Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
Πολλές φορές νοιώθουμε μειονεκτικά επειδή θεωρούμε ότι υστερούμε από τους άλλους στην ομορφιά, στην εξυπνάδα, στις ικανότητες. Σε μία εποχή που τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εξιδανικεύουν τις συνθήκες ζωής , προβάλλοντας πολυτελείς διακοπές και ευτυχισμένες οικογενειακές σχέσεις, το πράσινο τερατάκι της ζήλιας φουντώνει ακόμα περισσότερο στους χρήστες εκείνους που το χρησιμοποιούν για να παρακολουθούν τις ζωές των άλλων. Δεν είναι λίγες οι φορές που η συνεχής αίσθηση της αναξιότητάς μας οφείλεται σε οικογενειακά μας βιώματα, σε γονείς που δε μας αγαπούσαν ή μας σύγκριναν διαρκώς με άλλα άτομα (πχ, έναν μεγαλύτερο αδελφό) και υποτιμώντας πάντα τα δικά μας χαρίσματα ή τη δική μας προσωπικότητα.
Οι άνθρωποι θέλουν να νοιώθουν ότι ξεχωρίζουν. Η σύγκριση του εαυτού μας με τους άλλους ανθρώπους συναντάται από την αρχή της Ιστορίας, και αυτό διότι θεωρήθηκε ακόμα και απαραίτητη στην εξελικτική πορεία του ανθρώπινου είδους.
Η σύγκριση του εαυτού μας με τους άλλους, αφορά δύο περιπτώσεις: όταν συγκρίνουμε τον εαυτό μας με εκείνους που θεωρούμε ότι είναι καλύτεροι από εμάς και όταν τον συγκρίνουμε με εκείνους που θεωρούμε ότι υστερούν και βρίσκονται σε χειρότερη θέση από εμάς ως μία προσπάθεια να πείσουμε τον εαυτό μας για την αξία μας και να λυτρωθούμε από τη διάχυτη ανασφάλειά μας.
Η παθολογική σύγκριση του εαυτού με τους άλλους όχι μόνο δεν οδηγεί στην ευτυχία, αλλά οδηγεί μοιραία στον ψυχικό μας μαρασμό και τη δική μας υποβάθμιση. Όχι μόνο εξιδανικεύει και υπερτονίζει τη ζωή και τα χαρίσματα των άλλων, αλλά αδικεί φριχτά και τον εαυτό μας, μας οδηγεί εντέλει να ζούμε τη ζωή των άλλων εκτός από τη δική μας.
Τι πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος για να μη συγκρίνει συνεχώς τον εαυτό του με τους άλλους και να νοιώθει μειονεκτικά;
Να αγαπήσει αληθινά τον εαυτό του. Είναι ένα πλάσμα μοναδικό ,με χαρίσματα που πρέπει να ανακαλύψει και να εκτιμήσει περισσότερο.
Η αξία μας απορρέει από μέσα μας. Η αξία μας δε σχετίζεται με την οικονομική κατάσταση, την εξωτερική εμφάνιση, τις διαπροσωπικές σχέσεις, με το πόσο κοινωνικοί είμαστε σε μία προσωπική σελίδα κοινωνικής δικτύωσης. Η αξία μας βρίσκεται μέσα μας, επειδή είμαστε εμείς και δε μοιάζουμε με κανέναν άλλο άνθρωπο.
Με το να εξιδανικεύουμε τον τρόπο ζωής ενός ανθρώπου, τις διακοπές, το λαμπερό χαμόγελο, πέφτουμε στην παγίδα να ξεχάσουμε ότι και ο άνθρωπος εκείνος μπορεί να έχει προβλήματα και ανασφάλειες που εμείς δε γνωρίζουμε. Ένα λαμπερό χαμόγελο κρύβει από πίσω και άλλα πράγματα, άγχη, αγωνίες , που δε φαίνονται αλλά είναι κρυμμένα.
Σε ότι αφορά τη σύγκριση του εαυτού με τις ζωές άλλων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πρέπει να θυμόμαστε ότι σε ένα εικονικό προφίλ, ο κάτοχός του – και είναι λογικό- θα προβάλλει περισσότερο τα θετικά στοιχεία του χαρακτήρα του και όχι τόσο τα αρνητικά, θα δείχνει τις θετικές στιγμές και τα χαρούμενα γεγονότα της ζωής. Τα προφίλ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πολλές φορές μεγεθύνουν εσκεμμένα καταστάσεις και προσωπικές στιγμές σε μία προσπάθεια εντυπωσιασμού. Οπότε, ας μη ζηλεύει κάποιος την ψεύτικη κοινωνικότητα και τα πλαστά χαμόγελα που είναι άφθονα στο διαδικτυακό κόσμο.
Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και ανεπανάληπτος. Όσο περισσότερο αγαπήσει και αποδεχτεί κάποιος τον εαυτό του, τόσο λιγότερο θα νοιώθει μειονεκτικά απέναντι στους άλλους.
Είναι σχεδόν σίγουρο ότι κανένας άνθρωπος δεν έχει υπάρξει μέχρι στιγμής που να μην ένοιωσε έστω και μία φορά στη ζωή εκείνο το τσίμπημα στην καρδιά που προκαλεί η σύγκριση του εαυτού του με τους άλλους, όπως και τη δυσφορία που προκύπτει όταν διαπιστώνουμε ότι οι άλλοι υπερτερούν σε σχέση με εμάς.
Πολλές φορές νοιώθουμε μειονεκτικά επειδή θεωρούμε ότι υστερούμε από τους άλλους στην ομορφιά, στην εξυπνάδα, στις ικανότητες. Σε μία εποχή που τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εξιδανικεύουν τις συνθήκες ζωής , προβάλλοντας πολυτελείς διακοπές και ευτυχισμένες οικογενειακές σχέσεις, το πράσινο τερατάκι της ζήλιας φουντώνει ακόμα περισσότερο στους χρήστες εκείνους που το χρησιμοποιούν για να παρακολουθούν τις ζωές των άλλων. Δεν είναι λίγες οι φορές που η συνεχής αίσθηση της αναξιότητάς μας οφείλεται σε οικογενειακά μας βιώματα, σε γονείς που δε μας αγαπούσαν ή μας σύγκριναν διαρκώς με άλλα άτομα (πχ, έναν μεγαλύτερο αδελφό) και υποτιμώντας πάντα τα δικά μας χαρίσματα ή τη δική μας προσωπικότητα.
Οι άνθρωποι θέλουν να νοιώθουν ότι ξεχωρίζουν. Η σύγκριση του εαυτού μας με τους άλλους ανθρώπους συναντάται από την αρχή της Ιστορίας, και αυτό διότι θεωρήθηκε ακόμα και απαραίτητη στην εξελικτική πορεία του ανθρώπινου είδους.
Η σύγκριση του εαυτού μας με τους άλλους, αφορά δύο περιπτώσεις: όταν συγκρίνουμε τον εαυτό μας με εκείνους που θεωρούμε ότι είναι καλύτεροι από εμάς και όταν τον συγκρίνουμε με εκείνους που θεωρούμε ότι υστερούν και βρίσκονται σε χειρότερη θέση από εμάς ως μία προσπάθεια να πείσουμε τον εαυτό μας για την αξία μας και να λυτρωθούμε από τη διάχυτη ανασφάλειά μας.
Η παθολογική σύγκριση του εαυτού με τους άλλους όχι μόνο δεν οδηγεί στην ευτυχία, αλλά οδηγεί μοιραία στον ψυχικό μας μαρασμό και τη δική μας υποβάθμιση. Όχι μόνο εξιδανικεύει και υπερτονίζει τη ζωή και τα χαρίσματα των άλλων, αλλά αδικεί φριχτά και τον εαυτό μας, μας οδηγεί εντέλει να ζούμε τη ζωή των άλλων εκτός από τη δική μας.
Τι πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος για να μη συγκρίνει συνεχώς τον εαυτό του με τους άλλους και να νοιώθει μειονεκτικά;
Να αγαπήσει αληθινά τον εαυτό του. Είναι ένα πλάσμα μοναδικό ,με χαρίσματα που πρέπει να ανακαλύψει και να εκτιμήσει περισσότερο.
Η αξία μας απορρέει από μέσα μας. Η αξία μας δε σχετίζεται με την οικονομική κατάσταση, την εξωτερική εμφάνιση, τις διαπροσωπικές σχέσεις, με το πόσο κοινωνικοί είμαστε σε μία προσωπική σελίδα κοινωνικής δικτύωσης. Η αξία μας βρίσκεται μέσα μας, επειδή είμαστε εμείς και δε μοιάζουμε με κανέναν άλλο άνθρωπο.
Με το να εξιδανικεύουμε τον τρόπο ζωής ενός ανθρώπου, τις διακοπές, το λαμπερό χαμόγελο, πέφτουμε στην παγίδα να ξεχάσουμε ότι και ο άνθρωπος εκείνος μπορεί να έχει προβλήματα και ανασφάλειες που εμείς δε γνωρίζουμε. Ένα λαμπερό χαμόγελο κρύβει από πίσω και άλλα πράγματα, άγχη, αγωνίες , που δε φαίνονται αλλά είναι κρυμμένα.
Σε ότι αφορά τη σύγκριση του εαυτού με τις ζωές άλλων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πρέπει να θυμόμαστε ότι σε ένα εικονικό προφίλ, ο κάτοχός του – και είναι λογικό- θα προβάλλει περισσότερο τα θετικά στοιχεία του χαρακτήρα του και όχι τόσο τα αρνητικά, θα δείχνει τις θετικές στιγμές και τα χαρούμενα γεγονότα της ζωής. Τα προφίλ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πολλές φορές μεγεθύνουν εσκεμμένα καταστάσεις και προσωπικές στιγμές σε μία προσπάθεια εντυπωσιασμού. Οπότε, ας μη ζηλεύει κάποιος την ψεύτικη κοινωνικότητα και τα πλαστά χαμόγελα που είναι άφθονα στο διαδικτυακό κόσμο.
Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και ανεπανάληπτος. Όσο περισσότερο αγαπήσει και αποδεχτεί κάποιος τον εαυτό του, τόσο λιγότερο θα νοιώθει μειονεκτικά απέναντι στους άλλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου