Μην ακούς πλυντήρια.

Γράφει ο mitsos175

«Μήτσο μου, δε μ’ αγαπάς!»

Γιατί το λες αυτό Καλλιόπη μου; Φυσικά και σ’ αγαπάω.

«Μήτσο μου, το είπε αστυνομικός στην τηλεόραση!»

Τι πράμα;! Σε τι χούντα ζούμε, ρε φίλε; Παλιά μας παρακολουθούσαν, μας εξόριζαν, μας φυλάκιζαν… Μας

συκοφαντούσαν ναι, αλλά να βγαίνουν στα κανάλια να λένε τέτοιες αθλιότητες, δεν το περίμενα…

«Μήτσο μου, το είπε ο άνθρωπος: Όποιος δεν αγαπά – δεν ζηλεύει!»

Πως του ήρθε να αμολήσει τέτοια κοτσάνα;

«Τον ρώτησαν για τη γυναικοκτονία…»

Α έτσι πες μου! Μπουγάδα έκανε, πλυντήριο στο φασισμό.
Λοιπόν άκου Καλλιόπη.
Η ζήλια δεν είναι ένδειξη αγάπης. Η ζήλια στο ζευγάρι είναι έλλειψη αυτοπεποίθησης, είναι δείγμα κόμπλεξ.
Όποιος αγαπάει δε ζηλεύει, γιατί σέβεται το σύντροφό ή τη σύντροφο του. Έχει εμπιστοσύνη και στον άλλο και στον εαυτό του.
Κι αν κάποιος φοβάται μην τον απατήσουν, με το να ζηλεύει, θα έχει τελικά αυτή την κατάληξη ή το χωρισμό, αφού κάνει τη ζωή του άλλου μαρτύριο.

Όσοι τα λεν αυτά, προσπαθούν να δικαιολογήσουν φονιάδες. Καλλιεργούν το φασισμό.
Γιατί άμα είναι κάποιος αυταρχικός και καταπιεστικός στο σπίτι του δέχεται καλύτερα τις φασιστικές – κατασταλτικές πολιτικές του παρακράτους (κράτος δε γίναμε ποτέ).
Αυτά αγάπη μου και μην ακούς μπάτσους. Δεν έχουν πει τίποτε καλό.
Ένδειξη αγάπης είναι να κάνεις τον άλλον να αισθάνεται ασφαλής μαζί σου όχι να φοβάται για τη ζωή ή τη σωματική του ακεραιότητα.

Αγάπη είναι να πιστεύεις τον αγαπημένο σου, όχι να του σπας τα νεύρα ανακρίνοντας τον ως μέγας ιεροεξεταστής.
Όταν αγαπάς τον άλλον τον χαϊδεύεις, δεν τον βαράς, του μιλάς γλυκά, δεν τον απειλείς.
Αγάπη μου, δόξα τη λογική, καταλαβαίνουμε πότε μας αγαπάει ο άλλος και πότε θέλει απλά να μας καβαλήσει, να κάτσει στο σβέρκο μας.
Η ζήλια δεν έχει καμία σχέση με την αγάπη. Μόνο με το μίσος, με τον εγωισμό, τον παραλογισμό…