Επαναλαμβάνουμε ότι καμία είδηση δεν μπορεί να συγκριθεί σε σημασία με το γεγονός ότι ο λεγόμενος δυτικός πολιτισμός επιτρέπει ή στηρίζει έμπρακτα μια γενοκτονία. Και αυτό ίσως και να μην έχει ιστορικό προηγούμενο.
Σήμερα όμως βλέπουμε αυτήν την ιστορία αποκλειστικά μέσα από την τέχνη και κυρίως τη μουσική.
Ακούμε τα τραγούδια των ίδιων των γενοκτόνων, ακούμε τα τραγούδια όσων ανέχονται ή στηρίζουν το Ισραήλ, όπως ο Μπόνο και ο Νικ Κέιβ, και ύστερα ακούμε τα τραγούδια όσων αποφάσισαν να αντισταθούν καλλιτεχνικά στην κτηνωδία.
Συμπτωματικά δηλαδή, ακούμε αποσπάσματα και από τις εκπομπές με τη μεγαλύτερη ακροαματικότητα για τη χρονιά που πέρασε.
Θα ξεκινήσουμε όμως από αυτό που ο Τζόζεφ Κόνραντ αποκαλούσε «την καρδιά του σκότους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου