Κυλινδρόμυλος εξουσίας

Πέτρος Μανταίος

Εντέλει, εκτός από τα μόνιμα υποζύγια φορολογικών βαρών, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, σταθερούς αιμοδότες των δημοσίων εσόδων, που πληρώνουν πάντα τη νύφη και βολεύονται με market pass και άλλα κομπογιαννίτικα γιατροσόφια, η Ν.Δ. του Μητσοτάκη, άλλοτε νομίμως, άλλοτε νομιμοφανώς, άλλοτε με «γκρίζες» διαδικασίες («γκρίζο» είναι το χρώμα χρήματος που δεν αποδεικνύεται, καμουφλάρεται κανονικότατα) κατόρθωσε το μέγα σε σύλληψη και εφαρμογή κατόρθωμα να υπαγάγει στις κατηγορίες «κολλητών» και «ημετέρων», τουλάχιστον ενάμισι εκατομμύριο πολίτες, δυνάμει ψηφοφόρους.

Τουλάχιστον αυτό αποδεικνύουν τα επίσημα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Ενιαία Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων («Ο απολογισμός μιας λεηλασίας», «Συντακτών Σαββατοκύριακου», 2/6), αφού στην τριετία 2020-2022 υπογράφηκαν μισό εκατομμύριο δημόσιες συμβάσεις κάθε είδους· άρα ένας απλός πολλαπλασιασμός αρκεί για το εύρος αληθείας εργοληπτών/ψηφοφόρων.

Αλλά το ζήτημα, φίλτατοι, δεν είναι η αλήθεια και το εύρος της, είναι η πραγματικότητα και τα αποτελέσματά της. Οχι τι έγινε και πώς έγινε (με ποικίλες ηθικές διαβαθμίσεις όσων έγιναν), αλλά πώς έφτασαν εδώ τα πράγματα και τι μέλλει γενέσθαι.

Διότι τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι το χρήμα δεν μοιράστηκε εικός και ως έτυχε, στην τύχη δηλαδή, «μουνταρία» που λέγαμε παιδιά στις γειτονιές: «πάρτε κόσμε». Μοιράστηκε… επιστημονικά, διά μεθόδου χειρουργικής! Αν καθίσει κανείς να αναλύσει τον τρόπο, τους ρυθμούς (συχνότητες), τα ποσά και τις διευθύνσεις που κατευθύνθηκαν, έχει απέναντί του ένα ολόκληρο πλέγμα, ένα σύστημα συναλλαγών που λειτούργησε αποδοτικά μέχρι και το τελευταίο γρανάζι.

Τόσο που αν αυτό εννοούσε ο Μητσοτάκης με το κατά κόρον επαναλαμβανόμενο «επιτελικό κράτος»: έναν οικονομικό/πολιτικό κυλινδρόμυλο που αλέθει τα πάντα παράγοντας άλευρα εξουσίας. Τότε μάλλον είναι λάθος η επιλογή «σκληρής» αντιπολίτευσης με όρους «ηθικών πλεονεκτημάτων» «δημοκρατικής νομιμότητας» και «δημοκρατικού ελέγχου». Πρόκειται για μοντέλο εξουσίας που θέλει απέναντί του αντίστοιχο μοντέλο εξουσίας. Μόνο τότε θα έχει κάποιο νόημα, θα δίνει ελπίδες, η αντιπολίτευση. Αλλιώς… διαιωνιζόμαστε! Συνεχίζεται…