Αποδείχτηκε ότι ζάχαρη και καρκίνος συνδέονται – Τι ανακοίνωσαν οι επιστήμονες
Ένα κοινό ερευνητικό πρόγραμμα εννέα ετών κατέληξε σε μια πολύ σημαντική διαπίστωση στην έρευνα για τον καρκίνο: Οι επιστήμονες αποκωδικοποίησαν το φαινόμενο Warburg. Πρόκειται για ένα φαινόμενο κατά το οποίο τα καρκινικά κύτταρα διασπούν γρήγορα τα σάκχαρα και διεγείρουν την ανάπτυξη του όγκου.
Αυτή η ανακάλυψη παρέχει αποδεικτικά στοιχεία για την θετική
συσχέτιση που έχει η ζάχαρη και ο καρκίνος. Πρόκειται για μια
επιστημονική απόδειξη, η οποία μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στην
ειδική διατροφή για καρκινοπαθείς. Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο κορυφαίο ακαδημαϊκό περιοδικό Nature Communications.
επικεντρώθηκαν στο φαινόμενο Warburg. Δηλαδή εστίασαν στον τρόπο που οι καρκινικοί όγκοι μετατρέπουν σημαντικά υψηλότερες ποσότητες ζάχαρης σε γαλακτικό οξύ σε σύγκριση με τους υγιείς ιστούς. Αυτή η διεργασία είναι ένα από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά των καρκινικών κυττάρων. Ως φαινόμενο έχει μελετηθεί εκτενώς και χρησιμοποιείται για την ανίχνευση όγκων του εγκεφάλου. Μέχρι στιγμής όμως δεν ήταν σαφές εάν είναι απλώς ένα σύμπτωμα του καρκίνου, ή μια αιτία.
Προηγούμενη έρευνα για τον μεταβολισμό των κυττάρων του καρκίνου επικεντρώθηκε στην χαρτογράφηση των μεταβολικών του ιδιαιτεροτήτων. Αυτή η μελέτη διευκρινίζει τη σχέση μεταξύ μεταβολικής απόκλισης και της ογκογονικής ισχύος των καρκινικών κυττάρων.
Ο καθηγητής Johan Thevelein λέει: "Η έρευνά μας αποκαλύπτει το πώς η αυξημένη κατανάλωση ζάχαρης από τα καρκινικά κύτταρα οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο. Αυτός είναι η διαρκής διέγερση των όγκων που οδηγεί σε νέους όγκους. Αυτή η αλυσιδωτή διεργασία οδηγεί στην ανάπτυξη του καρκίνου. Καταφέραμε να εξηγήσουμε την συσχέτιση μεταξύ του φαινομένου Warburg και της επιθετικότητας του καρκίνου. Αυτή η σχέση που έχει η ζάχαρη και ο καρκίνος επιφέρει σοβαρές συνέπειες. Τα αποτελέσματά μας αποτελούν τη βάση για μελλοντική έρευνα στον τομέα αυτό. Η επόμενη έρευνα μπορεί, πλέον, να πραγματοποιηθεί με πολύ πιο ακριβή και σχετική εστίαση”.
Ζάχαρη και καρκίνος: Τι ρόλο παίζουν οι ζυμομύκητες
Η έρευνα των κυττάρων ζυμομύκητα ήταν απαραίτητη για την ανακάλυψη.
Αυτά τα κύτταρα περιέχουν τις ίδιες πρωτεΐνες “Ras”, που βρίσκονται
συνήθως σε καρκινικά κύτταρα. Είναι το είδος πρωτεϊνών, που μπορούν να
προκαλέσουν καρκίνο σε μεταλλαγμένη μορφή. Χρησιμοποιώντας τον
ζυμομύκητα ως πρότυπο οργανισμό, η ερευνητική ομάδα εξέτασε τη σχέση
μεταξύ δραστικότητας της πρωτεΐνης Ras και του εξαιρετικά ενεργού
μεταβολισμού του σακχάρου στον ζυμομύκητα.
Ο καθηγητής Johan Thevelein: “Παρατηρήσαμε σε ζυμομύκητες ότι η διάσπαση των σακχάρων συνδέεται μέσω της ενδιάμεσης 1,6-διφωσφορικής φρουκτόζης με την ενεργοποίηση των Ras πρωτεϊνών. Αυτές, με την σειρά τους, διεγείρουν τον πολλαπλασιασμό των ζυμομυκήτων και των καρκινικών κυττάρων. Είναι εντυπωσιακό ότι αυτός ο μηχανισμός έχει διατηρηθεί σε όλην τη μακρά εξέλιξη του ζυμομύκητα στον άνθρωπο".
Και πρόσθεσε: “Το βασικό πλεονέκτημα της χρήσης ζυμομυκήτων ήταν ότι η έρευνά μας δεν επηρεάστηκε από τους πρόσθετους ρυθμιστικούς μηχανισμούς των κυττάρων των θηλαστικών, οι οποίοι αποκρύπτουν τις βασικές υποκείμενες διεργασίες. Μπορούσαμε, επομένως, να στοχεύσουμε αυτή τη διαδικασία σε κύτταρα ζυμομυκήτων. Έτσι επιβεβαιώσουμε την διεργασία αυτή σε κύτταρα θηλαστικών. Τα ευρήματά μας, όμως, δεν αρκούν για να προσδιορίσουν την κύρια αιτία του φαινομένου Warburg. Περαιτέρω έρευνα είναι απαραίτητη για πιο λεπτομερή και ασφαλή συμπεράσματα”.
https://medicalxpress.com
Ζάχαρη και καρκίνος: Πώς έγινε η έρευνα για την απόδειξη της σύνδεσής τους
Η έρευνα ξεκίνησε το 2008 με επικεφαλής τους Johan Thevelein (VIB-KU Leuven), Wim Versées (VIB-VUB) και Veerle Janssens (KU Leuven). Από την αρχήεπικεντρώθηκαν στο φαινόμενο Warburg. Δηλαδή εστίασαν στον τρόπο που οι καρκινικοί όγκοι μετατρέπουν σημαντικά υψηλότερες ποσότητες ζάχαρης σε γαλακτικό οξύ σε σύγκριση με τους υγιείς ιστούς. Αυτή η διεργασία είναι ένα από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά των καρκινικών κυττάρων. Ως φαινόμενο έχει μελετηθεί εκτενώς και χρησιμοποιείται για την ανίχνευση όγκων του εγκεφάλου. Μέχρι στιγμής όμως δεν ήταν σαφές εάν είναι απλώς ένα σύμπτωμα του καρκίνου, ή μια αιτία.
Προηγούμενη έρευνα για τον μεταβολισμό των κυττάρων του καρκίνου επικεντρώθηκε στην χαρτογράφηση των μεταβολικών του ιδιαιτεροτήτων. Αυτή η μελέτη διευκρινίζει τη σχέση μεταξύ μεταβολικής απόκλισης και της ογκογονικής ισχύος των καρκινικών κυττάρων.
Ο καθηγητής Johan Thevelein λέει: "Η έρευνά μας αποκαλύπτει το πώς η αυξημένη κατανάλωση ζάχαρης από τα καρκινικά κύτταρα οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο. Αυτός είναι η διαρκής διέγερση των όγκων που οδηγεί σε νέους όγκους. Αυτή η αλυσιδωτή διεργασία οδηγεί στην ανάπτυξη του καρκίνου. Καταφέραμε να εξηγήσουμε την συσχέτιση μεταξύ του φαινομένου Warburg και της επιθετικότητας του καρκίνου. Αυτή η σχέση που έχει η ζάχαρη και ο καρκίνος επιφέρει σοβαρές συνέπειες. Τα αποτελέσματά μας αποτελούν τη βάση για μελλοντική έρευνα στον τομέα αυτό. Η επόμενη έρευνα μπορεί, πλέον, να πραγματοποιηθεί με πολύ πιο ακριβή και σχετική εστίαση”.
Ζάχαρη και καρκίνος: Τι ρόλο παίζουν οι ζυμομύκητες
Η έρευνα των κυττάρων ζυμομύκητα ήταν απαραίτητη για την ανακάλυψη.
Αυτά τα κύτταρα περιέχουν τις ίδιες πρωτεΐνες “Ras”, που βρίσκονται
συνήθως σε καρκινικά κύτταρα. Είναι το είδος πρωτεϊνών, που μπορούν να
προκαλέσουν καρκίνο σε μεταλλαγμένη μορφή. Χρησιμοποιώντας τον
ζυμομύκητα ως πρότυπο οργανισμό, η ερευνητική ομάδα εξέτασε τη σχέση
μεταξύ δραστικότητας της πρωτεΐνης Ras και του εξαιρετικά ενεργού
μεταβολισμού του σακχάρου στον ζυμομύκητα.Ο καθηγητής Johan Thevelein: “Παρατηρήσαμε σε ζυμομύκητες ότι η διάσπαση των σακχάρων συνδέεται μέσω της ενδιάμεσης 1,6-διφωσφορικής φρουκτόζης με την ενεργοποίηση των Ras πρωτεϊνών. Αυτές, με την σειρά τους, διεγείρουν τον πολλαπλασιασμό των ζυμομυκήτων και των καρκινικών κυττάρων. Είναι εντυπωσιακό ότι αυτός ο μηχανισμός έχει διατηρηθεί σε όλην τη μακρά εξέλιξη του ζυμομύκητα στον άνθρωπο".
Και πρόσθεσε: “Το βασικό πλεονέκτημα της χρήσης ζυμομυκήτων ήταν ότι η έρευνά μας δεν επηρεάστηκε από τους πρόσθετους ρυθμιστικούς μηχανισμούς των κυττάρων των θηλαστικών, οι οποίοι αποκρύπτουν τις βασικές υποκείμενες διεργασίες. Μπορούσαμε, επομένως, να στοχεύσουμε αυτή τη διαδικασία σε κύτταρα ζυμομυκήτων. Έτσι επιβεβαιώσουμε την διεργασία αυτή σε κύτταρα θηλαστικών. Τα ευρήματά μας, όμως, δεν αρκούν για να προσδιορίσουν την κύρια αιτία του φαινομένου Warburg. Περαιτέρω έρευνα είναι απαραίτητη για πιο λεπτομερή και ασφαλή συμπεράσματα”.
https://medicalxpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου