"...θα γίνω ο εφιάλτης σου. Ο φόβος μου θα σε καταδιώκει παντού. Εγώ είμαι..."

Ο φόβος μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο η μάλλον "άνθρωπο" εγκληματία.
Προσοχή. Το λέω αυτό για να ξέρουμε από ποια μεριά βρίσκεται ο φόβος. Λέει ¨ο φόβος ΜΟΥ¨ πράγμα που μπορεί να διαβαστεί αμφίδρομα.
Το ότι ο φόβος του τάδε κυρίου προκαλεί - χρησιμοποιώντας ως όπλο τις απειλές από τη στιγμή που η θέση του είναι εγκαθιδρυμένη στη παρανομία με υποστήριξη από το σάπιο και άνομο καθεστώς που του έχει δώσει αυτό το δικαίωμα από τη στιγμή που η ατιμωρησία βασιλεύει για τους γνωστούς λόγους - φόβο σε αυτούς στους οποίους απευθύνει τις απειλές του είναι διαφορετικό και διαφορετικός ο φόβος η αν θέλετε διαφορετική η ποιότητα φόβου.
Μπορεί να δημιουργεί φόβο στο άτομο που απειλεί, αλλά αυτός/η που ξέρει ότι είναι στη σωστή θέση σε σχέση με τον λόγο του, τις πράξεις του και τον Νόμο, έχει πλήρη συνείδηση του ότι είναι ένας φυσιολογικός φόβος, ως αντίδραση μπροστά στις απειλές που δέχεται. Αυτός ο φόβος δεν τον εμποδίζει να συνεχίσει να έχει την αρχική ηθική του στάση απέναντι στα πράγματα και μάλιστα τον τροφοδοτεί με κουράγιο γιατί άλλο ο φόβος και άλλο η αλήθεια.
Έτσι λοιπόν ο φόβος που καταδιώκει αυτόν το κύριο, γιατί απλούστατα ξέρει εκ των προτέρων και
πριν το δημοσίευμα, ότι είναι άτομο προς δίωξη και φυλάκιση λόγω των παρανομιών του, τον κάνει να πιστεύει ότι μπορεί να εκφοβίσει τον απέναντι του και να πάει ακόμα και στα άκρα, τόσο πολύ έχει εμπιστοσύνη σε όλους αυτούς που τον καλύπτουν. Έλα όμως που δεν φοβόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο!
Κάποια στιγμή θα πρέπει να συζητηθεί αυτό το τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει στην ελλάδα. Τι γίνεται με τον Νόμο; Γιατί τόση τρομακτική έλλειψη σεβασμού του νόμου; Ο Νόμος και οι νόμοι υπάρχουν για να επιτρέπουν στους ανθρώπους να βρίσκουν τους τρόπους να ζουν μαζί μέσα σε μια κοινωνία ισόνομα και ελεύθερα. Δλδ ο νόμος δεν μπορεί παρά να είναι στην υπηρεσία του ανθρώπου. Και ο άνθρωπος να τον διορθώνει όταν χρειάζεται για να εξακολουθεί να τον υπηρετεί. Στην κοινωνία μας υπάρχει, έχω την εντύπωση, σηκώνει βέβαια μεγάλη κουβέντα και κοινωνική έρευνα, τεράστιο πρόβλημα με το τι είναι Νόμος.
Δυστυχώς μέχρι τώρα το πολιτειακό καθεστώς δουλεύει μόνο ως συμμορία, οικογενειακές συμμορίες, και πολιτικές συντεχνίες και με τρομακτική έλλειψη ανθρώπινων ικανοτήτων που δεν σου τις μαθαίνει κανένα χαρβαρντ ούτε οι βόλτες στους βρυξελιανούς διαδρόμους.