Γιάννης Παπαγιάννης

 Το σχόλιο του Γιάννη Παπαγιάννη, Δικηγόρου, Μέλους της Διοίκησης του Ελληνικού Παραρτήματος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος των ΗΠΑ: 

Ελλάδα: Παράδεισος με Διαχείριση Κόλασης

Η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι μία από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου.

Ένας τόπος μοναδικός, με φυσική ομορφιά που κόβει την ανάσα, με χρυσά ακρογιάλια, ήλιο όλο τον χρόνο, έναν τουριστικό παράδεισο που τον ζηλεύουν όλοι. Με υπέδαφος πλούσιο σε ορυκτούς θησαυρούς, γεωστρατηγική θέση-κλειδί, και – το σημαντικότερο – ένα λαό δημιουργικό, έξυπνο, και εργατικό.

Κι όμως…

Η Ελλάδα σήμερα φυτοζωεί. Στα όρια της φτώχειας. Στην παγίδα της υπερχρέωσης. Με χιλιάδες νέους να φεύγουν στο εξωτερικό. Με ένα κράτος που στραγγαλίζει την επιχειρηματικότητα. Και με μια διαρκή αίσθηση ότι ζούμε σε ένα θέατρο σκιών, όπου η μία κυβέρνηση απλώς παραλαμβάνει τη διαφθορά της προηγούμενης και τη συνεχίζει με άλλο πρόσωπο.

🎭 Οι πολιτικοί μας: Όχι ανίκανοι, αλλά επικίνδυνα ικανοί… στο λάθος

Η ανικανότητα των πολιτικών που κυβέρνησαν την Ελλάδα δεν είναι απλή. Είναι προσχεδιασμένη. Γιατί δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς το πώς σε μια χώρα με τόσες ευλογίες, με τέτοια γεωγραφία και ανθρώπινο δυναμικό, η καθημερινότητα είναι κόλαση για τους πολίτες.

Καθημερινά αποδεικνύεται ότι πολιτικοί όλων των αποχρώσεων εμπλέκονται σε σκάνδαλα. Κλέβουν. Στήνουν μηχανισμούς. Μοιράζουν δημόσιο χρήμα σε “ημέτερους”. Κάνουν τον κρατικό μηχανισμό προσωπικό φέουδο. Κι όλα αυτά με το θράσος να μας κοιτούν στα μάτια και να μιλούν για “ανάπτυξη”, “επενδύσεις” και “κοινωνική ευαισθησία”.

Το παράδειγμα Τραμπ: Όταν υπάρχει βούληση, υπάρχει αποτέλεσμα

Την ίδια στιγμή, στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Ντόναλντ Τραμπ – ασχέτως για το εάν κάποιος έχει αντίρρηση για το ύφος ή το προφίλ του – απέδειξε πως αν θέλεις να δουλέψεις για τον λαό σου, το κάνεις.

Μέσα σε μόλις 5 μήνες:

•Ο πληθωρισμός μειώθηκε δραστικά.

•Οι θέσεις εργασίας αυξήθηκαν.

•Το κόστος διατροφής και ενέργειας για τον μέσο Αμερικανό έπεσε.

•Η οικονομία απέκτησε ρυθμό και σταθερότητα.

Όχι με μαγικά, αλλά με πολιτική βούληση. Με ρήξεις. Με αποφάσεις υπέρ των πολιτών.

Το πρόβλημα δεν είναι οι δυνατότητες – είναι οι προθέσεις

Όλα αυτά αποδεικνύουν κάτι απλό αλλά αμείλικτο:

Όταν ένας πολιτικός θέλει να κυβερνήσει για τον λαό του, το πετυχαίνει.

Αν δεν το κάνει, είναι γιατί έχει άλλες προτεραιότητες. Συνήθως, πώς να πλουτίσει από το δημόσιο χρήμα, πώς να βολέψει τον κομματικό στρατό, πώς να εξυπηρετήσει συμφέροντα.

Η Ελλάδα δεν χρειάζεται “σωτήρες”. Χρειάζεται καθαρές αποφάσεις. Χρειάζεται πολιτική για τους Έλληνες.