιδιά» όμως πάνε στα ιδιωτικά σχολεία με δίδακτρα που ξεπερνούν κατά πολύ τα 425 ευρώ του βασικού μισθού του έλληνα εργαζόμενου ( περισσότερα χρήματα από τα i phone τους με τα… tweet και τα … chat ) και σπουδάζουν άνετα, πλούσια & ευτυχισμένα «εδώ» και μετά «έξω», δηλαδή θα απολαύσουν σπουδές στα αγγλοσαξωνικά πανεπιστήμια του εξωτερικού, γιατί …..δεν καταδέχονται οι σοφοί ταγοί μας να τα στείλουν μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά του λαουτζίκου, για τα οποία οδύρονται με κλαυθμούς της Μεγάλης Εβδομάδας αυτές τις ημέρες, αν και στην πραγματικότητα τα έχουν γραμμένα στα παλιά τους τα παπούτσια και ακόμα παραπέρα…..
Όταν λοιπόν οι αργυρώνητοι δημοσιογράφοι των 700.000 + ευρώ ετησίως αμοιβόμενοι (και) από τον κρατικό κορβανά μιας Πατρίδας σε χρεωκοπία, μας πείσουν ότι οι Δάσκαλοι μας είναι ξεφτίλες, καραγκιόζηδες και θλιβερά ανθρωπάκια, όπως επιδιώκουν ….τότε …τότε τελειώσαμε …σαν άνθρωποι …σαν ιδεολογία …σαν κράτος ….
Το σημερινό κράτος είναι «όζον πτωμαίνης». Με τα κοράκια ολόγυρα να "μυρίζονται" το πτώμα και να διαμοιράζονται τα ιμάτια... Και, προ των στιγμών της επιθανάτιας κρίσης, η διασπορά στην κοινωνία της διχόνοιας από τους νυν κυβερνώντες. Με τρόπους πολλούς, καλά αμπαλαρισμένους. Αυτή είναι η αδήριτη πραγματικότητα, η οποία δεν συνειδητοποιείται σ' όλο το εύρος της, παρά μόνον αφού συντελεσθεί. Όπως δεν είχε συνειδητοποιηθεί το 1897, το 1922 και τις τελευταίες δεκαετίες με την "αλλαγή" και τον "εκσυγχρονισμό" ή την "επανίδρυση" του κράτους.
Αλλά εγώ, όμως εξοχότατε κύριε δημοσιογράφε και επαγγελματία πολιτικέ (χωρίς ένσημα εργασίας και υπηρεσία στην Πατρίδα), που στη ζωή μου, εκτός από τους γονείς μου… την οικογένεια μου… τα παιδιά μου… δεν αγάπησα κανέναν όσο αγάπησα αυτούς τους μοναδικούς και λατρεμένους Δασκάλους μου… που άνοιξαν τα μάτια μου στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο, στο Λύκειο, στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο …
Άνθρωποι με ψυχή: η κα Ασπασία ..ο κ. Φώτιος Κόγιας…ο κ. Γιώργος Κανακάκης, η κα Ρόζυ Φλωράτου …ο κ. Γιάννης Γιολδάσης, ο Γιάγκος Ανδρεάδης, ο Κωνσταντίνος και ο Χριστόδουλος Γιαλουρίδης και πολλοί άλλοι….. οι οποίοι ευθαρσώς άνοιξαν πόρτες και παράθυρα στη ζωή μου …μια ζωή που προσπάθησαν πάρα πολλοί να λερώσουν και μ’ έπεισαν οι καλοί μου Δάσκαλοι, πως έχω κι εγώ κάποια μικρή αξία σ΄ αυτό τον κόσμο …ε ναι σε αυτούς είμαι αιώνια ευγνώμων γι’ αυτό …για το μόχθο, την ανιδιοτελή αγάπη και την προσπάθεια τους !!!
Οπότε, Antonio Gramsi κάνε το διάλογο σου ανοικτό πλέον με τον Marx πάνω σε μια Πατρίδα που ψυχορραγεί…. που δεν άξιζε …δεν την άξιζε τέτοια κατάληξη και τύχη και διαπιστώστε πως η αυτή η πάλη είναι… πάλη μεταξύ των απάτριδων, ανεπάγγελτων καλοπληρωμένων λακέδων και των τίμιων εργατών της Πατρίδας …είναι πάλη ανάμεσα στο Φως του Ελύτη και στο δικό τους βρωμερό βούρκο …εκεί που θέλουν να ρίξουν την ελπίδα του τόπου αυτού ….
Περισσότερα χρονογραφήματα στο http://7culture.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου