Ναγκασάκι, 9 Αυγούστου 1945, 11.1′ π.μ.

Τρεις μέρες μετά τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα, στις 9 Αυγούστου 1945, στις 2.56 π.μ. απογειώθηκαν από το Τινιάν τα δύο μετεωρολογικά «Β-29».
Στις 3.49 το πρωί, απογειώθηκαν άλλα τρία «Β-29». Ανάμεσά τους και το «Bocks’ Car», με 13μελές πλήρωμα και με κυβερνήτη τον Τσαρλς Σουίνι, που μετέφερε μια ατομική βόμβα μήκους 3 μέτρων και 24 εκατοστών, με μέγιστη διάμετρο  μέτρο και 35 εκατοστά, που ζύγιζε 4.500 κιλά.

Ο αρχικός στόχος της 9ης Αυγούστου ήταν η Κοκούρα, επειδή όμως αυτή η βιομηχανική πόλη-σημαντικό λιμάνι και οπλοστάσιο των Ιαπώνων με το ένα εκατομμύριο κατοίκους, ήταν καλυμμένη κατά 70% του εμβαδού της από πυκνά σύννεφα και από τον μαύρο καπνό των πυρκαγιών.
 O επικεφαλής της αποστολής ταγματάρχης Τσάρλς Σουέινι ακολουθώντας το σχέδιο, στράφηκε στον «αναπληρωματικό» στόχο, την επίσης βιομηχανική πόλη του Ναγκασάκι.

Σε αντίθεση, όμως, με τη Χιροσίμα, σχεδόν όλα τα κτίρια στο Ναγκασάκι ήταν κατασκευασμένα με τον πατροπαράδοτο ιαπωνικό αρχιτεκτονικό σχέδιο: τα κτίρια αποτελούνταν από ξύλο ή είχαν ξύλινο σκελετό με τοίχους από ξύλο (με ή χωρίς σοβά) και κεραμοσκεπές.

Την ημέρα των βομβαρδισμών, υπολογίζεται ότι 263.000 άνθρωποι ήταν στο Ναγκασάκι, αριθμός που συμπεριλαμβάνει και 400 αιχμαλώτους πολέμου των Συμμάχων που βρίσκονταν σε κάποιο στρατόπεδο στα βόρεια του Ναγκασάκι

Η ορατότητα ήταν επίσης περιορισμένη, παρόλα αυτά στις 11.1′ π.μ. της 9ης του Αυγούστου 1945 ο «Fat man» απελευθερώθηκε από την κοιλιά του βομβαρδιστικού αεροσκάφους.
Ύστερα από 52.5′ εξερράγη 503 μέτρα πάνω από τη μεγαλύτερη χριστιανική συνοικία  με ακόμα μεγαλύτερη σφοδρότητα σχεδόν διαλύοντας το Β29 του Σουέινι, το οποίο μόλις που πρόλαβε να προσγειωθεί στην Οκινάβα.

“Υπήρχε μια εκτυφλωτική λευκή λάμψη του φωτός”, θυμάται η Δρ Tatsuichiro Akizuki που βρισκόταν εκείνη τη μέρα στο Νοσοκομείο Φυματικών στο Ναγκασάκι, “και την επόμενη στιγμή, Mπουμ! Κρακ! Μία τεράστια έκρηξη σαν ένα γιγάντιο χτύπημα έπληξε και σώριασε κάτω τα σώματά μας, τα κεφάλια μας, τα νοσοκομεία μας”. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ