Πέμπτη 11 Ιουλίου 2024

Για τον ευρωβουλευτή Φρέντι Μπελέρη και την ανακοίνωση του ΚΚΕ

Πηγή: Γράφει ο Artyom – Από την Σπίθα στην Φλόγα

Καθαιρέθηκε εν τέλει, όπως ήταν αναμενόμενο, από δήμαρχος της Χειμάρρας ο ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και καταδικασμένος σε δυο χρόνια φυλάκιση, κατ’ εντολήν του αντιδραστικού αλβανικού εθνικισμού, από την «αλβανική δικαιοσύνη», για δωροδοκία και εξαγορά ψήφων, Φρέντι Μπελέρης.

Αποφασίστηκε από το Αλβανικό Αστικό κράτος, υποχείριο του Αμερικανικού Ιμπεριαλισμού, να διεξαχθούν ξανά εκλογές προκειμένου να εκλεγεί ο νέος δήμαρχος της Χειμάρρας.

Και ενώ θα ήταν αναμενόμενες οι όποιες αντιδράσεις για την παραπάνω απόφαση από τους διάφορους πατριδοκάπηλους, σφετεριστές του εθνικού ζητήματος, παρακρατικούς φασίστες χιμπατζήδες και ομοϊδεάτες του παραχαϊδεμένου, από το ελληνικό κράτος, ευρωβουλευτή της ΝΔ, Φρέντι Μπελέρη, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, κάνει και πάλι την “έκπληξη”, και βγάζει την ακόλουθη, λιτή ανακοίνωση:

“Για την καθαίρεση του εκλεγμένου δημάρχου Χειμάρρας

Το ΚΚΕ καταγγέλλει την απόφαση των αλβανικών Αρχών για καθαίρεση του εκλεγμένου δημάρχου Χειμάρρας, Φρ. Μπελέρη, σε συνέχεια της καταδικαστικής απόφασης σε βάρος του και ζητά να διασφαλιστούν τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας στη γειτονική χώρα”.

Καταρχάς, επειδή η ηγεσία του ΚΚΕ “παίζει” όλο και πιο επικίνδυνα με τα εθνικά θέματα σε μια περίοδο διεθνούς αναβρασμού και έντονης αμφισβήτησης της ιμπεριαλιστικής παντοκρατορίας, και επειδή “εδώ είναι Βαλκάνια”, να τονιστεί πως κατά την γνώμη μου είναι πολύ σημαντικό ζήτημα για τους κομμουνιστές που ζουν και δουλεύουν στην Ελλάδα, η υπεράσπιση των δικαιωμάτων όλων των μειονοτήτων, σε όλες τις χώρες της “μπαρουταποθήκης” που λέγεται Βαλκανική χερσόνησος, και πρωτίστως της εξαρτημένης ως το μεδούλι Ελλάδας.

Η υπεράσπιση όμως των ελληνικών μειονοτήτων, αλλά και της ειρήνης και της φιλίας ανάμεσα στους λαούς των Βαλκανίων, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να γίνει με το πιστόλι στον κρόταφο, σαν κάποιο άτυπο μπρα ντε φερ ανάμεσα στον αντιδραστικό αλβανικό εθνικισμό και στον αντιδραστικό ελληνικό εθνικισμό.

Εξίσου σημαντική θεωρώ πως είναι και η υπεράσπιση των δικαιωμάτων όλων των ελληνικών μειονοτήτων σε όλο τον πλανήτη ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης και κάθε πρακτική βίαιης αφομοίωσής τους και διώξεων, πάντοτε από την σκοπιά που δεν μετατρέπονται σε εργαλείο στα χέρια του μοναδικού επιτιθέμενου ιμπεριαλιστικού άξονα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ- κριτήριο που ισχύει για την στάση μου για όλες τις διεκδικήσεις αντίστοιχων εθνικών μειονοτήτων-.

Εδώ να υπενθυμίσω πως ελληνική μειονότητα αποτελούν και οι χιλιάδες ομογενείς οι οποίοι ζουν στην Κριμαία και στο Ντονμπάς, είναι δηλαδή Έλληνες και αυτοί όσο και ο Μπελέρης, όμως η Νέα Δημοκρατία αυτούς τους Έλληνες δεν τους κάνει ευρωβουλευτές, οι νεοναζί δεν τους στήνουν εικονίσματα, ούτε το ΚΚΕ τους ξεπλένει, αντιθέτως, το ελληνικό κράτος και οι Έλληνες αστοί τροφοδοτούν με όπλα τους μπαντεροναζί διώκτες, καταπιεστές και δυνάστες της εκεί ελληνικής μειονότητας, για να συνεχίζουν να την τρομοκρατούν, όπως κάνουν ήδη επί μια δεκαετία…

Θα πρέπει λοιπόν να διαχωριστεί η πάγια, ορθή, μαρξιστική, διαχρονική θέση, στο πλευρό όλων των μειονοτήτων απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή καταπίεσής τους και καταπάτησης των δικαιωμάτων τους, από την επί του συγκεκριμένου θέση, σε σχέση με τον φασίστα – παρακρατικό Μπελέρη.

Η υπόθεση Μπελέρη είναι μια παλιά, βρώμικη υπόθεση, και δεν μπορεί σε καμία των περιπτώσεων να θεωρείται ούτε “εθνική” αλλά ούτε και “διεθνιστική” για τους κομμουνιστές, πόσο μάλλον ν αξιοποιείται εργαλειακά για έξαλλο ρεβιζιονιστικό ξάνοιγμα στα θολά νερά της ακροδεξιάς, του αλυτρωτισμού και της μισαλλοδοξίας.

Δεν είναι αλληλένδετα, ούτε ταυτισμένα τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας, με τους μεγαλοϊδεατισμούς και τις επιδιώξεις της ντόπιας, εξαρτημένης κεφαλαιοκρατίας και της παρακρατικής, φασιστικής ουράς της.

Ο ευρωβουλευτής Μπελέρης που”σερβίρεται” εδώ και πάνω από έναν χρόνο, κυβέρνηση, καθεστωτικά και φασίστες, ως ήρωα που διώκεται άδικα, και για τον οποίο σήμερα κόπτεται το ΚΚΕ, σε σημείο που τον ταυτίζει και με “τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας στη γειτονική χώρα”, είναι ένα γνωστό κυπατζίδικο “κουμάσι” από τα μέσα της δεκαετίας του 90′ και στην ΚΕ του ΚΚΕ γνωρίζουν πολύ καλά το παρελθόν του…

Στις 10 Απρίλη του 1994, είχε λάβει χώρα ένοπλη επίθεση σε κέντρο νεοσυλλέκτων του αλβανικού στρατού στη Νέα Επισκοπή Αργυροκάστρου, κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα.

Εκεί, οι ένοπλοι που φορούσαν κουκούλες και στολές παραλλαγής του ελληνικού στρατού, είχαν εισβάλλει στο θάλαμο των νεοσύλλεκτων και είχαν δολοφονήσει τον ομογενή οπλίτη Αρσένιο Γκίνη και τον Αλβανό λοχαγό Φατμίρ Σέχου, ενώ είχαν τραυματίσει βαριά και τρεις ακόμα φαντάρους.

Οι τρομοκράτες είχαν αρπάξει τουφέκια Καλάσνικοφ και πιστόλια Τοκάρεφ από το στρατόπεδο, πριν διαφύγουν προς την Ελλάδα.

Στην βαλλιστική έρευνα των αλβανικών αρχών διαπιστώθηκε πως οι σφαίρες που χρησιμοποιήθηκαν ήταν του ελληνικού στρατού.

Η επίσημη Αλβανία κατήγγειλε σύσσωμα την τρομοκρατική επίθεση ζητώντας από την Ελλάδα και την κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου να βρει και να τιμωρήσει παραδειγματικά τους δράστες.

Η Ελλάδα προσπάθησε να ρίξει κάτω από το χαλί την υπόθεση, ακολούθησαν ταραχές στην Αλβανία και πογκρόμ κατά των ελληνικών μειονοτήτων. Ο τότε πρόεδρος του αστικού κράτους της Αλβανίας Σαλί Μπερίσα είχε κατηγορήσει την Ελλάδα για υπόθαλψη της τρομοκρατίας και είχε ανακαλέσει τον αλβανό πρέσβη από την Αθήνα.

Την ευθύνη της επίθεσης ανέλαβε με προκήρυξή της στην “Ελευθεροτυπια” η φασιστική ΜΑΒΗ (Μέτωπο Απελευθέρωσης Βορείου Ηπείρου) που χε πάρει το όνομά της από την οργάνωση ΜΑΒΗ, μια ομάδα που είχε δράσει κατά τον Β’ΠΠ, όταν ήταν ο σύνδεσμος του ΕΔΕΣ στην Αλβανία. Η πραγματική ΜΑΒΗ τσακίστηκε ολοκληρωτικά από τον ΕΛΑΣ και τους Παρτιζάνους του Ενβέρ Χότζα στα τέλη του 1943.

Λιγότερο από έναν χρόνο αργότερα, τον Μάρτη του 1995, συλλαμβάνονται στα ελληνοαλβανικά σύνορα από Έλληνες συνοριοφύλακες, μετά από πληροφορίες από τις Αλβανικές αρχές, επτά άτομα επειδή μετέφεραν 6 Καλάσνικοφ, 2 πιστόλια Τοκάρεφ, ξιφολόγχες, μαχαίρια, έναν ασύρματο, στρατιωτικό ρουχισμό και κουκούλες στα πορτμπαγκάζ των δύο αυτοκινήτων τους.

Ο Φρέντι Μπελέρης ήταν ένας από τους επτά παρακρατικούς (οι άλλοι ήταν ο έφεδρος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, Γ. Αναστασούλης, ο πρώην αστυνομικός Απ. Καρβέλας, και οι “βορειοηπειρώτες”, Γ. Χρήστου, Χ. Παππάς, Γ. Παππάς, και Μ. Κουτούλιας).

Αποκαλύφθηκε, πως, αν όχι και οι επτά συλληφθέντες του 1995, τουλάχιστον κάποιοι από αυτούς, είχαν συμμετοχή στην καταδρομική ομάδα που είχε χτυπήσει στο κέντρο νεοσύλλεκτων στην Νέα Επισκοπή το 94′.

Οι συλληφθέντες σχεδίαζαν αυτή την φορά να χτυπήσουν στο στρατόπεδο του Λόγγου, μα έγιναν αντιληπτοί από τον αλβανικό στρατό και τράπηκαν σε φυγή προς την Ελλάδα όπου και πιάστηκαν στα πράσα.

Ο ελληνικός τύπος εκείνη την εποχή έκανε λόγο για “προβοκάτορες”.

Οι φασίστες παρακρατικοί είχαν αναμφίβολα κάλυψη από το ελληνικό κράτος και έπεσαν στα όσο πιο μαλακά…

Οι κατηγορίες τους από κακουργήματα για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση μετατράπηκαν σε πλημμελήματα για λαθρεμπόριο όπλων, ακολούθως αποφασίστηκε η αποφυλάκισή τους και η υπόθεση έκλεισε συνοπτικά, μετά από ένα εφετείο – παρωδία το 1999, πίσω από κλειστές δικαστικές πόρτες, για λόγους “εθνικής ασφαλείας”. Μετά την σύντομη αποφυλάκισή του ο Μπελέρης απέκτησε δημοσιότητα.

Πρωτοεμφανίστηκε στην εκπομπή του επίσης κυπατζή και παρακρατικού φασίστα εκείνη την εποχή, έγκλειστου αρχηγού της χρυσαυγήτικης χολέρας σήμερα, Νίκου Μιχαλολιάκου.

Ο Μπελέρης συνέχισε τα αλυτρωτικά παραληρήματά του από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 στις εκδηλώσεις του ΛΑΟΣ και του Καρατζαφέρη.

Σήμερα, αξιοποιώντας στο έπακρο την ενδοαστική κόντρα ανάμεσα στον αντιδραστικό αλβανικό και ελληνικό εθνικισμό φιγουράρει ως ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας.

Σήμερα το καθήκον του μαρξισμού/λενινισμού δεν είναι η σύγκλισή του με το αστικό κράτος και το φασιστικό παρακράτος του, μήτε οι πασιφιστικές αοριστολογίες και η ίση απόσταση ανάμεσα στον ιμπεριαλισμό και όσων τον αμφισβητούν και του αντιστέκονται.

Το ΚΚΕ δείχνει να αναθεωρεί και να υποχωρεί σε όλο πιο αστικές και μικροαστικές θέσεις σε σειρά φλεγόντων ζητημάτων, ακριβώς πάνω στην πιο κρίσιμη στιγμή, την στιγμή που θα έπρεπε να είναι αδιάλλακτο απέναντι στο φασισμό και τον ιμπεριαλισμό…

Έχει ξανατονιστεί πως ο φασισμός στην Ελλάδα, όσο κι αν ωρύεται, όσο κι αν χτυπιέται δήθεν υπέρ της εργατικής τάξης και της πατρίδας, όσο κι αν κατακρεουργεί καιροσκοπικά την ιστορία και τις παραδόσεις του λαού και του τόπου μας, προκειμένου να παρουσιάζεται ως «γνήσιος απόγονος του Λεωνίδα», θα ναι πάντα η ντροπή της χώρας μας και η σπορά του κατάπτυστου Εφιάλτη.

Ο φασισμός στην Ελλάδα, που μοιάζει σαν τον κλέφτη που φωνάζει μπας και φοβηθεί ο νοικοκύρης, κουβαλά στις πλάτες του αιώνες θλιβερής εθνικής υποτέλειας σε μεγάλες δυνάμεις και ιμπεριαλιστές και χει χαραγμένο στο μέτωπο του, το στίγμα της εθνικής προδοσίας.

Στη λαϊκή μνήμη και την ταξική συνείδηση θα είναι πάντα συνυφασμένος με όσους φόρεσαν κουκούλα και βγήκαν στις γειτονιές και τα χωριά για να “δείξουν” με το δάχτυλό τους, το λαό μας στον κατακτητή, θα είναι πάντα συνυφασμένος με τους βασανιστές στα κρατητήρια της Γκεστάπο, τους ανθρωποφύλακες της Μακρονήσου και τα καθίκια του ΕΑΤ – ΕΣΑ στην Μπουμπουλίνας, με τους δολοφόνους λαϊκών αγωνιστών, εργατών και μεταναστών της χρυσής αυγής…

Ο μεγαλοϊδεατισμός και ο αλυτρωτισμός, ο υπαρξιακός πυρήνας δηλαδή του φασισμού στην Ελλάδα, φέρουν την μεγαλύτερη ευθύνη για την απώλεια του ελληνισμού σε ολόκληρη την Μικρά Ασία και τον Πόντο και τη μεγαλύτερη εθνική καταστροφή, την μικρασιατική, η αμερικανοκίνητη ακρα δεξιά είναι επίσης καταδικασμένη αμετάκλητα στη λαϊκή συνείδηση για την απώλεια της μισής Κύπρου.

Ο Λαός της Ελλάδας έχει πληρώσει και με το παραπάνω τον αλυτρωτισμό και τη μισαλλοδοξία ξανά και ξανά, και ως εκ τούτου, δεν αναγνωρίζουν οι κομμουνιστές κανένα δικαίωμα στη σπορά της προδοσίας, τους παρακρατικούς φασίστες, να μιλούν για πατρίδα, πόσο μάλλον εξ ονόματος των ελληνικών μειονοτήτων…

Η εργατική τάξη και ο λαός οφείλουν, όχι απλά να μην ξεχάσουν, αλλά και να εργαστούν με προσήλωση για να γκρεμίσουν κάθε γέφυρα που ενώνει τους φτωχούς με την μισάνθρωπη ιδεολογία της προδοσίας. Οφείλουν επίσης να περάσουν πάνω από την πλουτοκρατία και τα παρακρατικά της τσιράκια, πάνω από τον ιμπεριαλισμό και το φασισμό, για μια ανεξάρτητη και λαϊκοδημοκρατική Ελλάδα, για μια Ελλάδα Σοσιαλιστική, “στο μπόι των ονείρων μας… στο μπόι των ανθρώπων…”

Με τους Αλβανούς, Βούλγαρους, Σέρβους κλπ εργάτες και απλούς λαϊκούς ανθρώπους των Βαλκανίων δεν μας χωρίζει τίποτα, ενωνόμαστε από τις κοινές μας αλυσίδες, τις οποίες θα σπάσουμε με κρότο !

ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ

Artyom

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου