Ο καλός μου φίλος Γιάννης Καρβέλας,
σταθερός συνοδοιπόρος στις οινο-γαστρονομικές μου εξορμήσεις εντός και
εκτός συνόρων, μου πρότεινε προ καιρού να μου στείλει κάποιες
πληροφορίες σχετικά με την ιστορία και την παράδοση της Τσικνοπέμπτης, και μάλιστα με παραστάσεις και εμπειρίες από τα μέρη του, στη Μεσσηνία,
προκειμένου να γράψω ένα σχετικό άρθρο/post. Όταν μου τις έστειλε,
συνειδητοποίησα ότι ήταν ένα έξοχο κομμάτι από μόνο του. Το διάβασα, το
απόλαυσα, του έκανα ένα ανεπαίσθητο “editing” και σας το παραθέτω ως "guest post",
σχεδόν αυτούσιο, για να θυμούνται οι παλαιοί και να μαθαίνουμε εμείς τα
νιάτα, με τις ευχές μου για να περάσετε σήμερα μια όμορφη Τσικνοπέμπτη!
"Τσικνοπέμπτη
και φέτος και όλοι θα βρεθούμε πάνω από ένα πιάτο κοψίδια - αλλά γιατί;
Τι προβλέπει η παράδοση; Ψήνουμε τα πάντα; Παϊδάκια, μπριζόλες κτλ;
Προφανώς και όχι. Η παράδοση την Τσικνοπέμπτη θέλει αποκλειστικά
χοιρινό. Και να γιατί:
Τα χοιροσφάγια, το σφάξιμο δηλαδή του οικόσιτου χοίρου, ήταν μέρος της ζωής της Ελληνικής υπαίθρου μέχρι και λίγες δεκαετίες πριν. Τα χοιροσφάγια, ανάλογα τις περιοχές, γίνονταν είτε την περίοδο των Χριστουγέννων, είτε με την έναρξη του Τριωδίου. Ημερολογιακά βόλευαν και
"Τσικνοπέμπτη
και φέτος και όλοι θα βρεθούμε πάνω από ένα πιάτο κοψίδια - αλλά γιατί;
Τι προβλέπει η παράδοση; Ψήνουμε τα πάντα; Παϊδάκια, μπριζόλες κτλ;
Προφανώς και όχι. Η παράδοση την Τσικνοπέμπτη θέλει αποκλειστικά
χοιρινό. Και να γιατί:Τα χοιροσφάγια, το σφάξιμο δηλαδή του οικόσιτου χοίρου, ήταν μέρος της ζωής της Ελληνικής υπαίθρου μέχρι και λίγες δεκαετίες πριν. Τα χοιροσφάγια, ανάλογα τις περιοχές, γίνονταν είτε την περίοδο των Χριστουγέννων, είτε με την έναρξη του Τριωδίου. Ημερολογιακά βόλευαν και
