Γράμμα στον κ. Χρυσοχοΐδη
Ήμουν όλο το διάστημα της καραντίνας, λόγω της υγειονομικής κρίσης, φανατικά συνεπής στις οδηγίες της πολιτείας για τη διατήρηση της δημόσιας υγείας. Προσπάθησα και με τα διαδικτυακά κείμενά μου να συμβάλλω στο μέτρο του δυνατού στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης να ευθυγραμμιστούμε
με τις οδηγίες των φορέων του κράτους ενώπιο της αόρατης απειλής. Αισθάνθηκα και εγώ πως έτσι θα έπρεπε να πράξω. Έγκλειστος στο διαμέρισμα, με εξ αποστάσεως εργασία κτλ. Ποσώ δε μάλλον, όταν συγκαταλέγομαι στις ευπαθείς ομάδες, η σύζυγός μου με βαρύ αλλεργικό άσθμα και ο υιός με κινητικά προβλήματα.
Εν πάση περιπτώσει να μην μακρυγορώ. Αφού όλο αυτό το διάστημα ήμουν αυστηρά συνεπής στους κανόνες, ήρθε το ίδιο το κράτος να με διαψεύσει με το χειρότερο και απογοητευτικό τρόπο, με χυδαία μορφή συμπεριφοράς από τα ίδια τα όργανα της τάξης. Βγήκα απόψε, Σάββατο απόγευμα, (9/05/2020) τις 18.30 η ώρα με ένα παλιό μου φίλο από Ιωάννινα, συνταξιούχο ιατρό, στο Άλσος , από την απέναντι πλευρά του Πεδίου του Άρεως. Καθίσαμε σε ένα πάγκο, ο φίλος μου ιατρός, ενώ εγώ σε πλήρη αναφορά της οδηγίας των αποστάσεων, όρθιος τον παρακολουθούσα καθώς μου διάβαζε ένα κείμενο. Μας συνδέουν χρόνιες φιλίες, όπως και ενδελεχείς διάλογοι για τα γράμματα, τα δεδομένα της εποχής, τις εξελίξεις. Πέρασε κάποια στιγμή ένας νεαρός ενδιάμεσα μας, μπροστά, ούτε 20 εκατοστά απόσταση από το πρόσωπό μου και του απευθύνθηκα, συγγνώμη κύριε τις αποστάσεις, εξοργισμένος και συνέχισα το διάλογο με τον φίλο μου ιατρό.
Επέστρεψε κάποια στιγμή ο εν λόγω νεαρός, μου ήρθε καταμέτωπο και μου απευθύνθηκε πως το προσέβαλλα, ζητώντας μου το λόγο, με ποιο δικαίωμα, ενώ εγώ συνέχισα να απευθύνομαι για τις αποστάσεις. Δεν τον ενδιέφερε καθόλου. Τότε διέκρινα πως ήταν αστυνομικός, μου ζήτησε ταυτότητα, με έσπρωξε, επικοινωνώντας με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς.
Εντελώς απροετοίμαστος, να αντιμετωπίσω τέτοιες καταστάσεις, δίχως ανάλογα εφόδια, ένιωσα αμήχανος. Για πρώτη φορά στη ζωή μου συνέβηκε κάτι ανάλογο, σε τέτοιο δυσάρεστο βαθμό. Όρμησαν καταπάνω μου, μια ομάδα αστυνομικοί, οι οποίοι δεν διατηρούσαν καμία από τις οδηγίες που καθημερινά στις 18.οο το απόγευμα ακούμε στα ενημερωτικά δελτία για την υγειονομική κρίση από τους εκπροσώπους του υπουργείου υγείας και προστασίας του πολίτη, τα μέτρα προστασίας από την αόρατη απειλή. Ούτε μάσκα φορούσαν, μόνο ήταν γαλουχημένοι στην αγριότητα, λες και συνέλαβαν κάποιον βαρυποινίτη, τον οποίο θα τον οδηγούσαν στο αυτόφωρο. Προσπαθούσα να τους έλεγα για τις αποστάσεις και μόνο, και άκουσα «βάλτε χειροπέδες στον αλήτη»! Με οδήγησαν σε ένα λεωφορείο, αλλά υπάκουσαν στον ιατρό καθώς τους έλεγε πως το χέρι του το δεξί το έχει τραυματισμένο, προσέξτε, εφόσον δεν τους έπεισε ότι δεν είχα καμία σχέση με όσα επιχειρούσαν να στοιχειοθετήσουν. Εκεί κάπου άρχισαν να προβληματίζονται αλλά έπρεπε, εφόσον το θήραμά τους θα τους πρόσφερε δεν ξέρω τι δόξες, με οδήγησαν στο Αστυνομικό Τμήμα Εξαρχείων. Στο λεωφορείο είχε και άλλους, από τις φυσιογνωμίες, δίχως να με διακατέχει καμία τάση ρατσιστική, ήταν κυρίως υπήκοοι από τις χώρες που αποκαλούν κατά κόρον λαθρομετανάστες, Ιρακινοί, Πακιστανοί, πιθανόν. Υπάρχουν και λαθραίοι άνθρωποι!!! Αλλά ούτε μάσκες είχαν οι άνθρωποι, ούτε αντισηπτικό είχε στο λεωφορείο, ούτε στο Τμήμα είχε αντισηπτικά να καθαρίσουμε τα χέρια.
Αλήθεια κ.κ. Χροσοχοΐδη, Χαρδαλιά; Έτσι οι δομές του κράτους, ειδικά η αστυνομία εφαρμόζει τους κανονισμούς, που κατά δευτερόλεπτο βομβαρδίζετε το λαό διαμέσου Μ.Μ.Ε., έντυπα και τηλεοράσεις, όπως διατείνονται οι αρμόδιοι φορείς του κράτους σε συνεχείς συστάσεις, μάσκες αποστάσεις, αντισηπτικά. Πού κ.κ. Υπουργέ, υφυπουργέ;!
Από που προκύπτει το δικαίωμα σε κάθε αστυνομικό να συμπεριφέρεται κατά τέτοιον τρόπο σε αθώους πολίτες, να παραβιάζει με χυδαία συμπεριφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, να απευθύνεται με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, βάλτε του χειροπέδες. Αν δεν με απατάν οι γνώσεις μου, για να φορέσεις χειροπέδες σε κάθε ύποπτο χρειάζεται εντολή εισαγγελέα. Τα άλλα τα στοιχεία, ταυτότητα, κτλ. αποτελούν εύκολη υπόθεση. Τι, όποιον πάρει ο χάρος ή κράτος δικαίου κ. Υπουργέ;
Ποια εγγύηση μπορώ να έχω, εφόσον, δεν τηρούνταν οι στοιχειώδεις κανόνες υγειονομικής, για την υγεία μου και της οικογένειάς μου, τη δημόσια υγεία; Ποιος θα μου απαντήσει κ.κ. του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη; Από όλη αυτήν την οδυνηρή εμπειρία, έχω να υπογραμμίσω το ήθος και το ύφος, αυτών των νέων παιδιών, αστυνόμων, τα οποία εκδήλωναν με έντονο τρόπο την αλαζονεία του ισχυρού. Σέβομαι απολύτως τα όργανα της τάξης και δεν αποτέλεσα ποτέ στοιχείο ακραίας συμπεριφοράς, ούτε γνώριζα τις εισόδους και πόρτες τμημάτων, αλλά αυτή η στάση με τρομάζει. Είναι πλήγμα για τη δημοκρατία, αν έχουν εντολή οι ένστολοι να συμπεριφέρονται με τον ανάλογο τρόπο με τους πολίτες.
Ήμουν όλο το διάστημα της καραντίνας, λόγω της υγειονομικής κρίσης, φανατικά συνεπής στις οδηγίες της πολιτείας για τη διατήρηση της δημόσιας υγείας. Προσπάθησα και με τα διαδικτυακά κείμενά μου να συμβάλλω στο μέτρο του δυνατού στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης να ευθυγραμμιστούμε
με τις οδηγίες των φορέων του κράτους ενώπιο της αόρατης απειλής. Αισθάνθηκα και εγώ πως έτσι θα έπρεπε να πράξω. Έγκλειστος στο διαμέρισμα, με εξ αποστάσεως εργασία κτλ. Ποσώ δε μάλλον, όταν συγκαταλέγομαι στις ευπαθείς ομάδες, η σύζυγός μου με βαρύ αλλεργικό άσθμα και ο υιός με κινητικά προβλήματα.
Εν πάση περιπτώσει να μην μακρυγορώ. Αφού όλο αυτό το διάστημα ήμουν αυστηρά συνεπής στους κανόνες, ήρθε το ίδιο το κράτος να με διαψεύσει με το χειρότερο και απογοητευτικό τρόπο, με χυδαία μορφή συμπεριφοράς από τα ίδια τα όργανα της τάξης. Βγήκα απόψε, Σάββατο απόγευμα, (9/05/2020) τις 18.30 η ώρα με ένα παλιό μου φίλο από Ιωάννινα, συνταξιούχο ιατρό, στο Άλσος , από την απέναντι πλευρά του Πεδίου του Άρεως. Καθίσαμε σε ένα πάγκο, ο φίλος μου ιατρός, ενώ εγώ σε πλήρη αναφορά της οδηγίας των αποστάσεων, όρθιος τον παρακολουθούσα καθώς μου διάβαζε ένα κείμενο. Μας συνδέουν χρόνιες φιλίες, όπως και ενδελεχείς διάλογοι για τα γράμματα, τα δεδομένα της εποχής, τις εξελίξεις. Πέρασε κάποια στιγμή ένας νεαρός ενδιάμεσα μας, μπροστά, ούτε 20 εκατοστά απόσταση από το πρόσωπό μου και του απευθύνθηκα, συγγνώμη κύριε τις αποστάσεις, εξοργισμένος και συνέχισα το διάλογο με τον φίλο μου ιατρό.
Επέστρεψε κάποια στιγμή ο εν λόγω νεαρός, μου ήρθε καταμέτωπο και μου απευθύνθηκε πως το προσέβαλλα, ζητώντας μου το λόγο, με ποιο δικαίωμα, ενώ εγώ συνέχισα να απευθύνομαι για τις αποστάσεις. Δεν τον ενδιέφερε καθόλου. Τότε διέκρινα πως ήταν αστυνομικός, μου ζήτησε ταυτότητα, με έσπρωξε, επικοινωνώντας με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς.
Εντελώς απροετοίμαστος, να αντιμετωπίσω τέτοιες καταστάσεις, δίχως ανάλογα εφόδια, ένιωσα αμήχανος. Για πρώτη φορά στη ζωή μου συνέβηκε κάτι ανάλογο, σε τέτοιο δυσάρεστο βαθμό. Όρμησαν καταπάνω μου, μια ομάδα αστυνομικοί, οι οποίοι δεν διατηρούσαν καμία από τις οδηγίες που καθημερινά στις 18.οο το απόγευμα ακούμε στα ενημερωτικά δελτία για την υγειονομική κρίση από τους εκπροσώπους του υπουργείου υγείας και προστασίας του πολίτη, τα μέτρα προστασίας από την αόρατη απειλή. Ούτε μάσκα φορούσαν, μόνο ήταν γαλουχημένοι στην αγριότητα, λες και συνέλαβαν κάποιον βαρυποινίτη, τον οποίο θα τον οδηγούσαν στο αυτόφωρο. Προσπαθούσα να τους έλεγα για τις αποστάσεις και μόνο, και άκουσα «βάλτε χειροπέδες στον αλήτη»! Με οδήγησαν σε ένα λεωφορείο, αλλά υπάκουσαν στον ιατρό καθώς τους έλεγε πως το χέρι του το δεξί το έχει τραυματισμένο, προσέξτε, εφόσον δεν τους έπεισε ότι δεν είχα καμία σχέση με όσα επιχειρούσαν να στοιχειοθετήσουν. Εκεί κάπου άρχισαν να προβληματίζονται αλλά έπρεπε, εφόσον το θήραμά τους θα τους πρόσφερε δεν ξέρω τι δόξες, με οδήγησαν στο Αστυνομικό Τμήμα Εξαρχείων. Στο λεωφορείο είχε και άλλους, από τις φυσιογνωμίες, δίχως να με διακατέχει καμία τάση ρατσιστική, ήταν κυρίως υπήκοοι από τις χώρες που αποκαλούν κατά κόρον λαθρομετανάστες, Ιρακινοί, Πακιστανοί, πιθανόν. Υπάρχουν και λαθραίοι άνθρωποι!!! Αλλά ούτε μάσκες είχαν οι άνθρωποι, ούτε αντισηπτικό είχε στο λεωφορείο, ούτε στο Τμήμα είχε αντισηπτικά να καθαρίσουμε τα χέρια.
Αλήθεια κ.κ. Χροσοχοΐδη, Χαρδαλιά; Έτσι οι δομές του κράτους, ειδικά η αστυνομία εφαρμόζει τους κανονισμούς, που κατά δευτερόλεπτο βομβαρδίζετε το λαό διαμέσου Μ.Μ.Ε., έντυπα και τηλεοράσεις, όπως διατείνονται οι αρμόδιοι φορείς του κράτους σε συνεχείς συστάσεις, μάσκες αποστάσεις, αντισηπτικά. Πού κ.κ. Υπουργέ, υφυπουργέ;!
Από που προκύπτει το δικαίωμα σε κάθε αστυνομικό να συμπεριφέρεται κατά τέτοιον τρόπο σε αθώους πολίτες, να παραβιάζει με χυδαία συμπεριφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, να απευθύνεται με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, βάλτε του χειροπέδες. Αν δεν με απατάν οι γνώσεις μου, για να φορέσεις χειροπέδες σε κάθε ύποπτο χρειάζεται εντολή εισαγγελέα. Τα άλλα τα στοιχεία, ταυτότητα, κτλ. αποτελούν εύκολη υπόθεση. Τι, όποιον πάρει ο χάρος ή κράτος δικαίου κ. Υπουργέ;
Ποια εγγύηση μπορώ να έχω, εφόσον, δεν τηρούνταν οι στοιχειώδεις κανόνες υγειονομικής, για την υγεία μου και της οικογένειάς μου, τη δημόσια υγεία; Ποιος θα μου απαντήσει κ.κ. του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη; Από όλη αυτήν την οδυνηρή εμπειρία, έχω να υπογραμμίσω το ήθος και το ύφος, αυτών των νέων παιδιών, αστυνόμων, τα οποία εκδήλωναν με έντονο τρόπο την αλαζονεία του ισχυρού. Σέβομαι απολύτως τα όργανα της τάξης και δεν αποτέλεσα ποτέ στοιχείο ακραίας συμπεριφοράς, ούτε γνώριζα τις εισόδους και πόρτες τμημάτων, αλλά αυτή η στάση με τρομάζει. Είναι πλήγμα για τη δημοκρατία, αν έχουν εντολή οι ένστολοι να συμπεριφέρονται με τον ανάλογο τρόπο με τους πολίτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου