ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΟΝΤΙΝΟΤΕΡΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟ!
Για τον Σάββα Μετοικίδη
από Θανάσης Αντωνίου 2:45, Κυριακή 22 Απριλίου 2012
Μια φωτογραφία κι ένα κείμενο αποχαιρετισμού για το φίλο μου.
Με λένε Θανάση Αντωνίου και υπήρξα φίλος και σύντροφος του Σάββα. Και συγχωριανός.
Αυτή είναι μια φωτογραφία του, τραβηγμένη από μένα, τον Αύγουστο του 2010, στο πέρας των καλοκαιρινών διακοπών μου. Είμαστε στο σταθμό του τρένου, στη Σταυρούπολη Ξάνθης που τόσο αγαπούσε και εγώ μόλις είχα ανεβεί στο τρένο για να φύγω για Αθήνα- αυτός θα κατέβαινε μερικές μέρες αργότερα.
Λίγα λεπτά πριν μου είχε πει οτι προσπαθούσε να πείσει τον πατέρα του να βάλει στο (υπέροχο κατά τα άλλα) μποστάνι του αυθεντικές ελληνικές ντομάτες από την κοινότητα του Πελίτι κι όχι "τα γαμημένα τα υβρίδια που πουλάνε οι εταιρείες των μεταλλαγμένων".
Έκτοτε τα είπαμε αρκετές φορές στις πορείες και τις κινητοποιήσεις ενάντια στην καταραμένη κυβέρνηση των δωσιλόγων που μας καταστρέφει καθημερινά για να πλουτίσουν οι τραπεζίτες και οι καπιταλίστές εντός κι εκτός επικράτειας. Ήταν ένας συνεπής, τίμιος αγωνιστής της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς- αυτής που φωνάζει και μάχεται...
Θα τον θυμάμαι πάντα έτσι όπως τον βλέπετε: άγριο γένι και χαμόγελο. Και μια βραχνιά φωνή.
Σάββα, εγώ θα μείνω λίγο εδώ κάτω για να τους γαμήσω πρώτα και μετά θα τα πούμε από κοντά...
Θανάσης Αντωνίου,
Απρίλιος 2012, Νέα Σμύρνη
Για τον Σάββα Μετοικίδη
από Θανάσης Αντωνίου 2:45, Κυριακή 22 Απριλίου 2012
Μια φωτογραφία κι ένα κείμενο αποχαιρετισμού για το φίλο μου.
Με λένε Θανάση Αντωνίου και υπήρξα φίλος και σύντροφος του Σάββα. Και συγχωριανός.
Αυτή είναι μια φωτογραφία του, τραβηγμένη από μένα, τον Αύγουστο του 2010, στο πέρας των καλοκαιρινών διακοπών μου. Είμαστε στο σταθμό του τρένου, στη Σταυρούπολη Ξάνθης που τόσο αγαπούσε και εγώ μόλις είχα ανεβεί στο τρένο για να φύγω για Αθήνα- αυτός θα κατέβαινε μερικές μέρες αργότερα.
Λίγα λεπτά πριν μου είχε πει οτι προσπαθούσε να πείσει τον πατέρα του να βάλει στο (υπέροχο κατά τα άλλα) μποστάνι του αυθεντικές ελληνικές ντομάτες από την κοινότητα του Πελίτι κι όχι "τα γαμημένα τα υβρίδια που πουλάνε οι εταιρείες των μεταλλαγμένων".
Έκτοτε τα είπαμε αρκετές φορές στις πορείες και τις κινητοποιήσεις ενάντια στην καταραμένη κυβέρνηση των δωσιλόγων που μας καταστρέφει καθημερινά για να πλουτίσουν οι τραπεζίτες και οι καπιταλίστές εντός κι εκτός επικράτειας. Ήταν ένας συνεπής, τίμιος αγωνιστής της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς- αυτής που φωνάζει και μάχεται...
Θα τον θυμάμαι πάντα έτσι όπως τον βλέπετε: άγριο γένι και χαμόγελο. Και μια βραχνιά φωνή.
Σάββα, εγώ θα μείνω λίγο εδώ κάτω για να τους γαμήσω πρώτα και μετά θα τα πούμε από κοντά...
Θανάσης Αντωνίου,
Απρίλιος 2012, Νέα Σμύρνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου