ο To κορίτσι της φωτογραφίας ζει στη Συρία. Στη Συρία του εμφυλίου, του
αίματος, του πολέμου. Όταν είδε μπροστά της έναν φωτογράφο να σηκώνει τη
φωτογραφική του μηχανή για να την φωτογραφίσει, νόμιζε πως η κάμερα
ήταν όπλο. Και σήκωσε τα χεράκια της. Ήθελε να δείξει πως παραδίνεται.
Ήθελε να γλιτώσει τη ζωή της. Μπορεί πολλά να μην ξέρει, αλλά ο πόλεμος
την ανάγκασε να μάθει αυτό: μπροστά στα όπλα, σηκώνουμε τα χέρια,
παραδινόμαστε χωρίς να προβάλουμε αντίσταση.Κόμπος στο στομάχι. Θλίψη; Δεν της αξίζει γιατί είναι μαχήτρια. Οίκτος; Σε καμία περίπτωση. Ντροπή. Μόνο αυτή μας αξίζει. Σε εκείνη, αξίζει μόνο θαυμασμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου