«Ούτε βήμα πίσω» η Υπ. (άνευ) Παιδείας και μετά κάμερας – Εμείς να κάνουμε ένα βήμα πίσω;

      «Εμείς οι εκπαιδευτικοί ας κάνουμε ένα βήμα πίσω. Ας δεχτούμε  να μπουν κάμερες στο γραφείο της υπουργού και των άλλων υπουργών, στις συνεδριάσεις των υπουργικών συμβουλίων που αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς»

Για μια ακόμα φορά η Υπουργός (άνευ) Παιδείας και μετά κάμερας κ. Νίκη Κεραμέως αποδεικνύει την παχυλή της άγνοια στην Ιστορία. Να θυμίσουμε το ανιστόρητο μήνυμα της που τοποθετούσε την 28η Οκτωβρίου στις «παραμονές  του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου» ! Στις 306 λέξεις του μηνύματος τότε δε χώρεσε ούτε μια λέξη για φασισμό και ναζισμό! Σήμερα χρησιμοποίησε μια φράση, ένα
σύνθημα που προφανώς και με βάση τα προηγούμενα αγνοεί την προέλευση και τη σημασία του. «Ούτε βήμα πίσω» για την εξ αποστάσεως  τονίζει αλαζονικά η Υπουργός.

Niki Kerameus @nkerameus

Κάποιοι αναζητούν απεγνωσμένα νέες άμυνες, συνεχίζουν την παραπληροφόρηση ότι δήθεν κάνουμε πίσω.
Ούτε βήμα πίσω. Προχωράμε όπως ακριβώς ξεκινήσαμε, για την προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος, για το δικαίωμα της πρόσβασης στην εκπαίδευση για όλους!http://bit.ly/2Z0QRNF 

Το παραπάνω σύνθημα παραπέμπει στη «διαταγή 227  - Ούτε ένα βήμα Πίσω» του Στάλιν και στην πιο αιματηρή μάχη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στο Στάλινγκραντ, όπου ο ρώσικος λαός πολέμησε με απαράμιλλη γενναιότητα τις χιτλερικές ορδές. Στις 2 Φεβρουαρίου 1943, η μάχη είχε τελειώσει. Ενενήντα χιλιάδες, περίπου,  Γερμανοί στρατιώτες, μαζί με τον διοικητή τους, παραδόθηκαν στους Σοβιετικούς. Πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι συνολικά είχαν σκοτωθεί. 

 

Να θυμίσουμε ότι το «ούτε ένα βήμα πίσω» ήταν ένα από τα συνθήματα του ΣΥΡΙΖΑ τυπωμένο σε αφίσα το 2015. Με αυτό η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έριχνε στάχτη στα μάτια, ενώ είχε υπογράψει την περιβόητη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου παρατείνοντας το αποικιοκρατικό καθεστώς των μνημονίων, της εξάρτησης και της εποπτείας ασκώντας πολιτική λιτότητας, άγριας φορολεηλασίας, ανατροπής εργασιακών δικαιωμάτων και ελευθεριών, ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Το «ούτε βήμα πίσω», λοιπόν, του ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιήθηκε με τον πιο χυδαίο και παραπλανητικό τρόπο για να καλύψει το «πίσω σε όλα» όσα διακήρυξε προεκλογικά, και μια συμφωνία ντροπής!Το «ούτε βήμα πίσω» της Νίκης Κεραμέως χρησιμοποιείται στο όνομα της «προάσπισης του δημοσίου συμφέροντος, για το δικαίωμα της πρόσβασης στην εκπαίδευση για όλους!», όπως υποκριτικά γράφει.
Εμείς οι εκπαιδευτικοί που σήμερα διαδηλώσαμε «Ριάλιτι δεν είναι η σχολική ζωή – Αυτή η τρπολογία δε θα εφαρμοστεί», «Όχι στο σχολείο των καμερών – Όχι στην παιδεία των ταξικών φραγμών», ας κάνουμε ένα βήμα πίσω.

Ας δεχτούμε  να μπουν κάμερες στο γραφείο της υπουργού και των άλλων υπουργών, στις συνεδριάσεις των υπουργικών συμβουλίων που αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς. Γιατί αυτοί που μας κουνούν το δάχτυλο εκτός των άλλων βαρών που εναποθέτουν στις πλάτες του λαού φροντίζουν να παίρνουν δάνεια ασυστόλως, την ώρα που οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι ζουν σε συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης. Περίπου 100.000 ευρώ το δάνειο της Υπουργού Παιδείας. Λίγα θα πει κανείς, αν σκεφτεί ότι Μητσοτάκης, Πλακιωτάκης ξεπερνούν το 1,3 εκατομμύρια ευρώ., οι Τσακίρης, Μηταράκης το 1 εκ. ευρώ, ενώ οι Αυγενάκης, Γεωργιάδης, Χρυσοχοϊδης τις 600 χιλιάδες ευρώ. Θα μπορούσε ο κατάλογος για τα γραφεία που πρέπει να μπουν κάμερες να είναι ατελείωτος.

Αλλά ας επανέλθουμε στην υπουργό (άνευ) Παιδείας και μετά κάμερας. Η «εξ αποστάσεως εκπαίδευση» στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν τις καλύπτει, αλλά διευρύνει το κοινωνικό και εκπαιδευτικό χάσμα μεταξύ των μαθητών προκαλώντας συνάμα ποικίλες παρενέργειες. Επιπλέον έρευνες επιβεβαιώνουν ότι η τηλεδιδασκαλία δεν ενδείκνυται για αδύναμους μαθητές και όσους παρουσιάζουν μαθησιακές δυσκολίες. Μια εκπαιδευτική πολιτική που αποκλείει μαθητές είναι εκ των πραγμάτων όχι απλά άστοχη, αλλά κυρίως μία ταξική, ρατσιστική πολιτική.
Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να γίνεται λόγος για κάμερες στην τάξη που μετατρέπουν την εκπαιδευτική διαδικασία σε ριάλιτι. Μια τέτοια αντίληψη εμπεδώνει τη λογική του Big Brother και στο σχολείο, όπου η νοοτροπία της κλειδαρότρυπας, της πλαστής πραγματικότητας κυριαρχεί έναντι της ζωντανής εκπαιδευτικής διαδικασίας και αυτό συνιστά διαστροφή με συνέπειες, όχι μόνο για τους εκπαιδευτικούς, αλλά κυρίως για τους μαθητές.  Η εκπαιδευτική διαδικασία και η σχέση εκπαιδευτικού – μαθητή είναι μια σχέση ζωντανή που δεν μπορεί να σύρεται στην προκρούστεια κλίνη του Big Brother και τη λογική της κλειδαρότρυπας, γιατί έτσι χάνεται η αμεσότητα και η αυθεντικότητα της επικοινωνίας εκπαιδευτικών – μαθητών. Γενικότερα διδασκαλία εξ αποστάσεως αποτελεί σχήμα οξύμωρο. Διδασκαλία και απόσταση είναι έννοιες ασύμβατες.
Για να μη μιλήσουμε βεβαίως, βεβαίως για το πάρτι εκατομμυρίων ευρώ με τις ιδιωτικές εταιρείες για την υλικοτεχνική υποδομή, όπως cisco, εταιρείες κινητής τηλεφωνίας και άλλα … ευαγή ιδρύματα. Οι κάθε είδους χορηγοί και εταιρείες δε βρίσκονται ante portas, αλλά intra muros (εντός των τειχών) αλώνοντας τη δημόσια εκπαίδευση προς τέρψη και επ΄ ωφελεία των κάθε είδους διαπλεκομένων.
Ωστόσο, η ντροπολογία για τις κάμερες αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου. Το παγόβουνο είναι το πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης της ΝΔ και της υπουργού Ν. Κεραμέως που όχι μόνο δεν προσπαθεί να λύσει κανένα από τα σοβαρά προβλήματα της εκπαίδευσης,  αλλά αντίθετα, κινείται στην γραμμή όλων των προηγούμενων αντιεκπαιδευτικών πολιτικών και των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, που είναι διαχρονικοί στόχοι της Ε.Ε, του ΟΟΣΑ και του ΣΕΒ για την εκπαίδευση. Επιδιώκει να πλήξει καίρια τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα μαθητών και εκπαιδευτικών, διευρύνει τους ταξικούς αποκλεισμούς  για τα παιδιά των φτωχών και λαϊκών οικογενειών, αλλά και γενικότερα επιφέρει ένα τεράστιο πλήγμα στο δημόσιο σχολείο.
Επιγραμματικά διατηρεί το Λύκειο – εξεταστικό κέντρο, το ενισχύει και προχωράει σε ακόμα πιο βαθιές και αντιδραστικές αλλαγές. Προβλέπει επιστροφή της τράπεζας θεμάτων. Η Τράπεζα θεμάτων σε συνδυασμό με τον τρόπο προαγωγής όπως εφαρμόστηκαν το 2013-2014 πολλαπλασίασε κατακόρυφα τη σχολική αποτυχία (εξαπλασιασμός των μετεξεταστέων, από 4% σε 24%), την καταφυγή στην παραπαιδεία και την πίεση στους/στις εκπαιδευτικούς να προχωρήσουν στο εναγώνιο κυνήγι της ύλης σε βάρος του παιδαγωγικού έργου.
Επιπλέον θέτει ηλικιακό περιορισμό για την εγγραφή μαθητών στα ημερήσια και ημερήσια απογευματινά ΕΠΑΛ τα 17 έτη. Το μέτρο καταργεί το δικαίωμα χιλιάδων μαθητών άνω των 17 ή των  αποφοίτων ΓΕΛ ή ΕΠΑΛ που επιθυμούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους, επιλέγοντας τομέα η ειδικότητα στο ΕΠΑΛ, σπρώχνοντάς τους στην κατάρτιση, σε ΔΙΕΚ, ΙΙΕΚ, ΚΕΚ κ.ά. Δεδομένου ότι το 1/3 περίπου των φοιτούντων στα ΕΠΑΛ είναι ενήλικοι, η απαράδεκτη αυτή ρύθμιση θα οδηγήσει στην κατάργηση χιλιάδων τμημάτων ΕΠΑΛ ανά τη χώρα, θα επιφέρει άμεσα συγχωνεύσεις  ή και καταργήσεις επαγγελματικών λυκείων με τραγικές συνέπειες για τη μόρφωση των μαθητών και το εργασιακό καθεστώς των εκπαιδευτικών που υπηρετούν σε αυτά, αφού θα χαθούν χιλιάδες οργανικές θέσεις.
Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας ακολουθεί τη γραμμή της προηγούμενης κυβέρνησης αγιογραφώντας και κατατεμαχίζοντας τα σχέδια της για την επιβολή ενός πανοπτικού συστήματος ελέγχου και κατηγοριοποίησης εκπαιδευτικών και σχολείων μέσω της επιμόρφωσης-συμμόρφωσης και της αυτοαξιολόγησης/ αξιολόγησης. Η δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων σε κάθε τάξη του Λυκείου, όπως στις πανελλαδικές εξετάσεις, δε θα εντείνει απλώς, την κοινωνική διαφοροποίηση των σχολικών μονάδων, αλλά θα οξύνει επιπλέον και το πνεύμα ανταγωνισμού στην κατεύθυνση της ακόμη μεγαλύτερης αποδοχής του προτεινόμενου αξιολογικού πλαισίου και των σύστοιχων στόχων της κυρίαρχης εκπαιδευτικής πολιτικής.
Το «ούτε βήμα πίσω» είναι ένα σύνθημα που μπορεί να εμπνεύσει τους εκπαιδευτικούς, αλλά και τους γονείς και τους μαθητές για να μην αποδεχτούν ότι το σχολείο μπορεί να υποκατασταθεί από την κάμερα και την εξ αποστάσεως εκπαίδευση. «Ούτε βήμα πίσω» στον αγώνα για να μην περάσει το πολυνομοσχέδιο που πλήττει τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. «Ούτε βήμα πίσω» στον αγώνα για να υπερασπίσουμε τα θεμελιώδη δικαιώματα για δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους χωρίς φραγμούς και διακρίσεις.

*Ο Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος, μέλος της ΣΕ του περιοδικού «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης», του «Εκπαιδευτικού Ομίλου» και του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά