Ψιτ κότα... σε σένα λέω!
Mας τα πήραν όλα και δεν άνοιξε μύτη!
Πιθανώς να μην το'χετε καταλάβει, αλλά συνηθίσαμε.
Γράφει ο Μάνος Αντώναρος
Γράφει ο Μάνος Αντώναρος
Από τη στιγμή που κατέφτασε το α' μνημόνιο… η Ελλάδα έμοιαζε με μικρο ζωυφιο που χει πιαστεί στον ιστό της αράχνης.
Φωνάξαμε, σκούξαμε, τσακωθήκαμε αναμεταξύ μας αλλα αργά και
(πάνω από .ολα) σταθερά μας φόρεσαν και το δεύτερο… αν δεν κανω λάθος
είμαστε στο τρίτο… όπως και να'χει το ρόστερ έχει βαθος.
Δεν ξερω αν τοχετε συνειδητοποιήσει, αλλά :
Μας ι σ ο π έ δ ω σ α ν!
Χάσαμε με τα χέρια κάτω που λενε και στο μπάσκετ.
Κάποτε εργαζόμασταν για την αύξηση σήμερα εργαζόμαστε για να έχουμε
οποιοδήποτε εισόδημα.
Δεν είναι το ίδιο… δεν είνα καθόλου το ίδιο.
Και επειδη εμείς έχουμε ζήσει Και την εποχή τη αύξησης… ελπίζουμε στο όνειρο της επιστροφής.
Τα παιδιά όμως που γεννήθηκαν μετα το 2010… (πχ. τα δικά μου) δεν θα ονειρευθούν γιατι απλούστατα δεν θα ξέρουν για τί πράγμα μιλάμε…
Ονειρεύεσαι μια γυναίκα που εχεις δει ….όχι μια γυναίκα που δεν έχεις δει.
Άλλο το "ονειρεύομαι να παω μια φορά στο Παρίσι και άλλο "ονειρεύομαι το Παρίσι!"
Ετσι δεν είναι;
Εργαζόμουν στην Βραδυνή όταν ο καθηγητής Σπράος (ποιός;) είπε μεταξύ άλλων είπε μεταξύ άλλων (με δικά μου λόγια) ότι οι ηλικιωμένοι είναι φίρα για την οικονομία….
Στην αρχή το διάβασα σε ενα μονοστηλάκι.
(Στα μονοστηλα είναι οι ειδήσεις, όχι στα πρωτοσέλιδα)
Μετα έγινε ψιλο-θεμα… τον,εφτυσαν ΟΛΑ τα κόμματα για τις αηδίες που λεει και η ζωή τραβηξε μπροστά.
Πήγα στον διευθυντή μου τον Θόδωρο Απέργη και του ειπα ότι το θεμα δεν είναι η καθεαυτού η είδηση, αλλα ότι κάποιος έβαλε το θέμα στην ατζεντα. ο Σπραος άνοιξε την πόρτα…. αυτό που λέμε: τον ασκό του Αιόλου.
Ο Απεργης που ήταν εξαιρετικος δημοσιογραφος και ακομα πιο εξαιρετικός άνθρωπος μου είπε:
Γραψ'το!
Το γραψα… οι πολιτικοί συντάκτες γέλασαν κάτω απο τα μουστακια τους.
Με τα χρόνια κλάψαμε όλοι μαζί.
Ολοι αυτοί που τον έφτυσαν τότε τον καθηγητή Σπράο… όλοι μα όλοι …υπηρέτησαν με συνέπεια τα μνημόνια. Τα οποία μνημόνια έλεγαν ακριβώς αυτο που είπε ο κ. καθηγητής.
Το κτύπημα ηταν ακαριαιο και εστειλε νοκ αουτ έναν εντελώς αυνσηθιστο σε αντιστάσεις λαό.
Δυο γεννιές γαλουχημένες από την Ρούλα Κορομηλά …παρεμειναν κάτωχροι στους καναπέδες τους … ούτε ένας δεν βρέθηκε που να τους εμψυχώσει…να τους ξεσηκώσει… να τους εμπνεύσει.ουτε ενας δεν χτυπησε τη γροθιά του στο έδρανο της Ευρωβουλής για χαρη της Ελλάδας ΜΑΣ.
Πιθανότατα να εχετε ξεχάσει την ντροπή των καθημερινών ουρών εξω από τις Τραπεζες για 60 ευρω … που αν δεν ειχε 20αρικα έπαιρνες 50.
Ζητιανοι στο ίδιο μας το πορτοφόλι.
Και μετα μας κανανε το χατηρι και αυξησανε λίγο το όριο.
Και εμείς ουρλιάξαμε απο χαρά και ευγνωμοσύνη.
Μαζευτηκαμε μια φορά στο Συνταγμα και αντι να τραβηξυμε τα διεθνη media με εναν π.χ παλμό… τσακωθηκαμε αναμεταξύ μας… μετα ξαναμαζευτηκαμε αλλα την παρασταση εκλεψε ο κύριος που είχε πάει στην συγκεντρωση με το ροζέ κρασί του στο σωστό ποτήρι.. Η πλάκα είναι ότι όπως αποδείχτηκε -είχε απόλυτο δίκιο.
Μετά τί;
Α, ναι….
Μετα μαζευτηκαμε μία στη Θεσσαλονίκη και μία στην Αθήνα για ο ονομα της Μακεδονίας.
Τη μία φροα ξανατσακωθηκαμε αναμεταξύ μας για το "αν κάποιος έπρεπε να πάει στη συγκέντρωση ή όχι" και την αλλη φορά για αν έπρεπε ο Μίκης να πει αυτα που είπε.
Θυμάστε να έγινε κάτι με το ονομα για το οποίο άλλωστε μαζευτήκαμε;
Ούτε λέξη.
Πόσο καιρο έχετε να πείτε σε 5 φίλους:
-Κερνάω εγώ!
Ξερετε … στην Ελλάδα δεν κερνουσε πάντα αυτος που είχε…. κερνουσε(βασικά) αυτός που δεν είχε.
Οικονομικο λάθος;
Μάλιστα….μόνο που συνήθως δεν διασκεδάζουμε με τους λογιστές μας.
Σημερα βγαζεις τους φιλους σου επειδη εχεις γενέθλια και πληρώνει ο καθένας το μετρτικό του.
Ετσι πρέπει;
Πιθανώς! Στο Βερολίνο ίσως… όχι όμως σε εναν λαό που τον μεγάλωσε ο Αριστοφάνης.
Μας θυμάστε αλήθεια στη σειρά για τα 60 ευρω;
Σε εκείνη την ουρα λοιπόν: ερωτευτηκαμε αναμεταξύ μας, τσακωθηκαμε για το παραμικρό… είπαμε τα σωψυχά μας, γκομενισαμε, τσακωθηκαμε με τη γυναικα μας που δεν μας έλεγε τον κωδικό της γιατι δεν μας ειχε εμπιστοσυνη…. πήγαμε με το κουστουμι, πήγαμε με την παντόφλα, καναμε νεους φίλους στο FB… "αυριο τι ώρα; θα'ρθετε; Στις 5 …ωραια τα λεμε αυριο…"…
Ο Ελληνας χαβαλες προσαρμόστηκε αμέσως.
Η καθημερινότητα όμως τον λύγισε. Ο Αριστοφάνης γονάτισε μπροστά στον Φαουστ.
Ο παπούς δεν ειχε χρηματα να πάρει μια σοκολατα στην εγγονα του.
Ο κάθε Ελληνας δακρύζει στην εικονα αυτη.
Γιατί;
Επειδή εχει η γάτα ενα αυτι.
Γιατί ετσι είναι Ελληνες.
Γιατί ο παππούς ειναι παππούς. Τέλος!
Εδω ακριβως μας ισοπέδωσαν.
Μικραίνοντας το πορτοφόλι μικρυναν βιαίως και τα συναισθηματα μας.
Καμμια φορά γελάω τότε που είπαν:
-Δεν υπάρχουν κεκτημένα!
Και δεν κουνήθηκε βλέφαρο. Ούτε καν αυτοί πουχαν στηριξει ολο τους το βιος πάνω σ' αυτο γαμημενο "κεκτημένο" δεν αντέδρασαν… Ηταν και φθινόπωρο πού να τρέχεις τώρα….
'Αδέλφια… πάγωσε το είναι μας…κακά τα ψέματα.
Πάρτε παραδεγμα το ΠΑΣΟΚ. Εκατομμυρια ανθρωποι το πίστεψαν… παρα πολλοί το λάτρεψαν…. συμφωνείς- δεν συμμφωνεις … έτσι είναι…κυβέρνησε επί δεκαετίες…έφτιαξε στρατους και ξαφνικά…. καλε, πού είναι το ΠΑΣΟΚ;
Το'κλεισαν κάτι δευτερότριτοι…. χωρίς να ρωτησουν κανέναν…
Και δεν βρέθηκε ούτε ενας ΠΑΣΟΚος να πει: "Ωππππππ…τί εγινε κοπελιά;"
Και ούτε ενας δεν προσεξε οτι στην επόμενη Βουλή θαχουμε "Χρυσή Αυγή", αλλα δεν θα χουμε ΠΑΣΟΚ.
Ειλικρινα δεν ξερω γιατι εχουμε χάσει τα αντανακλαστικά μας.
Φταίμε πολύ εμείς οι δημοσιογραφοι… ειδικά η τηλεόραση ήταν λαιλαπα.
Ανθρωποι χαμηλοτατης αισθητικής -σε όλα τα επίπεδα- μορφωτικής, κοινωνικής, , τέχνης κ.λ.π.- βρεθηκαν σε θέσεις κλειδιά.
Οχι οποιαδήποτε κλειδιά…αλλά εκείνα τα κλειδιά που ξεκλείδωνουν το σαλόνι μας.
Και μας εκαναν δειλούς… και επειδή προφανώς σε κανέναν δεν αρέσει η λέξη..την ομορφύναμε και το είπαμε" ξαπλώσαμε στους καναπέδες" που έχει και μια εσάνς ρομάντζου.
Ολες οι χωρες ου αντμετωπισαν παρόμοια προβήματα με την Ελλάδα… ξεπερασαν τα προβλήματα… εμείς οχι….
Γιατί;
Επειδή δεν αντισταθήκαμε.
Και επειδή όντως στον καναπέ κάνεις και γαμώ τις ξάπλες.
Δεν ξερω αν τοχετε συνειδητοποιήσει, αλλά :
Μας ι σ ο π έ δ ω σ α ν!
Χάσαμε με τα χέρια κάτω που λενε και στο μπάσκετ.
Κάποτε εργαζόμασταν για την αύξηση σήμερα εργαζόμαστε για να έχουμε
οποιοδήποτε εισόδημα.
Δεν είναι το ίδιο… δεν είνα καθόλου το ίδιο.
Και επειδη εμείς έχουμε ζήσει Και την εποχή τη αύξησης… ελπίζουμε στο όνειρο της επιστροφής.
Τα παιδιά όμως που γεννήθηκαν μετα το 2010… (πχ. τα δικά μου) δεν θα ονειρευθούν γιατι απλούστατα δεν θα ξέρουν για τί πράγμα μιλάμε…
Ονειρεύεσαι μια γυναίκα που εχεις δει ….όχι μια γυναίκα που δεν έχεις δει.
Άλλο το "ονειρεύομαι να παω μια φορά στο Παρίσι και άλλο "ονειρεύομαι το Παρίσι!"
Ετσι δεν είναι;
Εργαζόμουν στην Βραδυνή όταν ο καθηγητής Σπράος (ποιός;) είπε μεταξύ άλλων είπε μεταξύ άλλων (με δικά μου λόγια) ότι οι ηλικιωμένοι είναι φίρα για την οικονομία….
Στην αρχή το διάβασα σε ενα μονοστηλάκι.
(Στα μονοστηλα είναι οι ειδήσεις, όχι στα πρωτοσέλιδα)
Μετα έγινε ψιλο-θεμα… τον,εφτυσαν ΟΛΑ τα κόμματα για τις αηδίες που λεει και η ζωή τραβηξε μπροστά.
Πήγα στον διευθυντή μου τον Θόδωρο Απέργη και του ειπα ότι το θεμα δεν είναι η καθεαυτού η είδηση, αλλα ότι κάποιος έβαλε το θέμα στην ατζεντα. ο Σπραος άνοιξε την πόρτα…. αυτό που λέμε: τον ασκό του Αιόλου.
Ο Απεργης που ήταν εξαιρετικος δημοσιογραφος και ακομα πιο εξαιρετικός άνθρωπος μου είπε:
Γραψ'το!
Το γραψα… οι πολιτικοί συντάκτες γέλασαν κάτω απο τα μουστακια τους.
Με τα χρόνια κλάψαμε όλοι μαζί.
Ολοι αυτοί που τον έφτυσαν τότε τον καθηγητή Σπράο… όλοι μα όλοι …υπηρέτησαν με συνέπεια τα μνημόνια. Τα οποία μνημόνια έλεγαν ακριβώς αυτο που είπε ο κ. καθηγητής.
Το κτύπημα ηταν ακαριαιο και εστειλε νοκ αουτ έναν εντελώς αυνσηθιστο σε αντιστάσεις λαό.
Δυο γεννιές γαλουχημένες από την Ρούλα Κορομηλά …παρεμειναν κάτωχροι στους καναπέδες τους … ούτε ένας δεν βρέθηκε που να τους εμψυχώσει…να τους ξεσηκώσει… να τους εμπνεύσει.ουτε ενας δεν χτυπησε τη γροθιά του στο έδρανο της Ευρωβουλής για χαρη της Ελλάδας ΜΑΣ.
Πιθανότατα να εχετε ξεχάσει την ντροπή των καθημερινών ουρών εξω από τις Τραπεζες για 60 ευρω … που αν δεν ειχε 20αρικα έπαιρνες 50.
Ζητιανοι στο ίδιο μας το πορτοφόλι.
Και μετα μας κανανε το χατηρι και αυξησανε λίγο το όριο.
Και εμείς ουρλιάξαμε απο χαρά και ευγνωμοσύνη.
Μαζευτηκαμε μια φορά στο Συνταγμα και αντι να τραβηξυμε τα διεθνη media με εναν π.χ παλμό… τσακωθηκαμε αναμεταξύ μας… μετα ξαναμαζευτηκαμε αλλα την παρασταση εκλεψε ο κύριος που είχε πάει στην συγκεντρωση με το ροζέ κρασί του στο σωστό ποτήρι.. Η πλάκα είναι ότι όπως αποδείχτηκε -είχε απόλυτο δίκιο.
Μετά τί;
Α, ναι….
Μετα μαζευτηκαμε μία στη Θεσσαλονίκη και μία στην Αθήνα για ο ονομα της Μακεδονίας.
Τη μία φροα ξανατσακωθηκαμε αναμεταξύ μας για το "αν κάποιος έπρεπε να πάει στη συγκέντρωση ή όχι" και την αλλη φορά για αν έπρεπε ο Μίκης να πει αυτα που είπε.
Θυμάστε να έγινε κάτι με το ονομα για το οποίο άλλωστε μαζευτήκαμε;
Ούτε λέξη.
Πόσο καιρο έχετε να πείτε σε 5 φίλους:
-Κερνάω εγώ!
Ξερετε … στην Ελλάδα δεν κερνουσε πάντα αυτος που είχε…. κερνουσε(βασικά) αυτός που δεν είχε.
Οικονομικο λάθος;
Μάλιστα….μόνο που συνήθως δεν διασκεδάζουμε με τους λογιστές μας.
Σημερα βγαζεις τους φιλους σου επειδη εχεις γενέθλια και πληρώνει ο καθένας το μετρτικό του.
Ετσι πρέπει;
Πιθανώς! Στο Βερολίνο ίσως… όχι όμως σε εναν λαό που τον μεγάλωσε ο Αριστοφάνης.
Μας θυμάστε αλήθεια στη σειρά για τα 60 ευρω;
Σε εκείνη την ουρα λοιπόν: ερωτευτηκαμε αναμεταξύ μας, τσακωθηκαμε για το παραμικρό… είπαμε τα σωψυχά μας, γκομενισαμε, τσακωθηκαμε με τη γυναικα μας που δεν μας έλεγε τον κωδικό της γιατι δεν μας ειχε εμπιστοσυνη…. πήγαμε με το κουστουμι, πήγαμε με την παντόφλα, καναμε νεους φίλους στο FB… "αυριο τι ώρα; θα'ρθετε; Στις 5 …ωραια τα λεμε αυριο…"…
Ο Ελληνας χαβαλες προσαρμόστηκε αμέσως.
Η καθημερινότητα όμως τον λύγισε. Ο Αριστοφάνης γονάτισε μπροστά στον Φαουστ.
Ο παπούς δεν ειχε χρηματα να πάρει μια σοκολατα στην εγγονα του.
Ο κάθε Ελληνας δακρύζει στην εικονα αυτη.
Γιατί;
Επειδή εχει η γάτα ενα αυτι.
Γιατί ετσι είναι Ελληνες.
Γιατί ο παππούς ειναι παππούς. Τέλος!
Εδω ακριβως μας ισοπέδωσαν.
Μικραίνοντας το πορτοφόλι μικρυναν βιαίως και τα συναισθηματα μας.
Καμμια φορά γελάω τότε που είπαν:
-Δεν υπάρχουν κεκτημένα!
Και δεν κουνήθηκε βλέφαρο. Ούτε καν αυτοί πουχαν στηριξει ολο τους το βιος πάνω σ' αυτο γαμημενο "κεκτημένο" δεν αντέδρασαν… Ηταν και φθινόπωρο πού να τρέχεις τώρα….
'Αδέλφια… πάγωσε το είναι μας…κακά τα ψέματα.
Πάρτε παραδεγμα το ΠΑΣΟΚ. Εκατομμυρια ανθρωποι το πίστεψαν… παρα πολλοί το λάτρεψαν…. συμφωνείς- δεν συμμφωνεις … έτσι είναι…κυβέρνησε επί δεκαετίες…έφτιαξε στρατους και ξαφνικά…. καλε, πού είναι το ΠΑΣΟΚ;
Το'κλεισαν κάτι δευτερότριτοι…. χωρίς να ρωτησουν κανέναν…
Και δεν βρέθηκε ούτε ενας ΠΑΣΟΚος να πει: "Ωππππππ…τί εγινε κοπελιά;"
Και ούτε ενας δεν προσεξε οτι στην επόμενη Βουλή θαχουμε "Χρυσή Αυγή", αλλα δεν θα χουμε ΠΑΣΟΚ.
Ειλικρινα δεν ξερω γιατι εχουμε χάσει τα αντανακλαστικά μας.
Φταίμε πολύ εμείς οι δημοσιογραφοι… ειδικά η τηλεόραση ήταν λαιλαπα.
Ανθρωποι χαμηλοτατης αισθητικής -σε όλα τα επίπεδα- μορφωτικής, κοινωνικής, , τέχνης κ.λ.π.- βρεθηκαν σε θέσεις κλειδιά.
Οχι οποιαδήποτε κλειδιά…αλλά εκείνα τα κλειδιά που ξεκλείδωνουν το σαλόνι μας.
Και μας εκαναν δειλούς… και επειδή προφανώς σε κανέναν δεν αρέσει η λέξη..την ομορφύναμε και το είπαμε" ξαπλώσαμε στους καναπέδες" που έχει και μια εσάνς ρομάντζου.
Ολες οι χωρες ου αντμετωπισαν παρόμοια προβήματα με την Ελλάδα… ξεπερασαν τα προβλήματα… εμείς οχι….
Γιατί;
Επειδή δεν αντισταθήκαμε.
Και επειδή όντως στον καναπέ κάνεις και γαμώ τις ξάπλες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου