Ο Μεσσιανισμός

 ΠΑΝΔΩΡΙΚΩΣ | Συντάκτης: Κώστας Βαξεβάνης

Ο κύριος Λουκάς Παπαδήμος είναι ένας άγνωστος Έλληνας. Έγινε γνωστός μερικά 24ωρα πριν αναλάβει την πρωθυπουργία. Όχι εξαιτίας της πρότασης στο πρόσωπό του, όσο της πίστης που είχαν διάφοροι, πως αυτός είναι ο σωστός. Αυτή η πίστη εξπλώθηκε με δεκάδες δημοσιεύματα που τον εμφάνισαν σχεδόν ως Μεσσία. Ο κατάλληλος άνθρωπος, στην κατάλληλη θέση, την κατάλληλη στιγμή.
Δεν γνωρίζω τι κάνει τον κύριο Παπαδήμο τόσο κατάλληλο.  Αν είναι τα πτυχία του, τότε να θυμίσω πως όλοι όσοι επιστημονικά μας οδήγησαν στην καταστροφή, το έκαναν με αρκετά πτυχία. Χάρβαρντ, London School of Economics, Καίμπτριτζ, Ταφτς και ούτω καθ εξής. Τι κάνει λοιπόν τόσο κατάλληλο έναν άνθρωπο που δεν βγήκε από καμιά πολιτική διαδικασία, καμιά κοινωνική τριβή αλλά από τον συγχρωτισμό κάποιων σαλονιών, τραπεζών και υπερατλαντικών πτήσεων; Ίσως αυτό ακριβώς  λένε κάποιοι, το γεγονός ότι είναι έξω από το πολιτικό σύστημα.
Ο κύριος Παπαδήμος, αν και μη πολιτικός, δεν είναι έξω από το πολιτικό σύστημα. Είναι εντός του και το υπηρέτησε εκ των πραγμάτων μέσα από τη σύγχρονη διασύνδεσή του με την οικονομία. Οι αγορές καθόριζαν πολιτική. Και ο κύριος Παπαδήμος ήταν στην κορυφή τους.
Τι σημαίνει όμως αυτός ο Μεσσιανισμός που αναπτύχθηκε στο πρόσωπο του νέου πρωθυπουργού; Συμφέροντα, λένε ήδη κάποιοι. Ας μην κάνουμε δίκη προθέσεων. Μπορεί ακόμη και αν δεν αποδειχθεί ένας καλός πρωθυπουργός, να δώσει τη δυνατότητα για τον απεγκλωβισμό του πολιτικού συστήματος από τους συνήθεις ύποπτους που το καθορίζουν.
Το θέμα ωστόσο δεν είναι ο Λουκάς Παπαδήμος, αλλά ο Μεσσιανισμός που δημιουργείται γύρω από το πρόσωπό του. Η Ελλάδα έχει πληρώσει ακριβά τους σωτήρες. Σε μια σοκαρισμένη κοινωνία, που πιστεύει μάλιστα πως η Δημοκρατία την ξεγέλασε, η εμφάνιση ενός σωτήρα με καλές προθέσεις που προβάλλεται από τα κόμματα, φαίνεται μια ιδανική λύση. Η κοινωνία ανταλλάσει αυτόματα τον προβληματισμό της, την κρίση της με μια προτεινόμενη και κοινά αποδεκτά λύση. Ο Μεσσίας που προέρχεται από τους “επίλεκτους” απαλάσσει από τις ενοχές μιας αντιδημοκρατικής επιβολής. Τον προτείνουν άλλωστε τα κόμματα, επιστήμονες,  επιφανείς προσωπικότητες.
Ο Μεσσιανισμός όμως είναι φτιαγμένος με τα ίδια υλικά μιας αντιδημοκρατικής λύσης. Στην περίπτωση της δικτατορίας όλα επιβάλλονται. Στον Μεσσιανισμό όλα φαίνονται αναγκαία. Και στις δύο περιπτώσεις η κοινωνία παρακολουθεί, χάνει την κρίση της και μπορεί και τη συνείδησή της.
Ο κύριος Παπαδήμος έχει ήδη τεράστια ποσοστά δημοφιλίας. Πώς συνέβη αυτό για ένα εντελώς άγνωστο πρόσωπο; Το άγνωστος σημαίνει και άφθαρτος. Θεωρητικά, στα μάτια του κόσμου δεν έχει σχέση με το πολιτικό σύστημα που θέλει να αποτάξει. Ας είμαστε όμως ρεαλιστές. Ο κύριος Παπαδήμος θα ήταν ένας συμπαθής άγνωστος, αν δεν γινόταν “βίαια” γνωστός μέσα από μια επικοινωνιακή επίθεση των διαμορφωτών της κοινής γνώμης.
Η Ελλάδα έφτασε εδώ που έφτασε, γιατί η Δημοκρατία της λειτούργησε με διαπλοκή, ατιμωρησία, διαφθορά,εξαπάτηση. Αν κάτι χρειάζεται, είναι να λειτουργήσει σωστά αυτή ακριβώς η Δημοκρατία. Όχι να χειροκροτηθούν Μεσσίες.
Η αντικειμενικότητα της αλήθειας του καθενός δοκιμάζεται από την πράξη. Αυτό ισχύει και για τον Λουκά Παπαδήμο. Όσο πιο γρήγορα βγάλει τον μανδύα του Μεσσία, τόσο πιο πιθανό είναι να γίνει ένας άνθρωπος που θα βοηθήσει τη χώρα. Δεν έχουμε ανάγκη από Μεσσίες. Από Δημοκρατία μόνο. Αληθινή.