Μάνος Χατζιδάκις για την 28 Οκτωβρίου

Σπάνιο ηχητικό υλικό από το σχόλιο του Μάνου Χατζηδάκι για το "Όχι" του Μεταξά και την 28η Οκτωβρίου.

Ακούστε το ηχητικό ντοκουμέντο:
"Γιατί είπε το «Όχι» ο Μεταξάς αφού θαύμαζε τον άξονα και κυβερνούσε με τον τρόπο του χιτλερικού εθνικοσοσιαλισμού; Αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά, οι πιέσεις, οι Άγγλοι, τα ανάκτορα κλπ. Μπορεί κανείς να ερωτηθεί: Και αν λέγαμε ναι; Πάλι στα ίδια θα ήμασταν. Ένα δυο χρόνια υπό συμμαχική επιστασία – μήπως δεν ήμασταν πέντε και δέκα χρόνια κάτω από αυτούς; - και ύστερα μέσα στη συμμαχία και τέλος στην ευρωπαϊκή κοινότητα.
Άσε και εκείνη την μεταπολεμική ψευδαίσθηση που μας την καλλιεργούσαν και οι πρώτες μεταπολεμικές κυβερνήσεις ότι ήμασταν και οι πρωταγωνιστές του πολέμου, οι περιούσιοι των συμμάχων. Πιστεύαμε στο τέλος σαν τον Καραγκιόζη πως εμείς σκοτώσαμε τον καταραμένο όφι. Μεθύσαμε από δόξα που μόνοι μας χαρίσαμε στους εαυτούς μας. Για άλλη μια φορά νίκησαν οι Χίτες, οι κουτσαβάκιδες, οι ταγματασφαλίτες, οι βασανιστές και οι μέλλοντες Μιχαλόπουλοι και οι Κουρήδες. Αυτή είναι η 28η Οκτωβρίου".

ΩΡΑΙΕΣ ΟΙ ΕΡΕΥΝΕΣ!ΟΙ ΚΑΝΑΠΕΔΕΣ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟΙ; ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΤΕ ΡΕΕΕΕΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ,ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ;

Οι Έλληνες ο λιγότερο ευτυχισμένος λαός της Ευρώπης Οι Δανοί οι πιο ευτυχισμένοι σύμφωνα με έρευνα Γερμανών επιστημόνων. Οι Έλληνες είναι ο λιγότερο ευτυχισμένος λαός της Ευρώπης, σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας που διεξήχθη για λογαριασμό των γερμανικών ταχυδρομείων και δημοσιεύεται από το οικονομικό περιοδικό «Wirtschaftswoche». Στον αντίποδα, οι πιο ευτυχισμένοι είναι οι Δανοί.Οι γερμανοί επιστήμονες Μπερντ Ραφελχούσεν και Ρενάτε Κέχερ, στην ετήσια μελέτη «'Ατλας της Ευτυχίας», επισημαίνουν ότι το χάσμα μεταξύ των Ευρωπαίων διευρύνεται πλέον και σε ό,τι αφορά την ευτυχία. Ποτέ, όπως τονίζουν, από το 2002 που πραγματοποιήθηκε η πρώτη μελέτη, η διαφορά μεταξύ των χωρών της Ευρώπης δεν υπήρξε μεγαλύτερη. Είναι χαρακτηριστικό ότι μεταξύ Ελλάδας και Δανίας η διαφορά βρισκόταν τότε στις 3,4 μονάδες, ενώ σήμερα έχει διευρυνθεί στις 5,5 μονάδες. Στην έρευνα συμμετέχουν κάθε χρόνο 3.000 Ευρωπαίοι, οι οποίοι απαντούν σε ερωτήσεις για την προσωπική τους κατάσταση, την οποία αξιολογούν οι ίδιοι, σε κλίμακα από 0 μονάδες (πολύ δυσαρεστημένος) ως 10 μονάδες (πολύ ευχαριστημένος). Το 2007 η Ελλάδα είχε βαθμολογηθεί με 5,7 μονάδες, ενώ σήμερα περιορίζεται στις 3,4. Ανάλογη είναι η κατάσταση και στις υπόλοιπες χώρες που αντιμετωπίζουν κρίση, όπου ο βαθμός «ευτυχίας» μειώθηκε αισθητά. Αντιθέτως, κατά το ίδιο διάστημα αυξήθηκε ο βαθμός «ευτυχίας» για τους λαούς των χωρών της Βαλτικής. Πηγή: AMΠE

ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ!!!ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΕΑΜ!!

It's (not) a perfect day: Ενα κινηματογραφικό αντίο στον Λου Ριντ ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ ΡΟΚΕΡ!!!

BUZZ  /  Μανώλης Κρανάκης  

Δεν χρειάζεται να πεις τίποτα για το θάνατο του Λου Ριντ. Ή για τους λόγους που ένα κινηματογραφικό site νιώθει την ανάγκη να τον αποχαιρετήσει.

«Σε ένα καλά οργανωμένο μυαλό, ο θάνατος δεν είναι τίποτα άλλο, απλά η επόμενη μεγάλη περιπέτεια».
Από τις σημειώσεις στο εσωτερικό του «Metal Machine Music», μέχρι το Factory του Αντι Γουόρχολ, τον Εντγκαρ Αλαν Ποε, το Berlin και το «Faraway, So Close» του Βιμ Βέντερς, την Κάντι Ντάρλινγκ, το «Satellite of Love», το «Venus in Fur» στο «Last Days» του Γκας Βαν Σαντ, όλη τη ροκ μυθολογία του παρελθόντος και του μέλλοντος και τον Τζο στο «Walk on the Wild Side», είναι αδύνατον να αποχαιρετήσεις με οποιονδήποτε λογικό τρόπο τον Λου Ριντ.
Ισως μόνο ακούγοντας τη μουσική του.
Ο Λου Ριντ γεννήθηκε στο Μπρούκλιν το 1942. Πέθανε στις 27 Οκτωβρίου του 2013 σε ηλικία 71 ετών. Οι αιτίες του θανάτου του δεν έχουν ακόμη γίνει γνωστές. Ο ίδιος θα έλεγε ότι πέθανε για τη μουσική.
«Η μουσική είναι τα πάντα. Ο κόσμος πρέπει να πεθαίνει για τη μουσική. Ανθρωποι πεθαίνουν για χιλιάδες άλλες αιτίες, γιατί όχι και για τη μουσική;»

Ο Λου Ριντ τραγουδάει ο ίδιος το «Why Can't I Be Good» στο «Faraway, So Close» του Βιμ Βέντερ

 To screen test του Λου Ριντ, δια χειρός του Αντι Γουόρχολ: