Τάσος ΤσακίρογλουΦαίνεται λοιπόν ότι η δημοκρατία όχι μόνο γέρασε ύστερα από ζωή 2.500 χρόνων, αλλά και ασχήμυνε τόσο, που πλέον δεν είναι ελκυστική για τους νέους, αλλά αντίθετα τους γεμίζει με απογοήτευση.
Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα μιας μεγάλης έρευνας του Πανεπιστημίου Κέμπριτζ σε δείγμα 4,8 εκατομμυρίων ανθρώπων από 160 χώρες, στο διάστημα μεταξύ του 1973 και του 2020.
«Οι millennials, αυτοί που γεννήθηκαν από το 1981 ώς το 1996, είναι πιο απογοητευμένοι απ’ ό,τι η Γενιά Χ, αυτοί που γεννήθηκαν μεταξύ του 1965 και του 1981, και οι Boomers, που γεννήθηκαν από το 1944 ώς το 1964, αλλά και η Μεσοπολεμική Γενιά του 1918-1943». Η έρευνα του Cambridge Centre for the Future of Democracy διαπιστώνει ότι παντού στον κόσμο «οι νεότερες γενιές όχι μόνο είναι λιγότερο ικανοποιημένες από τη δημοκρατία σε σχέση με τις μεγαλύτερες, αλλά είναι και πιο απογοητευμένες απ’ ό,τι ήταν οι προηγούμενες γενιές στην ίδια ηλικία».
«Η βασική αιτία της απογοήτευσης από τη δημοκρατία μεταξύ των νέων είναι η ανισότητα στον πλούτο και τα εισοδήματα», αναφέρει επίσης η έρευνα, η οποία επικαλείται στοιχεία σύμφωνα με τα οποία «οι millennials αποτελούν το ένα τέταρτο του πληθυσμού των ΗΠΑ, αλλά κατέχουν μόλις το 3% του πλούτου. Οι Boomers στην ίδια ηλικία κατείχαν το 21% του πλούτου».
Σήμερα οι νέοι σε όλο τον κόσμο θεωρούν ότι η μεταπολεμική γενιά, αυτή της χρυσής τριακονταετίας, με την πλήρη απασχόληση και το Κράτος Πρόνοιας, τους κληροδοτεί έναν κόσμο χωρίς μέλλον, γεμάτο κινδύνους, ανασφάλεια και μ’ ένα περιβάλλον στα όρια της Αποκάλυψης. Το όποιο Κοινωνικό Συμβόλαιο έχει διαρραγεί και οι νεότερες γενιές αισθάνονται ότι καλούνται να πληρώσουν για χρέη που δεν δημιούργησαν οι ίδιες.
Ο κυνισμός, η αδιαφορία για τα κοινά και η εύκολη παράδοση στη γοητεία της τεχνολογίας είναι χαρακτηριστικά μιας μεγάλης μερίδας νέων – χωρίς να λείπουν, όπως πάντα, εκείνοι που διεκδικούν και αγωνίζονται ν’ αλλάξουν τα πράγματα.
Δημοκρατία χωρίς ευκαιρίες για συμμετοχή δεν υπάρχει και όταν τα παιδιά μας βλέπουν μια πολιτική γεμάτη κυνικούς συμβιβασμούς, ιδιοτελή συμφέροντα και ανάλγητες αποφάσεις εις βάρος των πολλών, είναι λογικό να δηλώνουν ελάχιστη έως καθόλου ικανοποίηση για το συγκεκριμένο πολίτευμα.
Ομως η αδιαφορία, ο κυνισμός, η απογοήτευση και η οργή είναι το εύφορο έδαφος για να φυτρώσουν όλα τα άνθη του κακού, όπως ο λαϊκισμός, η Ακροδεξιά και ο φασισμός. Το υπαρξιακό κενό και η έλλειψη ελπίδας πυκνώνουν τις τάξεις των συνωμοσιολόγων, των αντιδραστικών και των φανατικών κάθε είδους.
Η αδυναμία να ερμηνεύσουμε λογικά έναν κόσμο κολοσσιαίων ανισοτήτων και να προσδώσουμε νόημα σ’ έναν φαινομενικά παράλογο κόσμο ανοίγει τον δρόμο του ανορθολογισμού, της μεταφυσικής και της θρησκείας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Αυτό που χρειάζεται η δημοκρατία σήμερα δεν είναι ένα απατηλό λίφτινγκ που θα εξωραΐσει τις βαθιές ρυτίδες της και θα καλύψει τη σημερινή ασχήμια, αλλά μια βαθιά αναζωογόνηση μέσω ριζοσπαστικών αλλαγών σε όλα τα επίπεδα.
Η παρακμή, η διαφθορά και ο αυταρχισμός δεν αντιμετωπίζονται από διεφθαρμένους και αυταρχικούς ηγέτες. Οι Τραμπ, Πούτιν, Ερντογάν, Ντουτέρτε, Μπολσονάρο, Μόντι και σία είναι ανάγκη να διωχθούν από τους λαούς τους και, όπως έλεγε μια ψυχή, «να μπουν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου