Με δικές μας συντακτικές παρεμβάσεις δημοσιεύουμε ένα κειμενάκι που μας έστειλε φίλος αναγνώστης:
“Μα απ’ την κόλαση μου σου φωνάζω, εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω…” έγραφε η Γαλάτεια Καζαντζάκη, σχεδόν ένα αιώνα πριν, αποτυπώνοντας τόσο εύστοχα μια πραγματικότητα που στις μέρες μας τείνει να γίνει εφιάλτης.
Άντε με το καλό να αποκατασταθεί και ο Λιγνάδης, αγαπητοί μου …
Με ένα εκλογικό σώμα που επιβραβεύει τους βιαστές του, που αναθέτει να καθορίζουν το μέλλον του χριστοταλιμπάν με κομποσκήνια και ορφανά του Χίτλερ αναρωτιέμαι: “Σε τούτη την πατρίδα τι γυρεύω, με μισθοφόρους και πραιτωριανούς” …
Πώς διάολο καταντήσαμε να θεωρούμε φυσιολογικό όλο αυτό που μας συμβαίνει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου