Τι έγραψε για τον αγώνα ο Σ. Μετοικίδης. Τί έγραψαν οι φίλοι του για το χαμό του

   

Στο διαδίκτυο αρκετοί φίλοι του μίλησαν για τη συνέπεια, το ήθος, την αγωνιστικότητα και την αλληλεγγύη του που ήταν γνωστή σε όλους. Μίλησαν για τις "μάχες" του πάντα στην πρώτη γραμμή των διαδηλώσεων και τα πολλά δακρυγόνα που τον είχαν πλήξει, για τις παρουσίες του σε δικαστήρια για να υπερασπιστεί συντρόφους του και χαρακτηρίζεται Αριστερός με καρδιά λιονταριού.

(Τα σχόλια που ακολούθησαν την αυτοκτονία του με ένα κλικ εδώ:http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1394018)

(Η είδηση σε αγγλικό blog:http://www.occupiedlondon.org/blog/tag/savas-metoikidis/)

Τέλος, σε σχέση με την πολυσυζητημένη επιστολή του, αυτή απευθύνεται προσωπικά στους ανθρώπους που θα επιλέξουν το χρόνο, κατά τον οποίο θα γίνει γνωστό το περιεχόμενο του σημειώματος

Έγραψε για το Δεκέμβρη του ΄08

Τη δική του εκδοχή για το τί είναι πραγματικά βία, τις δικές του σκέψεις για την οργή και την αγανάκτηση που του γέννησε η εξέγερση του 2008 είχε εκφράσει σε ανύποπτο χρόνο τότε ο Σάββας Μετοικίδης, σε ένα κείμενό του για το ντοκιμαντέρ που ανέλυε την εξέγερση και παρουσιάστηκε τον Ιανουάριο του 2009 στη Θεσσαλονίκη. Ένα κείμενο σκληρό για μια Ελλάδα που οι εξελίξεις την ξεπέρασαν και όπου η πραγματικότητα έγινε ακόμη πιο ζοφερή, οδηγώντας τον αγωνιστή εκπαιδευτικό στην πολιτική αυτοκτονία.

"Βία είναι..

ΒΙΑ είναι να δουλεύεις 40 χρόνια για ψίχουλα και να αναρωτιέσαι αν ποτέ θα βγεις στη σύνταξη.

ΒΙΑ είναι τα ομόλογα, τα κλεμμένα ασφαλιστικά ταμεία, η χρηματιστηριακή απάτη.

ΒΙΑ είναι να αναγκάζεσαι να παίρνεις ένα στεγαστικό δάνειο που τελικά το πληρώνεις χρυσό.

ΒΙΑ είναι το διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη να σε απολύει όποια στιγμή θέλει.

ΒΙΑ είναι η ανεργία, η προσωρινότητα, τα 700 ευρώ με ή χωρίς ένσημα.

ΒΙΑ είναι τα εργατικά «ατυχήματα», επειδή τα αφεντικά περιορίζουν τα εξόδά τους εις βάρος της ασφάλειας των εργαζομένων.

ΒΙΑ είναι να παίρνεις ψυχοφάρμακα και βιταμίνες για να ανταπεξέλθεις στα εξαντλητικά ωράρια.

ΒΙΑ είναι να είσαι μετανάστρια, να ζεις με το φόβο ότι θα σε πετάξουν ανά πάσα στιγμή έξω από τη χώρα και να βιώνεις μια διαρκή ανασφάλεια.

ΒΙΑ είναι να είσαι ταυτόχρονα μισθωτή, νοικοκυρά και μάνα.

ΒΙΑ είναι να σου πιάνουν το **** στη δουλειά και να σου λένε «Χαμογέλα ρε τι σου ζητάμε;»

Αυτό που ζήσαμε εγώ το ονομάζω εξέγερση. Κι όπως κάθε εξέγερση μοιάζει με πρόβα εμφυλίου, μυρίζει καπνιά, δακρυγόνα και αίμα. Δεν τιθασεύεται εύκολα και δεν καπελώνεται. Πυρπολεί συνειδήσεις, αναδεικνύει και πολώνει αντιθέσεις, υπόσχεται στιγμές, έστω, συντροφικότητας και αλληλεγγύης. Ιχνηλατεί ατραπούς για την κοινωνική απελευθέρωση.

Κυρίες και κύριοι, καλώς ήρθατε στις μητροπόλεις του χάους! Βάλτε πόρτες ασφαλείας και συστήματα συναγερμού στα σπίτια σας, ανοίξτε την tv και απολαύστε το θέαμα. Η επόμενη εξέγερση θα είναι σίγουρα σφοδρότερη, όσο θα προχωράει η σαπίλα αυτής της κοινωνίας… Ή βγείτε στους δρόμους δίπλα στα παιδιά σας, απεργήστε, τολμήστε να διεκδικήσετε τη ζωή που σας κλέβουν, να θυμηθείτε ότι κάποτε υπήρξατε νέοι που θελήσατε ν’ αλλάξετε τον κόσμο».
Σάββας Μετοικίδης,
για τον Δεκέμβρη του ’08.