ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΠΤΏΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.

Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΞΑΝΑΚΤΥΠΑ τοις μεν Ευρωπαίοις ηγεμονικώς, τοις δε Έλλησιν δεσποτικώς χρώμενη >>                       

                  ΠΟΛΕΜΟΣ, ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ  

Τίποτε δεν διδαχθήκαμε από τον μεγάλο πόλεμο που αποτέλεσε ένα σύνορο μέσα στην ιστορία ώστε να καταλάβουμε τί πρέπει να διασωθεί από το παρελθόν, ο Φασισμός ή η Δημοκρατία .

Εάν ο πόλεμος που τέλειωσε ήταν ο μεγάλος συμψηφισμός  των ιδεολογιών που τον γέννησαν για τη μοιρασιά του πλούτου στο απατηλό όνειρο της ειρήνης, τί διαφορετικό πέραν της μοιρασιάς στην φτώχεια ζούμε σήμερα στο εκφυλισμένο όραμα της Ευρώπης ;

Τίποτα δεν άλλαξε, μοιρασιά τότε μοιρασιά και τώρα   για να ξαναζήσουμε από τους εμπόρους των εθνών την πτώση της ιστορίας.

Για άλλη μια φορά η ιστορία παγιδευμένη στο δόγμα  του κοινωνικού Δαρβινισμού για επιβολή της θέλησης των ισχυρών η πραγματικότητα της Ευρώπης,  με δεσπόζουσα δύναμη πάλι τη Γερμανία που δεν μπορεί να αποβάλλει την κατά γένος συνάφεια του ναζισμού της με τον Φασισμό .

Θα ήταν άραγε υπερβολικό να ειπωθεί ότι ο ηττημένος από το παρελθόν Φασισμός είναι ο νικητής του παρόντος, γιατί   είναι δίπλα μας, στη ζωή μας, μέσα  στην ηττημένη πνευματικά Ευρώπη που πιστέψαμε ότι θα ενσαρκώσει τον Δονκιχοτισμό ενώ αυτή δεν είχε κάν την ευγενή ψυχή του Κιχότη ;

Ή μήπως μη πραγματικό ότι το όραμα της Ευρώπης δεν ήταν τίποτε άλλο παρά το ξετύλιγμα ενός κρυφού σχεδιασμού των οικονομικά ισχυρών για να καταντήσει η γηραιά ήπειρος μια ελεγχόμενη Συντεταγμένη Πολιτεία υπό την κυριαρχία του  ισχυροτέρου ;

Πότε επιτέλους ως Έθνος ιστορικό με γνώση και εμπειρία θα υποβάλλουμε τους φόβους μας στη δοκιμασία της λογικής για να καταλάβουμε ότι κάτι δεν πάει καλά με τους εταίρους μας και την προοπτική μας  στον περίεργο ρόλο της Γερμανίας, η οποία "τοις μεν Ευρωπαίοις  ηγεμονικώς τοις δε Έλλησιν δεσποτικώς χρώμενη" και ότι τα μέτρα εις βάρος της κοινωνίας δεν είναι οικονομικά αλλά ακραίως πολιτικά με στόχο την έκπτωση της Ελληνικής πολιτείας  ;

Ποιες πολιτικές και κοινωνικές πραγματικότητες μας έδωσε το παρελθόν και ποιά έκφραση βρήκαν στην πολιτική και κοινωνιολογική σκέψη τα δυόμιση χιλιάδες χρόνια που πέρασαν στους δύο σημαντικότερους  αιώνες για τον άνθρωπο και την κοινωνία ;

 -  Ο πέμπτος π.Χ αιώνας, ο Ελληνικός με τον Σόλωνα και τον Περικλή που ενσάρκωσαν τη Δικαιοσύνη και τη Δημοκρατία ;  ή ο ΙΘ αιώνας ο Ευρωπαϊκός  με τη Γαλλική επανάσταση και τον Ρουσσώ που έφεραν τον Ιταλο-Γερμανικό φασισμό και τον Λένιν ;

-  Ο ελληνικός  που γέννησε τις καθαρές ιδέες ;  ή ο ''ανθελληνικά'' Ευρωπαϊκός  που πάλεψε γύρω από αυτές για να γεννήσει τις ιδεολογικές μανίες, υστερικές θεότητες, Μαινάδες της πολιτείας ;

Και αφότου έγινε η αρχή δεν υπήρξε τέλος !!!

 Οι ιδέες έγιναν  ιδεολογίες, ένα οργανικό επακολούθημα της βρώμικης πολιτικής των καιρών που συντελέσθηκε στους κόλπους της παγκόσμιας κοινωνίας που θεώρησαν τη  Δημοκρατία φιλελευθερισμό, τη Δικαιοσύνη σοσιαλισμό και το Έθνος εθνικισμό για να φθάσουμε στον απεχθή ρατσισμό και να καταλήξουμε αιματοβαμένοι από τον μεγάλο πόλεμο στον αλληλοσπαραγμό .

Αυτή ήταν η προσφορά της ανθελληνικής Ευρώπης  που παραγνώρισε τους κανόνες της ανθρώπινης συμπεριφοράς και συνεχίζει να τους παραγνωρίζει έως και σήμερα, σκύβοντας το κεφάλι στην ηγέτηδα πλήν όμως φασιστική δύναμή της, τη Γερμανία, που όπως και τότε δεν πίστευε ότι ένα δικό της έθνος θα δημιουργούσε τον  ''θάλαμο των βασανιστηρίων'' , έτσι και τώρα δεν θέλει να δεί τις ευθύνες της στην αναβίωση των πρακτικών του ιδίου έθνους στο καθημερινό φαινόμενο των ''θαλάμων της εξαθλίωσης'' που υποβάλλει τους λαούς της .  

Για ποια Ευρώπη και ποιόν Ευρωπαϊκό προορισμό ομιλούν εδώ οι ριψάσπιδες της πολιτείας που δεν τολμούν να πουν ότι το πρόβλημα της Ευρώπης είναι ότι έχασε τον Ελληνικό της προσανατολισμό, γιατί δεν έχουν τα κότσια αυτοί οι νάνοι της εξουσίας να συστρατευθούν με τα μηνύματα των καιρών που  λένε ότι το όραμα των λαών δεν είναι η παγκοσμιοποίηση των τραπεζών, αλλά η παγκοσμιοποίηση  εν τω πνεύματι  της Ελλάδας .  

Είναι πολύ μικρή αυτή η Ευρώπη για να χωρέσει στους κόλπους της την πνευματική Ελλάδα, γιατί η Δημοκρατία δεν είναι πολιτικό γεγονός αλλά πνευματικό στην πολιτική ζωή των ανθρώπων για να γίνει το κράτος πολιτεία, συμμετοχική διαδικασία, στην οποία ο άνθρωπος αντικρίζει τον εαυτό του ως διανοητικό ηθικό οργανισμό για να κοινωνικοποιηθεί πάραυτα και όχι να περιθωριοποιηθεί από αυτά ως αριθμός που τον μετρούν ως μονάδα οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί της Ευρώπης .

Είναι η Δημοκρατία του Κλεισθένη και του Περικλή που εγκαθιδρύεται πριν ακόμα διατυπωθεί ως έννοια για να την επικαλεσθούν οι σύγχρονοι υποκριτές του σήμερα ως αυτονόητη τροφό της ζωής και να την εκτελέσουν, αλλά τώρα πια είναι είναι γνωστή στον άνθρωπο και η όποια κατάλυσή της για αιώνες δεν μπορεί να την αφανίσει, γιατί είναι κάτι πολύ περισσότερο απ' ότι ορίζουν οι νόμοι που την ιδρύουν ή την καταργούν . 

Για άλλη μια φορά η Ευρώπη παγιδευμένη στον κακό εαυτό της με τους ατελείς Δημοκρατικούς  θεσμούς και τους τέλειους καταπιεστικούς μηχανισμούς θα ωθήσει τους λαούς να ποθήσουν το Φασισμό που καραδοκεί και περιμένει, γιατί ακόμα και σήμερα  οι μάζες δεν ξέρουν το  συμφέρον των ατομικών ψυχών που τις απαρτίζουν .

Πότε, εάν όχι τώρα, θα ξαναδείξουν οι Έλληνες στους λαούς και τα έθνη ότι τρέφονται πάντες οι νόμοι υπό ενός του Θείου  και τον κόσμο τον κυβερνούν οι ιδέες και όχι η ύλη ;

Τίνος λαού γέννημα είναι το πνευματικό γεγονός της Δημοκρατίας για να το προστατεύσουν ;

 Αν όχι εμείς που την διδάξαμε, τότε ποιοί  θα αναλάβουν σ' αυτή τη βάρβαρη εποχή της παγκοσμιοποίησης  και του κρατισμού τη σωτηρία της Δημοκρατίας που βιώνει ως άλλη Αντιγόνη μια σύγχρονη  "αττική τραγωδία εν τω δράματι υποκειμένη";

Ποιοί πρέπει να λυτρωθούν με κάθαρση της ψυχής στα μάτια της ιστορίας από την τραγωδία αυτή της Δημοκρατίας  και με αγωνιστική οργή να την αποκαταστήσουν ;

Οι πρωταγωνιστές του δράματος και αυτουργοί κρατιστές ; ή οι θεατές της τραγωδίας που είναι οι πολίτες  ;

Οι πολιτικές φιγούρες του ενδοτισμού και της φαυλότητας που την οδήγησαν στην υποταγή ή οι ιστορικές θύμησες του λαού  που απαιτούν ως σπονδή για τη λευτεριά της, την Επανάσταση  ;

Δεν υπάρχει άλλη οδός για τους Έλληνες εάν θέλουν να εξαγνισθούν από την τραγική αντιφατικότητά τους, να επιθυμούν την Δημοκρατία  και να αποδέχονται τα μέτρα που την καταλύουν .

Παλλαϊκή εξέγερση για να μη ζήσουμε την εθνική τραγωδία του πεπρωμένου και της ενοχής μας .

Ως ενοχή την κατάρα του διχασμού της φυλής μας και τον διχασμό ως αιτία του τραγικού πεπρωμένου μας !

Κουράστηκε ο νους των ανθρώπων από τα ψέματα και την υποκρισία, οι καρδιές και τα κορμιά πλήρωσαν πολύ ακριβά την υποταγή τους στο φανατισμό και τις άδειες ιδεολογίες που προβάλλουν την πανάρχαια Ελλάδα της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης πιο σύγχρονη, πιο σημερινή και πιο αυριανή παρά ποτέ για να καταλάβουμε τί πρέπει να διασωθεί από το παρελθόν .

Η Δικαιοσύνη της Αντιγόνης ή ο Κρατισμός του Κρέωντα;

Η Δημοκρατία της Ελλάδας  ή ο Φασισμός της Ευρώπης ;    

Ασλανίδης Ματθαίος.