Του Κώστα Χαρδαβέλλα
Δεν είναι τυχαίος καθόλου ο αφανισμός σε δύο φάσεις των 12 τούρκων κομάντος που ανέβηκαν στα Ίμια τη νύχτα που Ελλάδα και Τουρκία βρέθηκαν με το δάχτυλο στη σκανδάλη.
Κι έπρεπε να περάσουν 16 χρόνια από τότε για να υπάρξουν τώρα τα πρώτα στοιχεία για τον σκοτεινό θάνατο των 12 κομάντος.
Είχαν δει και ζήσει πολλά τη νύχτα των Ιμίων πάνω στη βραχονησίδα. Κι έπρεπε να τους κλείσουν τα στόματα
γιατί σ' αυτά που είδαν και έζησαν εμπλέκονται στρατιωτικές και
διπλωματικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, Τουρκίας, Ελλάδας, δηλαδή των τριών
στενών συνεταίρων στο ΝΑΤΟ στην Ανατολική μεσόγειο.
Σήμερα ο Κώστας Χαρδαβέλλας παρουσιάζει το δεύτερο μέρος της έρευνάς του για τη συγκλονιστική αυτή υπόθεση.
16 Φεβρουαρίου 1996:
Έχουν περάσει μόλις 17 ημέρες από το επεισόδιο στα Ίμια και οι Τούρκοι
ετοιμάζονται για εκπαιδευτική άσκηση του Σώματος Καταδρομών. Η
επιχείρηση ονομάζεται Ynus και θα πραγματοποιηθεί στον κόλπο της
Μαρμαρίδας.
Ένα ελικόπτερο τύπου S-70A Black Hawk απογειώνεται από το ναύσταθμο του Ακσάζ και μεταφέρει 9 τούρκους κομάντος για την άσκηση.
Είναι οι ίδιοι της ομάδας «Καρντάκ» που έκανε την απόβαση στα Ίμια. Ο επικεφαλής της ομάδας Ζέκι Σεν απουσιάζει με άδεια.
Το πλήρωμα του ελικοπτέρου θα
πραγματοποιήσει εκπαιδευτική αεραπόβαση. Λίγα όμως λεπτά πριν την
ολοκλήρωση της άσκησης, αρχίζει να χάνει ύψος με αποτέλεσμα τη σφοδρή
πρόσκρουσή του στη θάλασσα. Αμέσως απογειώνεται ένα δεύτερο τουρκικό
ελικόπτερο τύπου cougar με στόχο τη διάσωση των επιζώντων και την
περισυλλογή των θυμάτων του ελικοπτέρου.
Οι πρώτες πληροφορίες είναι συγκεχυμένες. Άλλοι μιλούν για έκρηξη του ελικοπτέρου στον αέρα, άλλοι για ήχους από πυροβόλο όπλο. Κανείς από τους 9 κομάντος δεν σώζεται. Σκοτώνονται όλοι.
Η μεγάλη όμως αυτή είδηση «θάβεται» από
όλα τα τουρκικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, ούτε καν ανακοίνωση βγαίνει από
το τουρκικό επιτελείο και γενικό και γενικά ένας πέπλος συσκότισης
πέφτει στο γεγονός αυτό.
Απρίλιος 1996: Έχουμε
περάσει