Fake News ή Fake History;

Κώστας Μπετινάκης

 

 

Ο σπουδαιότερος εν ζωή σήμερα, αμερικανός δημοσιογράφος της κάποτε «χρυσής εποχής της δημοσιογραφίας», Seymour Hersh, δηλώνει πως η «φονικότερη φράση» στη σημερινή δημοσιογραφία, είναι η «όπως νομίζω».

Αναφέρεται φυσικά, στην διάδοση που έχουν τα αποκαλούμενα «κοινωνικά δίκτυα», και η επιρροή τους στην παγκόσμια κοινή γνώμη.

Ο Hersh αναφέρεται επίσης «στη συνεχιζόμενη μονομερή αντιμετώπιση των ειδήσεων από “ορισμένους γεωγραφικούς τόπους” οι οποίοι δεν θεωρούνται πως έχουν κάποια σπουδαιότητα στην κάλυψή τους από τα αμερικανικά ΜΜΕ».

Έτσι έχει δημιουργηθεί ένα χαοτικό τοπίο στις ελεγχόμενες από τα δυτικά κυρίως Μέσα ειδήσεις, μια και δεν υπάρχουν ανταποκριτές σε όλα τα γεωγραφικά πλάτη και πολλές πληροφορίες βασίζονται ακριβώς στο αμφιλεγόμενης εγκυρότητας «Face Book». Τοπίο που από δευτερογενής έχει καταστεί πρωτογενής πηγή ενημέρωσης.

Έτσι προέκυψε στη ζωή μας η «νέα ορολογία» “Fake News” (η παλιά γνωστή “ψευδής δημοσίευση”) που έρχεται να συμπληρώσει το περιβόητο εφεύρημα της CIA, «θεωρίες συνωμοσίας».

Φράσεις που το κατεστημένο σύστημα των αποκαλούμενων Μέσων του συρμού χρησιμοποιεί για τον έλεγχο της ενημέρωσης και την δυσφήμιση των εναλλακτικών πληροφοριών που έρχονται σε αντίθεση με την Οργουελιανή ατμόσφαιρα που έχει επικρατήσει διεθνώς. Επειδή όπως έχει γράψει και ο George Orwell, «εκείνος που ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει και το μέλλον». Και η ιστορία που μας περιγράφουν τα διεθνή Μέσα Μαζικής Παραπληροφόρησης δεν είναι παρά «fake history».

Το όπλο που χρησιμοποιούν οι κυβερνώσες ελίτ στον κόσμο που δεν είναι σε θέση να πληροφορηθεί την αλήθεια, αν δεν έχει τις δυνατότητες και τον χρόνο να ψάξει.

«Δεν θέλουμε να ιδρύσουμε Υπουργείο Αλήθειας» δηλώνει με σκωπτική διάθεση ο ευρωπαίος Επίτροπος για θέματα εσωτερικής ασφάλειας, Τζούλιαν Κινγκ, ανατρέχοντας στην ανατριχιαστική διάλεκτο που κυριαρχεί στο γνωστό μυθιστόρημα «1984» του Τζωρτζ Όργουελ.

Με άλλα λόγια, όπως υποστηρίζει ο Κινγκ, «δεν θέλουμε να αποφασίζουμε εμείς τί είναι σωστό και τί λάθος να ειπωθεί στο Ίντερνετ».

Η ελευθερία της γνώμης δεν κινδυνεύει, διευκρινίζει ο Επίτροπος, αλλά οι χρήστες του Ίντερνετ θα πρέπει να έχουν στη διάθεσή τους εκείνα τα εργαλεία που θα τους επιτρέψουν να κρίνουν οι ίδιοι, εάν διαβάζουν fakenews, ποιός είναι υπεύθυνος για τη σύνταξη των κειμένων και ποιός πληρώνει για το περιεχόμενο.

Με τον τρόπο αυτόν όμως, διαμορφώνονται απόψεις που κάθε άλλο σχέση έχουν με τους δημοκρατικούς θεσμούς που δήθεν υπερασπίζονται ακριβώς τα ίδια Μέσα τα οποία τους καταπατούν.

Η ισχύς του χρήματος επικρατεί στην διαμόρφωση της σύγχρονης ιστορίας, μακράν της Δημοκρατίας με την ευρύτατη έννοιά της.

Το εκπληκτικό βιβλίο των 1.300 σελίδων, «Tragedy and Hope», έκδοσης 1966, είχε αποκαλύψει για πρώτη φορά την ύπαρξη «απόκρυφης κοινωνίας» υπό τον Βρετανό μεγαλοεπιχειρηματία Cecil Rhodes στο Λονδίνο του 1891 με στόχο την επέκταση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας υπό τον έλεγχο της πλούσιας ανώτερης τάξης και των αξιών που εκφράονταν από εκείνη, όπως επισημαίνει ο καθηγητής John Ruskin του Πανεπιστήμιου Oxford.

Στις δεκαετίες που ακολούθησαν την διάλυση της βρετανικής κυριαρχίας, η κυριαρχία της αποκαλούμενης «μυστικής κοινωνίας», μεταφέρθηκε από το Λονδίνο στη Νέα Υόρκη, στο αγγλο-αμερικάνικο χρηματικό κατεστημένο: Το αποτελούν το «Institute of International Affairs» στο Λονδίνο, το «Council on Foreign Relations», η «Trilateral Commission», η «Λέχη Μπίλντερμπεργκ», αλλά και τα ελεγχόμενα από την Ουάσινγκτον Ηνωμένα Έθνη που διαμορφώθηκαν για την διαφύλαξη της Νέας Τάξης Πραγμάτων («New World Order»).

Ο έλεγχος των μυστικών κοινωνιών, ανήκει στις ΗΠΑ (τον Λευκό Οίκο, το Ομοσπονδιακό Αποθεματικό Ταμείο και την Wall Street).

Ο καθηγητής Carroll Quigley στο βιβλίο του που εκδόθηκε το 1949, με τίτλο The Anglo-American Establishment, αποκαλύπτει για πρώτη φορά την ύπαρξη της πανίσχυρης μυστικής κοινωνίας. Κάτι που ως τότε αποσιωπούσαν πανεπιστημιακοί, και ΜΜΕ.

Κι αυτό επειδή αποκάλυπτε πως χαλιναγωγείται η πολιτική, μέσω των δυτικών ΜΜΕ και του τρόπου που διδάσκεται η ιστορία ακόμη και στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Η μυστική κοινωνία δημιούργησε την «fake history» με τον έλεγχο των εκδιδόμενων βιβλίων, από μόνον αποδεκτούς συγγραφείς, καθώς και η διαμόρφωση της επικρατούσης πολιτικής μέσω ελεγχόμενης εκπαίδευσης και της διδασκαλίας της «σωστής» δημοσιογραφίας.

Ο ερευνητής δημοσιογράφος της εφημερίδας The Guardian, Ian Cobain, στο βιβλίο του «The History Thieves», αποκαλύπτει πως το Hoover Institution στο Stanford φρόντισε να δημιουργηθούν όλα τα απαραίτητα έγγραφα για την παραποίηση της Ιστορίας.

Με αυτόν τον τρόπο τα ψέματα αντικατέστησαν την αλήθεια η οποία με κάποιο τρόπο έγινε προσπάθεια να φτάσει στα όρια της γελοιοποίησης, ώστε να καταστεί κάτι σαν «απόκρυφο μυστικό».

Όπως έχει γράψει και ο καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια Peter Hoffer, «είναι πάρα πολύ δύσκολο να διατηρηθεί η ιστορική αλήθεια, από την συνεχή διασπορά ψευδών ειδήσεων».

Όταν φτάσουμε στον όρο Fake News, κοιτάζουμε να βρούμε αν πίσω κρύβεται η ένοχη αμερικανική κυβέρνηση.

Ακόμη και ο διατελέσας δημοσιογράφος των New York Times Sydney Schanberg, έχει γράψει πως «έχει γίνει αγωνία μας να ανακαλύπτουμε ποια στιγμή κυβέρνηση μας λέει την αλήθεια ή αν κάποιο δημοσίευμα είναι αληθινό».

Ο βετεράνος δημοσιογράφος Carl Bernstein (που μαζί με τον Bob Woodward είχε ξεσκεπάσει το σκάνδαλο Watergate) στο δημοσίευμά του το 1977 έγραφε στο περιοδικό Rolling Stone, «The CIA and the Media»: «Περισσότεροι από 400 Αμερικανοί δημοσιογράφοι τα περασμένα 25 χρόνια, είχαν αναλάβει αποστολές που τους είχε αναθέσει η Central Intelligence Agency... στο πλαίσιο της Operation Mockingbird.

Σε κύριο άρθρο τους με τίτλο «Πως η αμερικανική κυβέρνηση προσπαθεί να ελέγξει τη σκέψη σας» «How the American government is trying to control what you think», η Washington Post επισημαίνει: «Τα κυβερνητικά πρακτορεία στην πορεία της ιστορίας έχουν καταστήσει συνήθεια να ξεπερνά τις γραμμές ανάμεσα στην πληροφόρηση του κοινού και την προπαγάνδα».

«Για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία, υπάρχει στρατηγική πλέον για τον έλεγχο της διεθνούς πληροφόρησης. Με τα δυτικά ΜΜΕ να προπαγανδίζουν ώστε να διατηρήσουν αυτόν τον έλεγχο με την συνεχή παραγωγή Fake News.

Για να επιβεβαιωθεί ακόμη μια φορά ο σπουδαίος δημοσιογράφος John Pilger ο οποίος κάθε τόσο αναφέρει στα άρθρα του πως «η αόρατη κυβέρνηση είναι η πραγματική ισχύς που κυβερνά τον κόσμο».