ΔΕΛΑΣΤΙΚ ΥΠΕΡ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Γιατί είναι επιτακτική η ανάγκη να φύγει η Ελλάδα απ το Ευρώ!

Οι...δούλοι του Ευρώ...

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Υποδουλώνουν τη μια χώρα της ΕΕ μετά την άλλη οι Γερμανοί, με όπλο το ευρώ. Η Ελλάδα έπεσε πρώτη. Ακολούθησαν Ιρλανδία και Πορτογαλία. Έρχεται από στιγμή σε στιγμή η ώρα της Ισπανίας. Μέχρι τέλος του μήνα σχεδιάζουν να έχουν βάλει σε καθεστώς υποτέλειας και την Κύπρο.

Με μοναδική εξαίρεση τον Γιώργο Παπανδρέου, το πιο αδίστακτο πολιτικό κάθαρμα που έχει κυβερνήσει αυτή τη χώρα, ο οποίος οδήγησε οικειοθελώς και περιχαρής την Ελλάδα σε καθεστώς Μνημονίου, όλες οι άλλες κυβερνήσεις των υπόδουλων χωρών αντιστάθηκαν ή αντιστέκονται όσο αντέχουν για να αποτρέψουν τη μνημονιακή κατοχή των κρατών τους από το Τέταρτο Γερμανικό Ράιχ.

Χαμένος κόπος. Όσο μια χώρα παραμένει μέσα στο ευρώ, δεν υπάρχει καμιά ελπίδα υλικής ευημερίας για τον λαό της. 

Οι Γερμανοί δεν είναι ηλίθιοι. Δεν έφτιαξαν το ευρώ έτσι όπως το έφτιαξαν με στόχο να ...πλουτίσουν οι άλλοι Ευρωπαίοι και μέσα στην ευημερία τους να αγοράζουν και περισσότερα γερμανικά προϊόντα και έτσι να κερδίζει κάτι παραπάνω και η Γερμανία.
Το Βερολίνο έφτιαξε το ευρώ για να εξισωθούν λίγο - πολύ οι τιμές όλων σχεδόν των προϊόντων καθημερινής χρήσης σε ολόκληρη την ευρωζώνη, έτσι ώστε η Γερμανία να κυριαρχήσει στις αγορές όλων των κρατών του ευρώ, εκτοπίζοντας σε μεγάλο βαθμό τα εγχώρια ανταγωνιστικά προϊόντα. Από μηχανήματα, αυτοκίνητα, εργαλεία, ηλεκτρικές συσκευές που μας πουλούσαν παραδοσιακά οι Γερμανοί, φτάσαμε στο σημείο σήμερα να μας πουλάνε μέχρι ...χαρτί υγείας, σοκολάτες και ειδικού τύπου ψωμί!
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αν συρρικνωθεί η αγορά της Ελλάδας, Ισπανίας κ.λπ. λόγω κρίσης, πρώτα θα κλείσουν οι ...ντόπιες (!) βιομηχανίες και στα ράφια των καταστημάτων θα παραμείνουν τα γερμανικά ανταγωνιστικά προϊόντα.

Οδηγώντας μέσω ευρώ και φθηνού δανεικού χρήματος στα ύψη τις τιμές και τα υπερκέρδη των αστικών τάξεων των χωρών της ΕΕ, πράγμα που οδήγησε με τη σειρά του σε κάθε λογής «φούσκες» (ακινήτων, τραπεζών κ.λπ.), το Βερολίνο απέκτησε τη δυνατότητα οικονομικού ελέγχου όλης της Ευρώπης. Τώρα απαιτεί να ελέγχει μέσω των μνημονίων και των αποφάσεων της ευρωζώνης τη δημοσιονομική πολιτική όλων των κρατών της και αυτό το έχει ήδη καταφέρει. Ελέγχοντας όμως τη δημοσιονομική πολιτική, το Βερολίνο είναι αυτό που πλέον θα αποφασίζει αν θα ευημερούν οι Ολλανδοί ή αν θα δυστυχούν οι Έλληνες, όχι οι αντίστοιχες κυβερνήσεις.

Ρίχνοντας όμως το βιοτικό επίπεδο στην Ελλάδα ή στην Ισπανία, η γερμανική καγκελαρία πετυχαίνει δύο στόχους.

Πρώτον, δημιουργεί συνθήκες μετακίνησης προς τη Γερμανία υψηλής επιστημονικής κατάρτισης ανθρώπινου δυναμικού -γιατροί, μηχανικοί κ.λπ.- για του οποίου τις σπουδές η Γερμανία δεν έχει ξοδέψει ούτε ένα ευρώ! Τα πάντα έχουν πληρώθεί από τους γονείς του επιστήμονα και από την ευρωπαϊκή χώρα προέλευσης του επί δεκαετίες! Τρομερό κέρδος έχει έτσι η Γερμανία!

Δεύτερον, όλοι οι Γερμανοί, από τον κορυφαίο επιχειρηματία ως τον τελευταίο συνταξιούχο ή πωλήτρια, μπορούν να αγοράζουν περιουσιακά στοιχεία ή να περνούν φτηνές διακοπές στην Ελλάδα, την Ισπανία ή την Πορτογαλία - και μάλιστα χωρίς να αυξηθεί στη Γερμανία ο μισθός ή η σύνταξη τους! Χωρίς δηλαδή να μειώσει τα κέρδη του το γερμανικό κεφάλαιο ούτε κατ' ελάχιστο! Ωραία δουλειά...

Η ουσία είναι ότι τώρα πλέον η Γερμανία χρησιμοποιεί το ευρώ για να ξαναγυρίσει την Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιταλία ...μισόν αιώνα πίσω, τηρουμένων φυσικά των αναλογιών.
Μπορεί τη δεκαετία του 1960 τα παλικάρια που έφευγαν μετανάστες στη Γερμανία από την Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία να ήταν κυρίως αμόρφωτοι νεαροί χωρικοί που αναζητούσαν τον οικονομικό παράδεισο και σήμερα να είναι νεαροί επιστήμονες, αλλά για τον ίδιο λόγο πάνε στη Γερμανία - επειδή η Ελλάδα γίνεται όλο και πιο φτωχή μέσω του Μνημονίου.

Η παραμονή της χώρας μας στο ευρώ σηματοδοτεί την αποδοχή εκ μέρους των Ελλήνων της θεμελιώδους αρχής ότι θα είναι οικονομικοί και πολιτικοί δούλοι των Γερμανών, με όσα κοινωνικά δεινά συνεπιφέρει η νέα κατοχή. Η ταχύτατη προσαρμογή των γερμανών σοσιαλδημοκρατών στη γραμμή Μέρκελ και το εμφανές μίσος του Γάλλου σοσιαλιστή προέδρου Φρανσουά Ολάντ εναντίον του ενδεχόμενου σχηματισμού κυβέρνησης Τσίπρα στην Ελλάδα, έστω και με έναν ΣΥΡΙΖΑ κοινοβουλευτικό όμηρο των «γερμανοτσολιάδων» του ΠΑΣΟΚ και του Κουβέλη, πρέπει να έχει διαλύσει τις αυταπάτες περί ευρώ πολλών ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλο πράγμα να αποδείξει μια κυβέρνηση εμπράκτως στο λαό ότι η παραμονή στο ευρώ είναι εντελώς ασυμβίβαστη πλέον με κάθε βελτίωση της ζωής του και εντελώς άλλο πράγμα να έχει η ίδια η κυβέρνηση αυταπάτες ότι μπορούν μέσα στην ευρωζώνη να γίνουν τέτοιες αλλαγές πολιτικές που να καταστήσουν δυνατή τη λαϊκή ευημερία.

Η πάλη για το ευρώ και η αντίθεση σε αυτό το νόμισμα διευρύνεται στους ευρωπαϊκούς λαούς, αλλά και σε κύκλους των αντίστοιχων αστικών τάξεων. Φτάσαμε στο αδιανόητο μέχρι πρότινος σημείο να τάσσεται εναντίον της παραμονής της Ιταλίας στο ευρώ μέχρι και ο ...Μπερλουσκόνι!


Και στην Ελλάδα είναι αδύνατον να προωθηθεί οποιαδήποτε προοδευτική, φιλολαϊκή πολιτική, αν δεν ενισχυθούν εκείνες οι δυνάμεις, όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι οποίες εξαρχής έχουν θέσει με αταλάντευτο τρόπο την έξοδο της χώρας από το ευρώ και την ΕΕ ως αναγκαία προϋπόθεση κάθε σοβαρής αλλαγής