Στις 25 Νοεμβρίου, ενώ οι
φασίστες προετοιμάζουν τις εθνικιστικές καταλήψεις σχολείων για το
Μακεδονικό, ο 63χρονος εργάτης γης Πετρίτ Ζίφλε δολοφονείται από
Χρυσαυγίτη στην Λευκίμμη.
Η αφορμή είναι ακριβώς η συζήτηση για το Μακεδονικό σε καφενείο της περιοχής. Το πτώμα του έμεινε ως τις 2 Δεκεμβρίου πεταμένο σε ένα χαντάκι.
Για τον Πετρίτ δεν θα γίνουν καταλήψεις. Για τον νεοναζιστή δολοφόνο του, τα Μέσα Ενημέρωσης θα κάνουν κατά κανόνα ότι δεν ξέρουν, αδυνατώντας να αποδώσουν τον φόνο σε οπαδικές διαφωνίες. Η Βουλή πιθανότατα δεν θα τηρήσει ενός λεπτού σιγή, γιατί ο Πετρίτ δεν είναι ήρωας του Έθνους. Ο Πετρίτ είναι όπως ο Παύλος Φύσσας. Όπως ο Ζακ Κωστόπουλος. Όπως ο Σαχτζάτ Λουκμάν. Όπως ο Αλέξης Γρηγορόπουλος. Αυτές οι μέρες πρέπει να είναι και του Πετρίτ: τη μνήμη του πρέπει να την υπερασπιστούμε εμείς.
Στην περίπτωση του Πετρίτ Ζίφλε αποδεικνύεται πως ο εθνικισμός και ο ρατσισμός δεν είναι απόψεις ενάντια στο «σύστημα»: είναι ό,τι πιο απεχθές και δολοφονικό κυοφορεί το σύστημα αυτό. Είναι η ιδεολογική ατμόσφαιρα που ενθαρρύνει εγκλήματα κατά των φτωχών, των ξένων, των εργατών, όποιου διαφωνεί με τις εθνικά ορθές θέσεις και διατυπώνει τη διαφωνία του. Τη στιγμή που η νεοναζιστική συμμορία αδυνατεί να συνεχίσει τις καταλήψεις στα σχολεία, τη στιγμή που η ίδια είναι στριμωγμένη στην τελική ευθεία της δίκης, η ανοχή στον εθνικισμό και τον ρατσισμό –η «εριστική αγάπη για την πατρίδα», όπως το έθετε ο Μίκης Θεοδωράκης στα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό– φτάνει ξανά μέχρι το φόνο.
Η επάνοδος των φασιστών δεν είναι ανεξήγητη. Την διευκολύνει η ανοχή μεγάλου μέρους τοπικών κοινωνιών. Την πριμοδοτούν η αθλιότητα, η συγκάλυψη και, ενίοτε, η ανοιχτή συνέργεια της αστυνομίας. Την ενθαρρύνει η σκληρή αντικοινωνική πολιτική της κυβέρνησης. Και την ενισχύει η άνοδος της Ακροδεξιάς διεθνώς. Στα χρόνια της ήττας και της απογοήτευσης ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων, της ανθρωποφαγίας του κόσμου της ιδιοκτησίας και της αποθράσυνσης των ακροδεξιών, ο φασισμός δεν είναι ουρανοκατέβατος.
Η επικράτησή του, ωστόσο, δεν είναι μοιραία. Οι αντιφασίστες μαθητές, οι χιλιάδες που κινητοποιήθηκαν για τη δολοφονία του Ζακ, η Αριστερά και ο αντιεξουσιαστικός χώρος, όσες και όσοι ασφυκτιούμε στο νοσηρό κλίμα που δημιουργούν κράτος και φασίστες, είμαστε περισσότεροι. Δεν θα μείνουμε να μετράμε νεκρούς. Δεν θα αφήσουμε τίποτα αναπάντητο.
*
Η αφορμή είναι ακριβώς η συζήτηση για το Μακεδονικό σε καφενείο της περιοχής. Το πτώμα του έμεινε ως τις 2 Δεκεμβρίου πεταμένο σε ένα χαντάκι.
Για τον Πετρίτ δεν θα γίνουν καταλήψεις. Για τον νεοναζιστή δολοφόνο του, τα Μέσα Ενημέρωσης θα κάνουν κατά κανόνα ότι δεν ξέρουν, αδυνατώντας να αποδώσουν τον φόνο σε οπαδικές διαφωνίες. Η Βουλή πιθανότατα δεν θα τηρήσει ενός λεπτού σιγή, γιατί ο Πετρίτ δεν είναι ήρωας του Έθνους. Ο Πετρίτ είναι όπως ο Παύλος Φύσσας. Όπως ο Ζακ Κωστόπουλος. Όπως ο Σαχτζάτ Λουκμάν. Όπως ο Αλέξης Γρηγορόπουλος. Αυτές οι μέρες πρέπει να είναι και του Πετρίτ: τη μνήμη του πρέπει να την υπερασπιστούμε εμείς.
Στην περίπτωση του Πετρίτ Ζίφλε αποδεικνύεται πως ο εθνικισμός και ο ρατσισμός δεν είναι απόψεις ενάντια στο «σύστημα»: είναι ό,τι πιο απεχθές και δολοφονικό κυοφορεί το σύστημα αυτό. Είναι η ιδεολογική ατμόσφαιρα που ενθαρρύνει εγκλήματα κατά των φτωχών, των ξένων, των εργατών, όποιου διαφωνεί με τις εθνικά ορθές θέσεις και διατυπώνει τη διαφωνία του. Τη στιγμή που η νεοναζιστική συμμορία αδυνατεί να συνεχίσει τις καταλήψεις στα σχολεία, τη στιγμή που η ίδια είναι στριμωγμένη στην τελική ευθεία της δίκης, η ανοχή στον εθνικισμό και τον ρατσισμό –η «εριστική αγάπη για την πατρίδα», όπως το έθετε ο Μίκης Θεοδωράκης στα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό– φτάνει ξανά μέχρι το φόνο.
Η επάνοδος των φασιστών δεν είναι ανεξήγητη. Την διευκολύνει η ανοχή μεγάλου μέρους τοπικών κοινωνιών. Την πριμοδοτούν η αθλιότητα, η συγκάλυψη και, ενίοτε, η ανοιχτή συνέργεια της αστυνομίας. Την ενθαρρύνει η σκληρή αντικοινωνική πολιτική της κυβέρνησης. Και την ενισχύει η άνοδος της Ακροδεξιάς διεθνώς. Στα χρόνια της ήττας και της απογοήτευσης ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων, της ανθρωποφαγίας του κόσμου της ιδιοκτησίας και της αποθράσυνσης των ακροδεξιών, ο φασισμός δεν είναι ουρανοκατέβατος.
Η επικράτησή του, ωστόσο, δεν είναι μοιραία. Οι αντιφασίστες μαθητές, οι χιλιάδες που κινητοποιήθηκαν για τη δολοφονία του Ζακ, η Αριστερά και ο αντιεξουσιαστικός χώρος, όσες και όσοι ασφυκτιούμε στο νοσηρό κλίμα που δημιουργούν κράτος και φασίστες, είμαστε περισσότεροι. Δεν θα μείνουμε να μετράμε νεκρούς. Δεν θα αφήσουμε τίποτα αναπάντητο.
*
- Ανασύνθεση-ΟΝΡΑ
- Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση-ΑΡΚ
- Δίκτυο για τα Πολιτικά & Κοινωνικά Δικαιώματα
- Δικτύωση Ριζοσπαστικής Αριστεράς
- Κόκκινο Νήμα
- Σ.Ο. Ξεκίνημα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου