Είδαμε την παράσταση Τα Όρια στο θέατρο Μοντέρνοι Καιροί.

Γράφει η Λένα Σάββα

  ΤΑ ΟΡΙΑ είναι ένα σύγχρονο ρουμάνικο έργο των Μιχαέλα Μιχαΐλοβ και Ράντου Απόστολ κι έχει θέμα του ένα αληθινό περιστατικό κακοποίησης (bullying) που συνέβη σ' ένα σχολείο της Ρουμανίας με στόχο ένα υπέρβαρο κορίτσι. Η καθηγήτρια που το υπερασπίστηκε, κακοποιήθηκε κι αυτή.

Στο αρχικό κείμενο, ο Κώστας Νταλιάνης και η Εβίτα Παπασπύρου, έκαναν τις δικές τους προσθήκες.
Το κείμενο που προέκυψε, είναι βαθιά πολιτικό και συνάμα ποιητικό, είναι μια γροθιά στο στομάχι όλων των εφησυχασμένων ανθρώπων. Μια γροθιά στο στομάχι αυτών που εθελοτυφλούν, που σιωπούν, που ανέχονται, που φοβούνται.

" Η Παιδεία σε μια κοινωνία δεν θα έπρεπε να συνδέεται μόνο με την επαγγελματική αποκατάσταση. Η Παιδεία είναι καλλιέργεια, είναι πολιτισμός, δεν είναι πιστοποιητικό ευρέσεως εργασίας. Η Παιδεία είναι άσκηση ελευθερίας.Απελευθερώνει τον άνθρωπο από τη μοίρα του.Από αυτό που νομίζει πως δεν αλλάζει. Τον απελευθερώνει από το προκαθορισμένο."

Το κείμενο αυτό, μαζί με τις προσθήκες των Νταλιάνη-Παπασπύρου, είναι ένα διαμάντι από την αρχή μέχρι και την τελευταία λέξη του.Είναι ένας ύμνος στην ελευθερία, τη δικαιοσύνη και την αγάπη ως αντίδοτα για το μίσος την τιμωρία και τη καταπίεση. Υπέροχη η προσθήκη των δύο ποιημάτων του Ζακ Πρεβέρ, τονίζει τα βαθιά νοήματα του έργου.

"Χάνεις το ενδιαφέρον σου για ένα παιδί, του κρεμάς μια ταμπέλα, αλλά έτσι το καταδικάζεις κι εσύ τελειώνεις σαν γονιός και σαν δάσκαλος. Θα σωθείς μόνο αν δοκιμάζεις διαρκώς καινούργια πράγματα με τα παιδιά. Να μπεις στο δικό τους κόσμο, να δεις τι παιχνίδια παίζουν στον υπολογιστή, να καταλάβεις πώς σκέφτονται, πώς νοιώθουν.Και πρέπει επιτέλους να βρεθεί ένας τρόπος να περνάνε ευχάριστα τα παιδιά στο σχολείο."

Είναι καταπληκτικός ο διαχωρισμός ανάμεσα στην υποδουλωτική, στρατιωτική πειθαρχία και την δημιουργική πειθαρχία που έχουν π.χ. τα μέλη μιας ορχήστρας. Μέσα σ' ένα σχολείο, μας λέει το ευφυές κείμενο, θα έπρεπε να υπάρχει η πειθαρχία της ορχήστρας, αλλά πολύ συχνά υπάρχει η πειθαρχία του στρατού.

Η Εβίτα Παπασπύρου δίνει μια συγκλονιστική ερμηνεία που συγκινεί μέχρι δακρύων. Μια ερμηνεία-καταπέλτη που εμπεριέχει το δυναμικό να ταρακουνήσει συθέμελα το ήδη αναπτυσσόμενο φαινόμενο της βίας και της στρατικοποίησης.Χρειάζονται όμως και συνειδητοποιημένοι πολίτες που θα συμβάλλουν στην αποτροπή του κι αυτός είναι και ο στόχος της παράστασης.
Η Παπασπύρου ερμηνεύοντας όλους τους ρόλους του έργου, συναρπάζει στην κυριολεξία με την ταχύτητα και την επιτυχία των μεταμορφώσεων της, ενώ κατά βάση μπορεί να αλλάζει μόνο ένα καπέλο ή ένα ζευγάρι γυαλιά (κοστούμια Aisha Diri).
Αεικίνητη, δυναμική, εκφραστική, αέρινη και ταυτόχρονα στιβαρή, δυναμιτίζει την ατμόσφαιρα.

Ο Κώστας Νταλιάνης με την σκηνοθεσία του καταφέρνει να δημιουργήσει μια παράσταση ζωντανή κι εκρηκτική (χωρίς να υπάρχει καν δράση) και να κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον του θεατή με μια συνεχή κίνηση και μια δράση βαθιάς εσωτερικότητας συνυφασμένης με τον δυναμικό επαναστατικό λόγο. Αποφεύγει με δεξιοτεχνία την παγίδα του διδακτισμού, παραδίδοντάς μας μια παράσταση που ενώ αρχίζει με ένα περιστατικό σχολικής βίας, καταλήγει να περιγράφει ολόκληρη την σύγχρονη κοινωνία και πραγματικότητα. Οι δύο καλλιτέχνες με έναν έξυπνο κι ευγενικό τρόπο μας πετάνε το μπαλάκι της επιλογής. Ποιον κόσμο επιθυμούμε για το δικό μας αύριο, και το αύριο των παιδιών μας; Μας αρέσει ο κόσμος έτσι όπως εξελίσσεται; Τι σημαίνει υγιής Παιδεία και πόσο καταλυτικός είναι ο ρόλος της στην διαμόρφωση του μέλλοντός μας;

ΤΑ ΟΡΙΑ είναι μια παράσταση που πρέπει να δουν όλοι και κυρίως εκπαιδευτικοί και γονείς. Να ευαισθητοποιηθούν όσο γίνεται περισσότεροι άνθρωποι, να δημιουργηθούν ιδιωτικές δομές εκπαίδευσης που παράλληλα ίσως με τις κρατικές θα μπορέσουν να μιλήσουν στα παιδιά και στους νέους.Όχι στα αυτιά αλλά στην καρδιά τους και στο φωτεινό κομμάτι που έχει ο κάθε άνθρωπος μέσα του.

"Όσα σκοτάδια κι αν υπάρχουν γύρω μας, όσο κι αν πολλοί άνθρωποι περπατάνε σκυφτοί, φοβισμένοι, μέσα στις λάσπες, πάντα θα ανατέλλει η ανθρώπινη πλευρά του αγωνιζόμενου ανθρώπου, του ανθρώπου που στοχάζεται.Δεν μπορούμε να παραιτηθούμε από την ανθρωπιά και το φως.Δεν μπορούμε να παραιτηθούμε από την απόλαυση να βελτιώνουμε τον κόσμο."

 

ΘΕΑΤΡΟ ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ
Δαμοκλέους 8 Γκάζι
(χάρτης)
Τηλ: 210 3470670