Αρκεί να παρακολουθήσει κανείς τα ελάχιστα δευτερόλεπτα που διαρκεί το
βίντεο που παραθέτουμε για να του εξαφανιστεί κάθε περιθώριο αυταπάτης,
αν υπήρχε.
Τις διαστάσεις που έχει πάρει ο ταξικός πόλεμος των καπιταλιστών, που
εξαπολύουν μέσω του πολιτικού τους προσωπικού –και δυστυχώς τον
κερδίζουν σε όλα τα επίπεδα για λόγους που δεν είναι του παρόντος- δεν
υπήρξε ούτε από την φασιστική χούντα των συνταγματαρχών, ούτε απ’ τις
πιο συντηρητικές μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις της δεξιάς.
Το κεφάλαιο διψάει για αίμα, οι βρικόλακες του άκρατου
νεοφιλελευθερισμού έχουν επιβάλλει στυγνή δικτατορία του κεφαλαίου,
χωρίς καν προσχήματα δημοκρατικής κοινοβουλευτικής νομιμότητας,
γδέρνοντας αλύπητα τα λαϊκά στρώματα ληστεύοντας τους εργαζόμενους προς
όφελος των πιο επιθετικών κύκλων του ελληνικού και ξένου κεφαλαίου.
Το ζήτημα όμως είναι εμείς τι κάνουμε. Θα εξακολουθούμε μοιρολατρικά να παρακολουθούμε να μας οδηγούν στον Καιάδα της εξαθλίωσης, της απόλυτης φτώχειας και μιζέριαςή
θα παλέψουμε με μορφές πάλης που εμείς θα επιλέξουμε να τους
ανατρέψουμε ώστε να ανοίξουν οι λεωφόροι της ελπίδας και της προοπτικής
για καλύτερη ζωή του εργαζόμενου λαού.
Γνωστός είναι ο ρόλος που διαδραματίζει το Ινστιτούτο του ΣΕΒ, ΙΟΒΕ,
-σημειωτέον ότι για αρκετό χρονικό διάστημα γενικός γραμματέας του
«τεχνοκρατικού βραχίονα» των βιομηχάνων, του Ιδρύματος Οικονομικών και
Βιομηχανικών Ερευνών ήταν ο σημερινός υπουργός οικονομικών Γ.
Στουρνάρας- οπότε είναι λογικό να βραβεύσει για τις επιδώσεις του τον πρώην διορισμένο πρωθυπουργό Παπαδήμα.
Ο τρόπος που έγινε και οι αντιδράσεις που προκάλεσε το βλέπουμε στο βίντεο που παραθέτουμε.
Εδώ απλώς να προσθέσουμε την δημόσια καταγγελία του προέδρου του
Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, Χρήστου Σπίρτζη ότι υπάρχουν έλληνες
«κουκουλοφόροι» οι οποίοι σε μυστικές συναντήσεις που έχουν με την
τρόικα και τους «λογιστές» της, την κατευθύνουν στις απαιτήσεις της με
στόχο την ικανοποίηση συγκεκριμένων συμφερόντων τα οποία έχουν όνομα.
Είναι τα συμφέροντα του ΣΕΒ και του ΙΟΒΕ, όπως είπε.
Η Villa Amalias βρίσκεται Αχαρνών και Χέυδεν. Από πάνω της η
Φυλής: νταβάδες, μπουρδέλα, μαφία και πρέζα. Από τα πρώτα χρόνια λειτουργίας
της στέγασε τις ανησυχίες των ατόμων που κατέλαβαν το χώρο. Το όνομα της
διατηρήθηκε ίδιο από την πρώτη κατάληψη που είχε γίνει στη λεωφόρο Αμαλίας.
Μπήκαν στο από 20ετίας εγκαταλελειμμένο σχολείο της οδού Αχαρνών. Κράτησαν το
ίδιο όνομα για να δείξουν στο κράτος πως δεν θα τελειώσουν έτσι εύκολα με τους
καταληψίες της λεωφόρου Αμαλίας 56. Ήταν
πανκς και με ένα: όχι στα drugs, προσπαθούσαν να αυτοοργανώσουν τη ζωή τους
στην καθημερινότητα. Η αυτοοργάνωση να μην είναι μια ξύλινη λέξη. Πρώτα να
παίρνει σάρκα και οστά στην καθημερινότητα και ύστερα να γίνεται πρόταση για
την κοινωνία.
Η Villa Amalias βρίσκονταν στη λεωφόρο Αμαλίας 56. Μέσα σε
δύο μήνες λειτουργίας γνώρισε την καταστολή. Κρατήσαν το ίδιο όνομα και ήθελαν
να
Τμήμα Πολιτικής Οικονομίας του Ομίλου Μαρξιστικών Ερευνών Α. Η παγκόσμια δομική καπιταλιστική κρίση και η οικονομική θεωρία
1. Η παγκόσμια οικονομική κρίση που ξέσπασε το 2007-8 έχει βάλει
τον παγκόσμιο καπιταλισμό σε μία μακρά περίοδο αναταραχής. Η κρίση αυτή
είναι μία βαθειά δομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος. Οι ρίζες
της βρίσκονται στην προηγούμενη μεγάλη κρίση του καπιταλιστικού
συστήματος, που εκδηλώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και κράτησε
όλη τη δεκαετία του 1970. Η τελευταία ήταν μία κρίση υπερσυσσώρευσης
του κεφαλαίου (δηλαδή μία τυπική κρίση α-λα-Μαρξ βασισμένη στο νόμο της
πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους). Ξεκίνησε από την πτωτική τάση του
ποσοστού κέρδους λόγω της ανοδικής τάσης της οργανικής σύνθεσης του
κεφαλαίου, που οδήγησε στην υπερσυσσώρευση του κεφαλαίου (δηλαδή στην
αδυναμία επαρκώς κερδοφόρας επένδυσης του διαθέσιμου και κυρίως του
πρόσθετου κεφαλαίου) και τελικά στο μπλοκάρισμα και την αναστροφή της
μεγέθυνσης του συστήματος που είχε συμβεί κατά τη διάρκεια της «χρυσής
εποχής» της καπιταλιστικής συσσώρευσης της πρώτης μεταπολεμικής
περιόδου. Η κρίση αυτή είχε τις ρίζες της, όπως όλες οι μεγάλες
καπιταλιστικές κρίσεις, στη βασική σφαίρα λειτουργίας του συστήματος
δηλαδή στη σφαίρα της παραγωγής. Τα θεμελιακά αυτά προβλήματα
εκφράσθηκαν – όπως πάντα γίνεται – και στη σφαίρα της ανταλλαγής με την
εμφάνιση του φαινομένου του στασιμοπληθωρισμού όταν έγινε