Εξω οι καπιταλιστές και τα «Ιδρύματά» τους από τη Δημόσια Εκπαίδευση

     Επεσαν να τους φάνε! Θεοί και δαίμονες. Μια πρωτοφανής ομοφωνία διαπέρασε το αστικό πολιτικό σκηνικό: στην πυρά η ΕΛΜΕ Μαγνησίας, η οποία -άκουσον, άκουσον!- είχε το θράσος να αρνηθεί την «κοινωνική προσφορά» του… ευαγούς Ιδρύματος Μποδοσάκη, που εδώ και χρόνια
προσφέρει αφιλοκερδώς «δωρέες και όχι χορηγίες», διότι «επιτελεί κοινωνικό έργοκαι δεν επιδιώκει, ούτε επιζητά, κανενός είδους εμπορική ή άλλη αναγνώριση για το έργο αυτό» (από ανακοίνωση του Ιδρύματος Μποδοσάκη).

Στον τόπο που ζούμε η ιστορική μνήμη δε θεωρείται προτέρημα. Οι νέες γενιές δεν πρέπει να μάθουν τι σήμαινε το όνομα Μποδοσάκης για χιλιάδες εργάτες που μαρτύρησαν στα εργοστάσια-κάτεργα του (εδώ και χρόνια νεκρού) μεγαλοκαπιταλιστή. Ολόκληρη η κοινωνία, επίσης, δεν πρέπει να αποκτήσει γνώση του τι εστί «Ιδρυμα» στην Ελλάδα (και όχι μόνο). Ο κόσμος πρέπει να χάψει το παραμύθι, ότι διάφοροι πλούσιοι αφήνουν τις περιουσίες τους σε «Ιδρύματα» που τις διαθέτουν για κάθε είδους αγαθοεργίες. Σε «Ιδρύματα» που διοικούνται από τους κληρονόμους τους ή από δικούς τους ανθρώπους, τα οποία απολαμβάνουν τεράστιων φοροαπαλλαγών και άλλων προνομίων.

Δεν είναι, όμως, αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι η άρνηση της ΕΛΜΕ Μαγνησίας να δεχτεί τη «δωρεά» του Ιδρύματος Μποδοσάκη. Ας δούμε το σκεπτικό της:

«Το ΔΣ της ΕΛΜΕ Μαγνησίας, με αφορμή τη χορηγία του Ιδρύματος Μποδοσάκη, δηλώνει την κατηγορηματική του αντίθεση στην οποιαδήποτε προσπάθεια εμπορευματοποίησης της Παιδείας. Απορρίπτει τη λογική των χορηγιών που υποκαθιστά την ευθύνη και την υποχρέωση του Κράτους για τη λειτουργία των δημόσιων σχολείων.

Καλούμε τους συλλόγους και τους διευθυντές των σχολείων να μην δεχθούν τη χορηγία του Ιδρύματος Μποδοσάκη για το “βασικό εξοπλισμό“ των εργαστηρίων των Γυμνασίων. Σε περίπτωση που το προηγούμενο διάστημα την αποδέχθηκαν, με συλλογικές διαδικασίες να ακυρώσουν τη χορηγία.

Καλούμε το Υπουργείο Παιδείας να παρέμβει άμεσα προκειμένου να μην επιτρέπει στις εταιρείες να εισέρχονται στους χώρους των σχολείων με το πρόσχημα χορηγικών προγραμμάτων».

Εύγε θα έπρεπε να πούμε στο ΔΣ της ΕΛΜΕ Μαγνησίας γι' αυτή του την απόφαση, που έρχεται να μας επαναφέρει σε κάποιες βασικές αρχές του διεκδικητικού κινήματος στο χώρο της Παιδείας. Σε αρχές που τείνουν να ξεχαστούν (αν δεν έχουν ξεχαστεί ήδη), ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα της κρίσης και το πέρασμα στην εποχή των Μνημονίων, στην εποχή της σκληρής δημοσιονομικής λιτότητας και της εξαθλίωσης ακόμα και των πιο βασικών υπηρεσιών που το κράτος οφείλει να χορηγεί στους σκληρά φορολογούμενους πολίτες του. Οχι τους αστούς, που δεν προστρέχουν στο δημόσιο σχολείο ή στο δημόσιο νοσοκομείο, αλλά τους εργάτες, τους φτωχούς εργάτες, τους επαγγελματίες με τα χαμηλά εισοδήματα.

Το κράτος της αστικής τάξης εξαθλιώνει την Εκπαίδευση και τα «Ιδρύματα» των μεγαλοκαπιταλιστών έρχονται να βάλουν ιώδιο στην πληγή, προσφέροντας «δωρεές». Δεν πρόκειται καν για φιλανθρωπία, με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Πρόκειται για φιλανθρωπία αστικού τύπου, δηλαδή για μπίζνες με το προσωπείο της φιλανθρωπίας. Που έχουν σαν σκοπό να καθαγιάσουν τον καπιταλισμό ως σύστημα, να καθαγιάσουν τους καπιταλιστές-αιματορουφήχτρες και να συνηθίσουν το λαό σε μια λογική επαίτη, που αισθάνεται ευγνώμων για τη φιλανθρωπία των ισχυρών του πλούτου, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι ο πλούτος αυτών των ισχυρών αποτελεί προϊόν της δικής του απλήρωτης εργασίας.

Οι εργάτες και οι εργαζόμενοι είναι οι μοναδικοί παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου. Γι' αυτό και τα σχολεία για τα παιδιά τους πρέπει να τα συντηρεί το κράτος, χωρίς καμιά παρέμβαση καπιταλιστικών επιχειρήσεων και καπιταλιστικών «Ιδρυμάτων». Αυτή τη βασική αρχή θέλουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε οι κάθε είδους «ιεροεξεταστές» που επιτέθηκαν με θρησκευτικό φανατισμό ενάντια στην απόφαση της ΕΛΜΕ Μαγνησίας.