...Η Βραζιλία έσπασε κάθε ρεκόρ.
Και καθυστέρησης (η μεγαλύτερη των τελευταίων 40 ετών, λέει η FIFA), αλλά και διαφθοράς…
Βουτηγμένοι στη διαφθορά
Ρεκόρ καθυστερήσεων και διαφθοράς στα έργα για το Μουντιάλ. Ολα τα στοιχεία.
Του Θ. Ασημακόπουλου http://www.efsyn.gr/?p=204380
Την
ώρα που ολόκληρος ο πλανήτης περιμένει με αγωνία το Μουντιάλ της
Βραζιλίας, στη Βραζιλία πεινάνε. Υπάρχει πολύς κόσμος που έχει χάσει τα
σπίτια του, που δεν μπορεί να πληρώσει το ενοίκιό του, που βρίσκεται
καταχρεωμένος.Και το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι την κύρια ευθύνη γι’ αυτό την έχει η διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου!
Είτε μιλάμε για Μουντιάλ είτε για Ολυμπιακούς είτε για EURO, πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα βγάζει μια μίζα, πάντα θα βρίσκεται ένα έργο που θα υπερκοστολογηθεί.
Στη Βραζιλία, όμως, τα πράγματα ξέφυγαν. Στο κείμενο περιγράφονται ιστορίες και γεγονότα που σίγουρα δεν θα ξενίσουν τον Ελληνα. Ομως, στις περιπτώσεις για τις οποίες μιλάμε, δεν έχουν κρατηθεί ούτε τα προσχήματα, καθώς η διαφθορά έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.
Μάλιστα, για να ικανοποιηθούν όλες οι… τσέπες, το κόστος του World Cup 2014 ήταν σχεδόν τριπλάσιο από το προβλεπόμενο! Ο τελικός… λογαριασμός
ξεπερνά τα 10 δισεκατομμύρια ευρώ. Ποιος θα πληρώσει τα σπασμένα; Μα φυσικά, ο βραζιλιάνικος λαός. Καμιά πρωτοτυπία…
Περισσότερες από 15 έρευνες διεξάγονται αυτή τη στιγμή στη χώρα του καφέ. Τουλάχιστον μία για κάθε πόλη που φιλοξενεί αγώνες, συν μερικές ακόμη ανεξάρτητες και συμπληρωματικές.
Κοινή διαπίστωση σχεδόν όλων των ερευνών είναι πως υπάρχουν ισχυροί δεσμοί ανάμεσα σε κατασκευαστικές εταιρείες και πολιτικούς, όπου οι πρώτες χρηματοδοτούν τους δεύτερους.
Στη Βραζιλία ισχύει το αμερικανικό σύστημα, όπου ένας επιχειρηματίας μπορεί να στηρίξει ένα κόμμα ή κάποιον υποψήφιο με ένα χρηματικό ποσό. «Δυστυχώς, τα πάντα γίνονται μέσω δωρεών, κι αυτό δυσκολεύει την κατάσταση», λέει ο Ρενάτο Ραΐνια, δικαστικός «διαιτητής» από την Μπραζίλια, που ερευνά την κατασκευή του γηπέδου της πόλης. Κι αυτή η ιστορία έχει πολύ ζουμί…
Ας συνεχίσουμε, όμως, με τις δωρεές. Εχει «πλάκα»…
Ενα τυχαίο (;) παράδειγμα είναι η κατασκευαστική εταιρεία «Αντράντε Γκουτιέρες», που στις δημοτικές εκλογές του 2008 έκανε δωρεές ύψους 73.000 δολαρίων. Ψίχουλα δηλαδή. Τέσσερα χρόνια αργότερα, έδωσε 37 εκατομμύρια σε υποψηφίους! Τι μεσολάβησε; Μα φυσικά το 2010, όταν και ανέλαβε την κατασκευή ή ανακατασκευή τεσσάρων σταδίων! Και κάπως έπρεπε να ευχαριστήσει τους δημάρχους των πόλεων…
Ανάλογη περίπτωση και η Odebrecht: Το 2008 διέθεσε 90.000 δολάρια για την ενίσχυση υποψηφίων, το 2012 το ποσό ανέβηκε στα 11,6 εκατομμύρια! Κι εδώ, στο μεσοδιάστημα η εταιρεία ανέλαβε τέσσερα γήπεδα…
Οι παραπάνω συναλλαγές δεν μπορούν να αποδειχθούν εύκολα, καθώς τα λεφτά πήγαν πρώτα στα κόμματα και μετά διοχετεύτηκαν στους υποψήφιους δημάρχους και στους –ας πούμε– περιφερειάρχες. Ωσπου, βρέθηκε το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας και πίεσε τα κόμματα να δημοσιοποιήσουν την πηγή των χρημάτων. Η πλειοψηφία των δικαστών συμφώνησε στην απόφαση αυτή, εκτός από έναν, ο οποίος πάγωσε τη διαδικασία. Ετσι, η εντολή παραμένει ανενεργή και θα πάρει αρκετούς μήνες μέχρι να εφαρμοστεί. Μετά το Μουντιάλ…
Ο κόσμος στη Βραζιλία δεν μασάει κουτόχορτο και καταλαβαίνει όσα γίνονται.
Σε ένα πρόσφατο γκάλοπ, το 75% των ερωτηθέντων απάντησε πως υπάρχει διαφθορά στη Βραζιλία.
Βέβαια, σε εκείνη τη χώρα συναντάμε και ένα άλλο στατιστικό, παράδοξο ακόμη και για τα ελληνικά δεδομένα: Το 40% των βουλευτών της χώρας είναι κατηγορούμενο για κάποια δικαστική υπόθεση, που όλως τυχαίως εκκρεμεί.
Αυτό δεν συμβαίνει επειδή οι εκλεκτοί του λαού έχουν τα μέσα και τη γλιτώνουν. Απλά ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί το δικαστικό και ποινικό σύστημα στη Βραζιλία ευνοεί τον εκάστοτε παραβάτη.
Για παράδειγμα, στις έρευνες που γίνονται για τη διαφθορά στα έργα του Μουντιάλ, έχουν ανακαλυφθεί δεκάδες παρατυπίες. Ακόμη και να βγουν τα πορίσματα, θα χρειαστούν κάποια χρόνια (!) για να σχηματιστούν οι δικογραφίες και κατόπιν θα απαγγελθούν κατηγορίες για να ξεκινήσουν οι δίκες. Το Associated Press, σε ρεπορτάζ του, υπολογίζει πως ίσως χρειαστεί και μια δεκαετία γι’ αυτή τη διαδικασία…
Ο Κλάουντιο Μοντέιρο, επικεφαλής της κυβέρνησης για την επίβλεψη των έργων, παρουσιάζει μια διαφορετική άποψη: «Ολα έχουν γίνει νομότυπα και στο τέλος θα δείτε πως τα χρήματα που ξοδεύτηκαν θα είναι δικαιολογημένα». Ή έτσι θα μαγειρευτούν τουλάχιστον, θα προσθέταμε εμείς.
Και συνέχισε ο Μοντέιρο: «Αυτή η έρευνα βγήκε τώρα στο προσκήνιο, διότι κάποιοι θέλουν να μας χαλάσουν το πάρτι. Δεν έχουν βάση όσα γράφτηκαν».
Κάπως έτσι είναι η επίσημη άποψη. Υπάρχει όμως και η άλλη, που προσπαθεί να δείξει λίγο μεγαλύτερη αποφασιστικότητα. Ο Αλντο Ρεμπέλο, υπουργός των Σπορ, λέει: «Δεν πρέπει να υπάρξουν συνέπειες για τους πολίτες, λόγω του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Αν αποκαλυφθεί οποιουδήποτε είδους διαφθορά, θα υπάρξουν και συνέπειες για όσους τις έκαναν».
Η τηλεοπτική συνέντευξη του υπουργού έγινε στο γραφείο του και στο background υπήρχαν φωτογραφίες του Μάο και του Μαρξ. Ο Ρεμπέλο ανήκει στο κομμουνιστικό κόμμα.
Ας δούμε, όμως, τους αριθμούς που καταδεικνύουν το παιχνίδι που παίζεται τα τελευταία χρόνια στη Βραζιλία.
Δώδεκα γήπεδα κατασκευάστηκαν ή ανακαινίστηκαν εν όψει των παιχνιδιών και το κόστος ήταν 4,2 δισεκατομμύρια δολάρια πάνω από το προβλεπόμενο…
Μετά τις 13 Ιουλίου, που ολοκληρώνεται το Μουντιάλ, τουλάχιστον τέσσερα απ’ αυτά δεν έχουν καμία χρησιμότητα και παράλληλα δεν θα μπορούν να συντηρηθούν οικονομικά.
Το στάδιο «Μανέ Γκαρίντσα» στην Μπραζίλια ίσως και να βρει μια ομάδα για να παίζει εκεί. Ομως το κόστος του ξέφυγε τόσο πολύ, που η οικονομική του βιωσιμότητα μοιάζει αδύνατη. Συνολικά, δόθηκαν 900 εκατομμύρια δολάρια γι’ αυτό και είναι το δεύτερο πιο ακριβό γήπεδο στον κόσμο. Μόνο το Γουέμπλεϊ στο Λονδίνο στοίχισε περισσότερα. Κι εκεί, για όσους θυμούνται, τα έργα κράτησαν αρκετά χρόνια, ενώ υπήρξαν και σοβαρά ατυχήματα που κόστισαν τόσο ανθρώπινες ζωές όσο και χρήματα.
Για το «Μανέ Γκαρίντσα» δεν βρέθηκε κάποιος χρηματοδότης. Ετσι όλα τα λεφτά θα αντληθούν από τη φορολογία των πολιτών.
Τουλάχιστον 28 εκατομμύρια κόστισαν η καθυστέρηση των έργων και ο κακός αρχικός προγραμματισμός. Αλλα 16.000.000 πρέπει να προστεθούν για ένα πρόστιμο που δεν πληρώθηκε ποτέ. Τόσα όριζε ο νόμος πως έπρεπε να δώσει η εταιρεία «Αντράντε Γκουτιέρες» για την πεντάμηνη καθυστέρηση της παράδοσης του έργου, αλλά η ποινή δεν εφαρμόστηκε ποτέ! Οπως είδαμε και παραπάνω, οι κύριοι περιλαμβάνονται στους κυβερνητικούς ευεργέτες…
Το κόστος των υλικών ξέφυγε κατά 2,3 εκατομμύρια, πολύ απλά διότι παραγγέλθηκαν πολλά που δεν χρειάζονταν. Στη λίστα που υπήρχε, διαπιστώθηκαν επαναλήψεις στις παραγγελίες υλικών, δύο και τρεις φορές.
Ομως, το κορυφαίο όλων αφορά τη μεταφορά των προκάτ κερκίδων από ένα σημείο της πόλης σε ένα άλλο, στο γήπεδο. Το κόστος, λοιπόν, ήταν 4.700 δολάρια. Πόσο πήγε τελικά το «μαλλί»; «Μόλις» 1,5 εκατομμύριο! Εδώ, πρέπει να τσέπωσαν φράγκα ακόμη και τα… κοντέινερ!
Γενικότερα, 275.000.000 παραπάνω κόστισε το πρότζεκτ, με την έρευνα να μην έχει ολοκληρωθεί ακόμα…
Μεγάλο σκάνδαλο έχει ξεσπάσει και με το περίφημο «Μαρακανά». Η εταιρεία Odebrecht δεν ανέλαβε απλώς την ανακατασκευή του, αλλά πήρε και το δικαίωμα εκμετάλλευσής του για τα επόμενα 35 χρόνια. Το συμβόλαιο που υπέγραψε θεωρείται εντελώς αμφιλεγόμενο και έχει γίνει θέμα συζήτησης σε κανάλια και εφημερίδες στη Βραζιλία. Απλά, να πούμε πως πίσω από τη συμφωνία «κρύβονται» ακόμη ο ντόπιος μεγιστάνας Εϊκε Μπατίστα και η αμερικανική εταιρεία διοργάνωσης θεαμάτων, AEG.
Η πολιτεία του Ρίο ντε Ζανέιρο θα πρέπει να πληρώνει 13,5 εκατομμύρια τον χρόνο ως δάνειο για τα έργα που έγιναν στο «Μαρακανά». Πόσο είναι το ενοίκιο που καλείται να πληρώνει ετησίως η Odebrecht; Μόλις δύο εκατομμύρια δολάρια. Τα υπόλοιπα θα τα πληρώσουν οι «καριόκας», οι κάτοικοι του Ρίο. Για ένα γήπεδο που έχτισε η Odebrecht, τα χρήματα δίνουν οι πολίτες και το εκμεταλλεύεται η ίδια η εταιρεία, αποκομίζοντας έξτρα κέρδος!
Ο Κρίστοφερ Γκάφνεϊ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Ρίο, ερευνά κι αυτός την υπόθεση και λέει το αναμενόμενο: «Υπάρχει συνεργασία ανάμεσα σε κυβέρνηση και επιχειρηματίες που φέρνουν το παιχνίδι στα μέτρα τους. Βλέπουν το Μουντιάλ και τους Ολυμπιακούς του Ρίο ως μια μοναδική ευκαιρία να πλουτίσουν. Εις βάρος μας»…
Αναλογικά, εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να ανασύρουμε από τη μνήμη μας ό,τι συνέβη πριν από δέκα χρόνια και να προβούμε σε παραλληλισμούς. Μην πάει ο νους στο EURO 2004, αλλά αμέσως μετά στο «Αθήνα 2004» και όσα έφερε στο διάβα μας, τα επόμενα χρόνια.
Ο Μπεντ Φλίβμπεργκ, καθηγητής στην Οξφόρδη, θεωρείται εξπέρ στις αθλητικές διοργανώσεις και μας αποκαλύπτει έναν θεμελιώδη κανόνα του παιχνιδιού: «Κάθε χώρα που αναλαμβάνει μεγάλο αθλητικό γεγονός, υπογράφει λευκή επιταγή. Γνωρίζει ότι μάλλον θα υπάρξουν καθυστερήσεις και ουσιαστικά βάζει παραπάνω χρήματα. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούν να ολοκληρωθούν τα έργα. Αυτό το γνωρίζουν οι κατασκευαστές. Ξέρουν πως τα χρονικά περιθώρια είναι αυστηρά και τα κουμαντάρουν έτσι, ώστε να βγάζουν μεγαλύτερο κέρδος μέσω των καθυστερήσεων»!
Πάντως, η Βραζιλία έσπασε κάθε ρεκόρ. Και καθυστέρησης (η μεγαλύτερη των τελευταίων 40 ετών, λέει η FIFA), αλλά και διαφθοράς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου