Κλειώ Νικολάου

Πτωχεύσαμε. Μπορούμε -ακόμη- να σωθούμε

«Δυστυχώς επτωχεύσαμεν…»

Αυτό εννοούσε ο Γιώργος Παπανδρέου όταν είπε ότι θ
α ελαφρύνει τα βάρη του ελληνικού λαού, μέσω του «κουρέματος» του ελληνικού χρέους κατά 50%. Μόνο που δεν ήταν τόσο ειλικρινής όσο ήταν ο Χαρίλαος Τρικούπης, όταν στην Βουλή πριν από ένα και πλέον αιώνα λέγεται ότι αναφώνησε τη συγκεκριμένη φράση -αν και οι ιστορικοί διχάζονται επ’ αυτού!
Πριν από τρεις ή έξι μήνες ο πρωθυπουργός χαρακτήριζε τη χθεσινή του… επιτυχία στις Βρυξέλλες ως μία «καταστροφή», την οποία απέκλειε. «Παλεύουμε», μας έλεγε, «για να αποφύγουμε αυτό το ενδεχόμενο που θα ήταν καταστροφή για την Ελλάδα και την εθνική της κυριαρχία».
Η «καταστροφή» ήρθε, λοιπόν, όπως και να την ονοματίζει για επικοινωνιακούς λόγους η κυβέρνηση. Και ήρθε γιατί, όντως, εδώ που φτάσαμε δε φαινόταν να υπάρχει καμία άλλη επιλογή.
Ήρθε γιατί οι κυβερνώντες κατάφεραν να δημιουργήσουν αυτό το αδιέξοδο. Γιατί δεν έχουν τη δύναμη και φοβάμαι ούτε καν πια τη νομιμοποίηση να κάνουν βαθιές τομές.
Να εξυγιάνουν το δημόσιο τομέα (και δεν εννοώ τους μισθούς των υπαλλήλων, αλλά τις τεράστιες δαπάνες του κράτους), να προχωρήσουν σε ιδιωτικοποιήσεις και να προωθήσουν έργα με τη χρηματοδότηση των κοινοτικών κονδυλίων ώστε να δώσουν ώθηση στην ανάπτυξη για να βγούμε, επιτέλους, από το φαύλο κύκλο της ύφεσης.
Αντ’αυτού, ο Αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών δήλωσε ότι δε βλέπει για ποιο λόγο κάποιο κόμμα της αντιπολίτευσης δε θα ψηφίσει αυτή τη συμφωνία. Ενώ το κυβερνητικό επιτελείο επιχείρησε από τις Βρυξέλλες να παρουσιάσει τη χρεοκοπία (γιατί η ελεγχόμενη αναδιάρθρωση χρέους συνιστά χρεοκοπία –μην παίζουμε πια με τις λέξεις) ως μία ακόμη νίκη της κυβέρνησης που μας έσωσε για όγδοη φορά τους τελευταίους 18 μήνες.
Γεγονός είναι ότι πολλές χώρες – ανάμεσα τους και η Αργεντινή που προχώρησε στην πιο «διάσημη» και σκληρή χρεοκοπία των τελευταίων δεκαετιών – κατάφεραν να βγουν δυνατές από μία τέτοια δίνη. Κατάφεραν να επανεκκινήσουν την οικονομία τους και, παράλληλα, να δώσουν ελπίδα στο λαό τους.
Η δική μας πολιτική εξουσία, αντί να κοιτάξει τον ελληνικό λαό και να του πει κατάματα την αλήθεια εδώ που φτάσαμε, συνεχίζει να μιλά για πρωτογενή πλεονάσματα του χρόνου, τη στιγμή που τη διαψεύδει το ίδιο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (προβλέπει ύφεση 3% και οριακή ανάπτυξη ελαφρώς άνω του 1% το 2014).
Συνεχίζει να μιλά για διάσωση, όταν όλοι ξέρουμε ότι έρχονται νέα μέτρα, μειώσεις μισθών και συντάξεων.
Διά στόματος του υπουργού Οικονομικών επιβεβαίωσε πριν από λίγες εβδομάδες ότι δεν μπορεί να πιάσει τη φοροδιαφυγή. Μιλά για ανάπτυξη την ώρα που οι τράπεζες μπαίνουν σε ένα φαύλο κύκλο κρατικοποιήσεων – συνεπώς, δεν θα υπάρχουν πιθανότητες χρηματοδότησης της πραγματικής οικονομίας. Αντιθέτως, μας περιμένει αύξηση της ανεργίας και «λουκέτα».
Για να δώσω, όμως, και τα εύσημα, πρέπει να τονίσω και μία επιτυχία: Όντως η Ελλαδίτσα κατάφερε να πάρει το μεγαλύτερο δάνειο της ιστορίας…
Οι προβλέψεις είναι δυσοίωνες και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν, για να είμαστε ειλικρινείς, ότι ούτε οι προτάσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης πείθουν…
Παραπέμποντας όμως στην κοινή λογική, την οποία οι πολιτικοί μας μάλλον στερούνται, θα πάρω το παράδειγμα ενός σπιτιού.
Τι κάνει ένας νοικοκύρης που «δε βγαίνει» οικονομικά; Πρώτα μειώνει τα έξοδά του, μετά ψάχνει να βρει δεύτερη δουλειά για να αυξήσει το εισόδημά του. Και, τέλος, πάει στην τράπεζα και ζητά αναδιάρθρωση χρεών.
Μήπως η Ελλάδα τα έκανε όλα ανάποδα;
Και για να δώσουμε και μία νότα αισιοδοξίας, η Ευρώπη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μας έδωσαν όντως μία τελευταία ευκαιρία να σωθούμε.
Έρχονται σίγουρα δύσκολα χρόνια, αλλά υπάρχουν ακόμη περιθώρια να σωθεί αυτός ο όμορφος τόπος, έστω και υπό την αυστηρή εποπτεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή της Μέρκελ…