Ποιος νομίζεις ότι είσαι, ρε; Ε, σε σένα μιλάω, καθηγητάκο. Σε σένα που παίζεις με τα νεύρα μιας ολόκληρης κοινωνίας, που παίζεις με το μέλλον των παιδιών, των αυριανών επιστημόνων, που αποφάσισες να κατέβεις σε απεργία εν μέσω Πανελλαδικών εξετάσεων, παίζοντας με την αγωνία δεκάδων δημοσιογράφων που βιάζονται να δουν τα παιδιά μας μεθαυριανούς άνεργους επιστήμονες, μετανάστες στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, που θα τους ρωτούν έπειτα οι καλοί δημοσιογράφοι των μεγαλοκαναλιών πώς και επρόκοψαν εκεί, στην αφιλόξενην ξένην, και όχι εδώ, στην φιλόξενην μητέρα...

Σε σένα, παλιοκαραβάνα των 1.200 ευρώ τον μήνα, που νομίζεις ότι επειδή έκανες ένα μεταπτυχιακό του κερατά αξίζεις περισσότερα απ' όσα ένα κορδόνι καναπέ της κ. Β. Σταμάτη, αυτής, ντε, που τα φάγατε, ως γνωστόν, όλοι μαζί. Για να μην αναφερθώ σε σένα, στραβάδι νεοδιόριστε, που δεν αξίζεις ούτε τα μισά, ούτε τα 600, όσο ένα κρόσσι δηλαδή κουρτίνας της κ. Β.
Σταμάτη! Σ' εσάς απευθύνομαι, που μας κάνατε κρόσσια τα νεύρα... Σε σένα, που δεν αντέχεις να δουλέψεις δύο ώρες παραπάνω τη βδομάδα(!), τουτέστιν μία εργάσιμη ημέρα μόλις τον μήνα(!), βρε κρόσσι... Γιατί, βρε μεγαλοκηφήνα, ο μεγαλοδημοσιογράφος δηλαδή κορόιδο είναι ο άνθρωπος που βάζει πλάτη για να μην πτωχεύσει η χώρα, για να μην αδικηθεί ο τραπεζίτης, ο εργολάβος, ο τροϊκανός;
Τι σε πειράζει εσένα, ρε ανασφαλή αναπληρωτή, να χάσεις τη δουλειά σου; Επειδή πέρασες μια φορά εξετάσεις στο ΑΣΕΠ, επειδή μπήκες τρία χρόνια σε μια σχολική αίθουσα, νομίζεις ότι έδεσες τον γάιδαρό σου, νομίζεις ότι σου χρωστάει κανείς τίποτα; Γιατί, ρε, οι άλλοι, στον ιδιωτικό τομέα, που χάνουν καθημερινά τη δουλειά τους, αυτοί δεν είναι άνθρωποι, δεν έχουνε στόματα να θρέψουνε, θυγατέρα να προικίσουν; Γιατί να χάνουν αυτοί τη δουλειά τους κι εσύ όχι;
Και σένα, κολλημένε υπεράριθμε, τι θέλεις να σε κάνουνε τώρα; Επιστάτη στα σχολεία (που έτσι κι αλλιώς είσαι, αφού καταργήθηκαν οι φύλακες), γραμματέα (που έτσι κι αλλιώς είσαι, γιατί, τι είμαστε; ευρωπαϊκή χώρα και θέλεις και μεγαλεία να προσλαμβάνουν ξεχωριστά και άλλη ειδικότητα;), ή μήπως ψυχολόγο (που έτσι κι αλλιώς είσαι, αφού ποτέ δεν είχαν τα σχολεία) να λένε στα διαλείμματα τον πόνο τους οι μαθητές σε σένα, που δεν έχει στο σπίτι τους φαΐ η μάνα τους και δουλειά ο πατέρας τους και έρχονται μισολιπόθυμα; Και γιατί να τον πουν σε σένα, για να σε πληρώνουμε τζάμπα, χάθηκε η Τ. Στεφανίδου;
Τι ζητάς, ρε κοπρίτη; Να σε αφήσουνε σε μια θέση επειδή κάποτε, όταν σε προσλάβανε, είχες αντικείμενο; Αφού η ζωή... εξελίσσεται, ρε, σχολεία συγχωνεύτηκαν, διδακτικές ώρες και μαθήματα μειώθηκαν, οι μαθητές ανά τάξη αυξήθηκαν, τι θέλεις τώρα; Επειδή έκανες μια φορά το αγροτικό σου όταν διορίστηκες στα όρη στα άγρια βουνά, έκλεισες τώρα ως νεοσύλλεκτος, κολλημένε; Τι σε πειράζει, βρε, να σηκώνεσαι μια μέρα φερ' ειπείν με την αυγούλα και να πηγαίνεις στο Αιγάλεω για καφέ, την άλλη στη Χασιά για κοντοσούβλι, την επόμενη στη Χαλκίδα για ψάρι, και αν είσαι και από τους πιο τυχερούς, να σε στείλουν φερ' ειπείν στον Πύργο Ηλείας, που έχει και καλό κόσμο, να χτυπήσεις και κανά μεροκάματο μαύρο στους φραουλάδες της Μανωλάδας, τώρα που οι άνθρωποι προτιμούν τα ελληνικά χέρια; Γιατί, ρε κολλημένη περίπτωση, βλέπεις το ποτήρι μισοάδειο και όχι μισογεμάτο και αρνείσαι την περιπέτεια της ζωής, την αλλαγή παραστάσεων, τις νέες γνωριμίες;
Σε ενοχλεί, λες, μίζερε τύπε, ότι σε αιφνιδίασαν γιατί αποφασίστηκαν τα μέτρα ερήμην σου μια μέρα πριν κλείσουν τα σχολεία και δύο πριν αρχίσουν οι εξετάσεις; Όχι, θα σε ρώταγαν και για το timing! Και 'συ, ρε εκβιαστή, αντί να τους αποδείξεις πόσο ανώτερος άνθρωπος είσαι ως παιδαγωγός και να γυρίσεις και το άλλο μάγουλο, απαντάς με εβραϊκό κώδικα και μωσαϊκό νόμο; Αυτά μαθαίνεις στα παιδιά, χριστιανέ της συμφοράς; Και μόνο γι' αυτό, ρε... μασόνε, θά 'πρεπε να σε απολύσουν!
Τι νομίζεις ότι είσαι, βρε φτωχομπινέ; Ποια πιστεύεις ότι είναι η υπεραξία του προϊόντος που παράγεις εσύ και η φάρα σου; Όλων μαζί οι απολαβές ούτε ένα υποβρύχιο από αυτά τα ελαττωματικά τύπου «Παπανικολής», που πάσχουν από τη νόσο των υποβρυχίων (που παραδέχονται τώρα και οι καλοί Γερμανοί επιστήμονες με αφορμή παρόμοιο περιστατικό στην Πορτογαλία), δεν αξίζετε!
Εδώ καταδέχονται να ασχοληθούν μαζί σου οι «θεσμοί» αυτής της χώρας, η ναυαρχίδα του συγκροτήματος Λαμπράκη «Τα Νέα», το Μega, τα ιερά και τα όσια αυτού του τόπου, τα σα εκ των σων, και 'σύ κωφεύεις; Γιατί, βρε, έχουν κανά συμφέρον αυτοί οι άνθρωποι από την εκάστοτε κυβέρνηση; Σε τι να ευελπιστούν; Σε καμιά προμήθεια του Δημοσίου, μήπως, φαντάζεσαι, ποταπό, καχύποπτο ανθρωπάκι; Δεν τους ακούς ούτε αυτούς; Άκου, τότε, αυτιστική περίπτωση, τη φωνή της λογικής, τον Άδωνι Γεωργιάδη! Δεν την ακούς ούτε αυτή; Άκου, τουλάχιστον, την ψύχραιμη φωνή της ΔΗΜ.ΑΡ., άκου, επιτέλους, τη φωνή της εργατικής συνείδησης, το ΠΑΜΕ, διότι αν δεν πιστεύεις σ' αυτή τη ζωή, την καπιταλιστική, άκου αυτούς που σου υπόσχονται τη μετά θάνατον, κομμουνιστική...
Γιατί, αν το καλοσκεφτείς, καθηγητάκο μου, θα δεις ότι τι σου ζητούν στην τελική; Αυτοκτόνα ρεεεεεεεε, τι σου ζητάνε;

* Η Μαριάννα Πολυχρονιάδου είναι καθηγήτρια - διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών
(marpolychroniadou@yahoo.gr)