Μέσα από τη συγκλονιστική αφήγηση μιας νεαρής Σμυρνιάς και με τη
βοήθεια του Φωτογραφικού Αρχείου του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου, το
NEWS247 αναβιώνει την πιο σκοτεινή σελίδα του ελληνισμού της Μικράς
Ασίας , 94 χρόνια μετά τη σφαγή και την πυρπόληση της Σμύρνης το
Σεπτέμβριο του 1922
«Οι γονείς μου κατοικούσαν στη Σμύρνη και ωνομάζοντο
Ανδρομάχη και Κωνσταντίνος Χατζημάρκου. Ο πατέρας μου είχε ξενοδοχείο
ύπνου, καφενείο και ηλεκτροκίνητο καφετριβείο “η Μόκα” στην προκυμαία
της Σμύρνης. Γεννήθηκα στη Σμύρνη, στο ξενοδοχείο μας, στες 15 Μαρτίου
του 1909. Επειδή οι αδελφές μου μεγάλωσαν και δεν ήθελε ο πατέρας μου να
ζούμε στο ξενοδοχείο, κατοικήσαμε σ’ άλλο προάστειο, τον Κιός Τεπέ. Το
σπίτι μας ήταν μία ωραία έπαυλις σ’ένα ύψωμα, από όπου εφαίνετο ωραία η
κίνησις του κόλπου…
Η ζωή μας κυλούσε ήρεμη και ανέφελη, την ευτυχία μας δε τη μεγάλωσε ο
Η ζωή μας κυλούσε ήρεμη και ανέφελη, την ευτυχία μας δε τη μεγάλωσε ο
