Άρθρο του Μακη Τρανταφυλλόπουλου στο Zougla!!!
Έκανα μια βόλτα στην αγορά κι έφριξα.
Κατασκευαστής στην Κεντρική Ελλάδα με εισαγωγές ενός εκατομμυρίου ευρώ ετησίως, δηλώνει μόλις 12 χιλιάδες ευρώ εισόδημα. Μπακαλόγατος στην επαρχία με 6.000 ευρώ κατά μέσο όρο και πάνω από εκατό σταθερούς πελάτες, εμφανίζει μηδενικά κέρδη, ισοφαρίζοντας λογιστικά τα έσοδα με τα έξοδα.
Σε κεντρικό νοσοκομείο της Αθήνας, ο ορθοπεδικός απαίτησε μόλις χθες επίμονα φακελάκι από τον συγγενή ασθενούς, με το εξής ακλόνητο επιχείρημα: «Ξέρεις πόσο πλήρωσα αυτή την άσπρη μπλούζα;». Στην παρατήρησή μου γιατί δεν τον καταγγέλλει απάντησε το αυτονόητο: «Τον έχω ανάγκη...».
Στα βενζινάδικα με το καλημέρα ένα ερώτημα κυριαρχεί: «Θέλετε απόδειξη;».
Στους υπόλοιπους χώρους οι συναλλαγές γίνονται βάσει της γνωστής μεθόδου. Με απόδειξη τόσο, χωρίς απόδειξη κάτω από το τόσο.
Επειδή οι κυβερνήτες μας ως επί το πλείστον από θεωρία υπερέχουν, από ένσημα όμως πάσχουν, ας κάνουν μία βόλτα στην αγορά να μαζέψουν τους μαυραγορίτες- τύραννους της καθημερινότητας του εργαζόμενου Έλληνα.
Να είναι σίγουροι ότι θα συγκεντρώσουν αρκετά από τα ποσά που ζητιανεύουν, περιφερόμενοι στους Θεσμούς, αυξάνοντας ταυτόχρονα την αξιοπιστία τους στον κόσμο της αγοράς.
Με λίγα λόγια εντός ευρώ πενήντα χρόνια είλωτες, εκτός ευρώ επιστροφή στη δεκαετία του '50.
Εάν προσθέσουμε τη νοοτροπία καφετέριας με τη σύνταξη της γιαγιάς και τις δύσκολες δουλειές στους μετανάστες το σενάριο γίνεται ακόμα πιο εφιαλτικό, σχεδόν απαγορευτικό για όνειρα θερινής νυκτός ...
Οποιαδήποτε εξέλιξη των διαπραγματεύσεων δεν πρόκειται να έχει καμία δυναμική και καμία τύχη χωρίς αλλαγή νοοτροπίας και ανασκούμπωμα από όλους.
Οι επιτήδειοι και οι καταφερτζήδες δεν έχουν θέση στη νέα κοινωνία που εκ των πραγμάτων διαμορφώνεται...
Έκανα μια βόλτα στην αγορά κι έφριξα.
Κατασκευαστής στην Κεντρική Ελλάδα με εισαγωγές ενός εκατομμυρίου ευρώ ετησίως, δηλώνει μόλις 12 χιλιάδες ευρώ εισόδημα. Μπακαλόγατος στην επαρχία με 6.000 ευρώ κατά μέσο όρο και πάνω από εκατό σταθερούς πελάτες, εμφανίζει μηδενικά κέρδη, ισοφαρίζοντας λογιστικά τα έσοδα με τα έξοδα.
Σε κεντρικό νοσοκομείο της Αθήνας, ο ορθοπεδικός απαίτησε μόλις χθες επίμονα φακελάκι από τον συγγενή ασθενούς, με το εξής ακλόνητο επιχείρημα: «Ξέρεις πόσο πλήρωσα αυτή την άσπρη μπλούζα;». Στην παρατήρησή μου γιατί δεν τον καταγγέλλει απάντησε το αυτονόητο: «Τον έχω ανάγκη...».
Στα βενζινάδικα με το καλημέρα ένα ερώτημα κυριαρχεί: «Θέλετε απόδειξη;».
Στους υπόλοιπους χώρους οι συναλλαγές γίνονται βάσει της γνωστής μεθόδου. Με απόδειξη τόσο, χωρίς απόδειξη κάτω από το τόσο.
Επειδή οι κυβερνήτες μας ως επί το πλείστον από θεωρία υπερέχουν, από ένσημα όμως πάσχουν, ας κάνουν μία βόλτα στην αγορά να μαζέψουν τους μαυραγορίτες- τύραννους της καθημερινότητας του εργαζόμενου Έλληνα.
Να είναι σίγουροι ότι θα συγκεντρώσουν αρκετά από τα ποσά που ζητιανεύουν, περιφερόμενοι στους Θεσμούς, αυξάνοντας ταυτόχρονα την αξιοπιστία τους στον κόσμο της αγοράς.
Με λίγα λόγια εντός ευρώ πενήντα χρόνια είλωτες, εκτός ευρώ επιστροφή στη δεκαετία του '50.
Εάν προσθέσουμε τη νοοτροπία καφετέριας με τη σύνταξη της γιαγιάς και τις δύσκολες δουλειές στους μετανάστες το σενάριο γίνεται ακόμα πιο εφιαλτικό, σχεδόν απαγορευτικό για όνειρα θερινής νυκτός ...
Οποιαδήποτε εξέλιξη των διαπραγματεύσεων δεν πρόκειται να έχει καμία δυναμική και καμία τύχη χωρίς αλλαγή νοοτροπίας και ανασκούμπωμα από όλους.
Οι επιτήδειοι και οι καταφερτζήδες δεν έχουν θέση στη νέα κοινωνία που εκ των πραγμάτων διαμορφώνεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου