Αγγελόπουλοι: Οι μεγάλες απάτες με τη Χαλυβουργική - Υπερτιμολογήσεις και χάρτινες εταιρείες

    Αφοί Αγγελόπουλοι: Τελικά η Ιστορία επαναλαμβάνεται και μάλιστα ως κακόγουστο αστείο - Η παρωδία με την δήθεν πτώχευση της Χαλυβουργικής και τα δυσθεώρητα χρέη της προς τη ΔΕΗ, τα ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες έχει επαναληφθεί και στο παρελθόν από την οικογένεια των Αγγελόπουλων - Τη δεκαετία του
'80 τους επεβλήθη πρόστιμο 9 δισεκατομμυρίων δραχμών για αθέμιτες πρακτικές, τριγωνικές σχέσεις και υπερτιμολογήσεις - Η οικογένεια Αγγελόπουλου όχι μόνο δεν πλήρωσε το αστρονομικό πρόστιμο, αλλά κατάφερε να αλλάξει και τους υπουργούς που το βεβαίωσαν - Απίστευτες πρακτικές που έγιναν στη δεκαετία του '80 και επαναλαμβάνονται πάλι το 2019

  Η σημερινή παρωδία της Χαλυβουργικής που χρωστάει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, φαίνεται ότι είναι συνήθης πρακτική της οικογένειας των Αγγελόπουλων. Τα ίδια ακριβώς έκανε και η προηγούμενη γενιά της διοίκησης της εταιρείας καταφέρνοντας να βγάζει χρήματα στο εξωτερικό και να ελέγχει την Χαλυβουργική μέσω «χάρτινων» εταιρειών.

Η πικρή ιστορία της Χαλυβουργικής πάει μακριά πίσω στο παρελθόν

  Τα όσα συμβαίνουν εν έτει 2018 και 2019 τα έχουμε αποκαλύψει από το Newsbomb.gr με εκτενή ρεπορτάζ που δεν επιδέχονται καμίας αμφισβήτησης.
Διαβάστε επίσης:
Αγγελόπουλοι για Χαλυβουργική: «Λεφτά υπάρχουν αλλά τα τρώει η σύζυγος του πατέρα μας»
Νεφελούδης για Αγγελόπουλους: Δεν μπορεί κάποιοι να επιβάλουν τη φτώχεια γιατί έτσι γουστάρουν
Οι Αγγελόπουλοι, η Χαλυβουργική και το παραμυθάκι με το... δράκο

Εξακολουθούν να μην πληρώνουν ούτε ευρώ από τα εκατοντάδες εκατομμύρια που χρωστούν

  Τις παλαιότερες απάτες της οικογένειας Αγγελόπουλου με την Χαλυβουργική τις είχε αποκαλύψει ο διακεκριμένος δημοσιογράφος και σημερινός ευρωβουλευτής Στέλιος Κούλογλου, όταν υπηρετούσε την ερευνητική δημοσιογραφία στις αρχές της δεκαετίας του '80.
  Σε ένα ρεπορτάζ - βόμβα στο περιοδικό «Αντί» ο Στέλιος Κούλογλου αποκάλυψε με στοιχεία και ντοκουμέντα πώς οι Αγγελόπουλοι χρησιμοποίησαν τη Χαλυβουργική ως μέσο παράνομου πλουτισμού μέσω χάρτινων εταιρειών που είχαν συστήσει στη Γερμανία και στην Ελβετία και κατάφερναν να κάνουν υπερτιμολογήσεις στον χάλυβα που αγόραζαν από την Αυστραλία. Με τον τρόπο αυτό κατάφερναν να βάζουν «καπέλο» στην ελληνική αγορά, ζημιώνοντας με αυτό τον τρόπο το ελληνικό δημόσιο.
  Το κόλπο γκρόσο των Αγγελόπουλων έφτασε μέχρι τις επιτροπές εμπορίου του ΟΗΕ και υπήρξε σχετική έκθεση που επιβεβαίωνε τις τριγωνικές σχέσεις και τις υπερτιμολογήσεις.
Το γράφημα του περιοδικού «Αντί» είναι αποκαλυπτικό!

Δείτε πώς ζάλιζαν το χρήμα μέσω εταιρειών και κατάφερναν να βάζουν καπέλο στις τιμές του χάλυβα - Όλες οι διαδρομές

  Ακολουθεί ολόκληρο το ρεπορτάζ του Στέλιου Κούλογλου που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Αντί» το 1984 και περιγράφει με απόλυτη λεπτομέρεια τις κομπίνες των αδερφών Αγγελόπουλων από την δεκαετία του 1970.
Το ρεπορτάζ έχει τίτλο: «Πώς ο Χάλυψ γίνεται Χρυσός!» και υπότιτλο: «ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ – ΔΙΠΛΩΜΑ ΕΥΡΕΣΙΤΕΧΝΙΑΣ ΑΦΟΙ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΙ».

  Διαβάστε αναλυτικά τι έγραφε ο σημερινός ευρωβουλευτής κ. Στέλιος Κούλογλου, διακεκριμένος ρεπόρτερ την δεκαετία του '80 - Ακολουθεί όλο το ρεπορτάζ του 1984 (περιοδικό Αντί):

  Μετά την αγορά του αιώνα, η μεγάλη αν όχι η μεγαλύτερη, απάτη της τελευταίας δεκαπενταετίας: η υπόθεση «Χαλυβουργική», που παρουσιάζει σήμερα το ΑΝΤΙ, έχει ξεπεράσει τη διάσταση ενός απλού οικονομικού σκανδάλου, έστω κι αν τα οικονομικά μεγέθη της είναι ιλιγγιώδη: 10 δισεκατομμύρια δραχμές παράνομη εξαγωγή συναλλάγματος και ανυπολόγιστα ποσά.
  Δεν είναι ούτε ότι για την υπόθεση έφτασε να ασχοληθεί μέχρι και ο ΟΗΕ, καταδικάζοντας με ένα απόρρητο πόρισμα του (τα κυριότερα σημεία του οποίου έχουμε στα χέρια μας) την απάτη και θέτοντας έτσι υπό δοκιμασία την αξιοπιστία των ελληνικών αρχών και την ικανότητα του ελληνικού κράτους να αυτοπροστατευθεí. Δεν είναι ούτε το «αστυνομικό» ενδιαφέρον της ιστορίας, που προσφέρεται για τη συγγραφή περιπετειώδους μυθιστορήματος ή μελέτης για τον τρόπο λειτουργίας των πολυεθνικών εταιρειών και των απίστευτων «κόλπων» που εφαρμόζουν, προκειμένου να διαφυλάξουν και να αυξήσουν τα κέρδη τους. Δεν είναι ούτε το επιστημονικό ενδιαφέρον μιας υπόθεσης, που προσφέρεται για διδακτορική διατριβή πάνω στον χαρακτήρα του ελληνικού καπιταλισμού.

  Στην υπόθεση «Χαλυβουργική» οφείλεται βασικά η πρόσφατη «αναδόμηση» του Υπουργού Εμπορίου από την κυβέρνηση καθώς και μια σειρά ενδοκομματικές και κυρίως ενδοκυβερνητικές τριβές, που σημειώθηκαν τόσο πριν, όσο και μετά από την προσπάθεια του Β. Κεδίκογλου να επιβάλει το γνωστό πρόστιμο των 9 δισ. στην επιχείρηση των Αγγελόπουλων.

Ο μακαρίτης υπουργός του ΠΑΣΟΚ Βασίλης Κεδίκογλου καρατομήθηκε όταν βεβαίωσε το πρόστιμο 9 δισ. δραχμών στους Αγγελόπουλους

  Ξέροντας όλο σχεδόν το παρασκήνιο της απάτης εδώ και αρκετό καιρό, αποφύγαμε να τη δημοσιεύσουμε πριν την εξαγγελία της τελευταίας «αναδιάταξης» του Υπουργικού Συμβουλίου, για να μην θεωρηθεί ότι έχουμε φιλοδοξίες οποιασδήποτε-συμμετοχής στα ενδοκυβερνητικά παιχνίδια.      Αντίθετα σήμερα, νομίζουμε ότι επιβάλλεται η δημοσίευση όλου του σχετικού «φακέλου». Γιατί από τη στάση που θα κρατήσει η κυβέρνηση και ο νέος Υπουργός Εμπορίου θα εξαρτηθεί η τήρηση ή η απεμπόληση μιας εξαγγελίας, που συνέβαλλε τα μέγιστα στην επικράτηση του ΠΑΣΟΚ.
Όχι φυσικά η δίωξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Αλλά η πάταξη της αισχροκέρδειας και της φοροδιαφυγής από ορισμένους, που είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από «παραγωγικές τάξεις».

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ ΚΟΙΝΩΣ ΥΠΕΡΤΙΜΟΛΟΓΗΣΗ...

  Η συνταγή είναι απλή: έχετε μια βιομηχανία, που χρησιμοποιεί πρώτη ύλη εισαγόμενη από το εξωτερικό. Κάθε φορά που αγοράζετε πρώτη ύλη, προσκομίζετε τα σχετικά τιμολόγιο στην Τράπεζα, η οποία εγκρίνει το απαραίτητο ποσό συναλλάγματος ώστε να πληρωθεί η παραγγελία. Αν λοιπόν βρείτε ένα τρόπο ώστε αντί για Α ποσό δολαρίων που πρέπει να πληρώσετε, να προσκομίσετε ένα τιμολόγιο ύψους 2Α, σας μένουν τα υπόλοιπα στην τσέπη, και μάλιστα στο εξωτερικό και σε σκληρό συνάλλαγμα.

  Πολλές φορές, παρουσιάζεται μία δυσκολία, γιατί αυτός που θα σας πουλήσει την πρώτη ύλη, μπορεί να αρνηθεί να συμμετάσχει στην κομπίνα. Είτε γιατί δεν θέλει να ανακατευθεί σε βρώμικες δουλειές, είτε γιατί εμφανίζοντας περισσότερες πωλήσεις και επομένως περισσότερα κέρδη, θα φορολογηθεί περισσότερο από τις αρμόδιες αρχές της χώρας του.

  Έστω κι αν πέσετε σε τέτοιο ανάγωγο πωλητή... διατηρείστε την ψυχραιμία σας. Ιδρύετε δύο ή και περισσότερες εικονικές εταιρείες στο εξωτερικό.
  Βάλτε την μία απ’ αυτές να αγοράσει από τον τίμιο πωλητή την πρώτη ύλη, στην κανονική τιμή. Ύστερα βάλτε τη δεύτερη να αγοράσει από την πρώτη την ίδια πρώτη ύλη σε υψηλότερες τιμές. Και μετά αγοράστε την εσείς από τη δεύτερη σε ακόμη υψηλότερη τιμή. Αφού ανακατέψετε καλά τις... εταιρείες σας, προσκομίστε το τιμολόγιο στην τράπεζα, φορώντας τα καλά σας.
  Αν παρ’ όλα αυτά το αποτέλεσμα δεν σας ικανοποιεί απόλυτα, προσθέστε στο όλο μείγμα μία ακόμη εταιρεία, που αναλαμβάνει να μεταφέρει με τα πλοία της το προϊόν, από τη χώρα παραγωγής του στην Ελλάδα, χρεώνοντας για τα ναύλα περισσότερα από το κανονικό.

  Αφού αφήσετε το όλο δίκτυο να… πήξει, προχωρήστε στη δεύτερη φάση του σχεδίου: η τιμή του προϊόντος που παράγετε, δεν μπορεί να υπερβεί κάποια όρια, γιατί παύει να είναι ανταγωνιστικό το προϊόν σας. Έτσι, στο τέλος του χρόνου, όταν θα κάνετε την φορολογική σας δήλωση, μπορείτε να εμφανίσετε ότι δεν είχατε καθόλου ή είχατε ελάχιστα κέρδη, αφού αν από την τελική τιμή αφαιρέσετε τους μισθούς, τα πάγια έξοδα, την (πλασματικά) υπερτιμημένη πρώτη ύλη κτλ. δεν μένει κέρδος. Έτσι αποφεύγετε και την εφορία.
Από εδώ και πέρα μπορείτε να κάνετε δύο πράγματα:

  α) Να ξαναγυρίσετε τα λεφτά στην Ελλάδα, αγοράζοντας την εταιρεία σας, εμφανιζόμενοι ως μία ξένη εταιρεία, η οποία ενδιαφέρεται για επενδύσεις. Με αυτό τον τρόπο αποφεύγετε να χάσετε την περιουσία που με ιδρώτα και αίμα φτιάξατε, αν σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και η εταιρεία σας εθνικοποιηθεί. Ως ξένοι, θα μπορέσετε να την αποφύγετε.

  β) Με τα λεφτά που έχετε παρανόμως εξάγει, κάντε επενδύσεις στο εξωτερικό, θα σας γράψουν και οι εφημερίδες: «ο γνωστός συμπατριώτης μας Αγγελόπουλος, ίδρυσε εργοστάσιο στην Αγγλία. Χάρις σ’ έναν έξοχο επιχειρηματία, η μικρή Ελλάς τείνει να μετατραπεί σε μία ιμπεριαλιστική χώρα κτλ.».

ΚΑΙ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ...

  Δυστυχώς η προηγούμενη ιστορία δεν είναι φανταστική. Η «Χαλυβουργική», που ιδρύεται το 1948 σαν μία μεσαίας τάξεως βιομηχανία επεξεργασίας παλαιοσιδήρου, θα εφαρμόσει όλη την προηγούμενη συνταγή, όπως φαίνεται και από το σχήμα που παραθέτουμε σε διπλανές στήλες.

  Ενώ οι ποσότητες μεταλλουργικού άνθρακα που αγοράζει από την Αυστραλία ετησίως, θα δικαιολογούσαν —σύμφωνα και με τη σχετική γνωμάτευση του ΟΗΕ— μία απ' ευθείας συναλλαγή με τα ορυχεία της πέμπτης ηπείρου, προτιμάει να αγοράζει τα προϊόντα με την μεσολάβηση δύο ακόμη κρίκων.

  Στον πρώτο παρεμβάλλεται η Props Establishments και η Mondico, στο δεύτερο η Ferrowholen, ενώ τη μεταφορά κάνει η επίσης θυγατρική METROFIN.

  Αποτέλεσμα: σύμφωνα με όλες τις έρευνες που έγιναν για τη δεκαετία '70 - '80 αγοράζει με τιμές πενήντα τοις εκατό μεγαλύτερες από αυτές που ίσχυαν στη διεθνή αγορά. Λογικό συμπέρασμα: αν οι ιδιοκτήτες της Χαλυβουργικής απαλλαχθούν από την κατηγορία της παράνομης εξαγωγής συναλλάγματος, θα πρέπει να κηρυχθούν οι πιο... βλάκες Έλληνες επιχειρηματίες από ιδρύσεως ελληνικού κράτους και εντεύθεν.
Λεπτομέρεια: ο συνεργάτης του ΟΗΕ στην Αυστραλία αναφέρει στην έκθεση του ότι οι Αυστραλοί υπεύθυνοι δεν γνώριζαν τις εταιρείες, «αλλά τους αδελφούς Αγγελόπουλους».

  Το 1975, ο ελληνικός και ξένος Τύπος αναγγέλλουν πανηγυρικά την ίδρυση της Αlphasteel, μιας θυγατρικής της Χαλυβουργικής στη Μ. Βρετανία (δες και διπλανά αποσπάσματα).

  Όταν αρχίζουν οι ανακρίσεις και οι κύριοι Αγγελόπουλοι καλούνται να αναλύσουν πού βρήκαν το απαιτούμενο συνάλλαγμα και επίσης να εξηγήσουν τα δημοσιεύματα, υποστηρίζουν ότι η εταιρεία δεν ήταν δική τους και ότι οι ίδιοι διετέλεσαν απλώς «τεχνικοί σύμβουλοι» των Βρετανών, οι οποίοι θεωρούνται διεθνώς πρωτοπόροι της Χαλυβουργίας. «Τεχνικοί σύμβουλοι» αυτοί που αγόραζαν επί δέκα χρόνια 50% ακριβότερη πρώτη ύλη, χωρίς να το πάρουν είδηση.

ΟΤΑΝ Η ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ ΑΥΤΟΑΓΟΡΑΖΕΤΑΙ

  Από το 1964, οι αφοί Αγγελόπουλοι, αρχίζουν, χρησιμοποιώντας το συνάλλαγμα που παρανόμως είχαν εξάγει, να εξαγοράζουν την εταιρεία τους.
Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιούν δύο ακόμη, χάρτινες εταιρείες, την Ελβετική Gredit Industriel και τη Γερμανική Gaselschaft fuer industriel, που ούτε ασχολούνται με την χαλυβουργία, ούτε έχουν την οικονομική επιφάνεια να αγοράσουν τη Χαλυβουργική.

  Σε κάθε περίπτωση, σήμερα και πάντα στα χαρτιά, η πρώτη εμφανίζεται να κατέχει την απόλυτη πλειοψηφία των μετοχών (128.523), η δεύτερη 19.115, ενώ όλοι μαζί οι Αγγελόπουλοι δεν έχουν παρά 12.300...

  Φυσικά εδώ υπάρχουν ευθύνες και στο ελληνικό κράτος, πιθανότατα δε και στην πολιτική ηγεσία, γιατί είναι υποχρεωμένες να επέμβουν όταν εξαγοράζεται μια βασική βιομηχανία της χώρας. (Ο Ντε Γκωλ, για παράδειγμα, είχε επέμβει και απαγορεύσει την πώληση της CΙΤΡΟΕΝ).

  Επιπλέον, μια τέτοιας έκτασης αγοροπωλησία εφόσον ακριβώς ήταν πραγματική, θα είχε οπωσδήποτε προκαλέσει με¬γάλο θόρυβο στο 'διεθνή και ντόπιο Τύπο, και τέλος οι Ελβετοί και Γερμανοί μεγάλομέτοχοι, δεν θα άφηναν τον Αγγελόπουλο να διαχειρίζεται εν λευκώ την επιχείρηση «τους».

  Έτσι, είναι κοινό μυστικό, και στους επιχειρηματικούς κύκλους της Ελλάδας και στο εξωτερικό, ότι οι ουσιαστικοί ιδιοκτήτες είναι πάντα οι Αγγελόπουλοι.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου-Αθηνών (ΕΒΕΑ) κ. Εφραίμογλου, αγνοούσε ότι η Χαλυβουργική, βρίσκονταν, έστω και στα χαρτιά, σε «ξένα χέρια».
  Πολλοί διηγούνται ότι μετά την επιβολή του προστίμου από τον Κεδίκογλου ο Αγγελόπουλος, έλεγε «τι σας φταίει και χτυπάτε μια ελληνική εταιρεία», για να σαστίσει όταν ορισμένοι του θύμισαν ότι η εταιρεία υποτίθεται δεν ήταν πια ούτε δική του, ούτε ελληνική. Αν όμως το κράτος θεωρήσει ότι η Χαλυβουργική είναι ξένη, γιατί ξεσηκώθηκαν όλοι με το επιχείρημα ότι διώκεται μια... ελληνική εταιρεία;

ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΟΥ ΜΑΠΕΡΧΑΝΣ

  Φυσικά το προηγούμενο ανέκδοτο, δεν είναι η μοναδική από τις αντιφάσεις στις οποίες πέφτουν οι ιδιοκτήτες της Χαλυβουργικής. (Υπάρχει ένα σημείο, όπου «καταλαβαίνουμε» τους κ. Αγγελόπουλους. Υπάρχει μεγαλύτερη σχιζοφρένεια για έναν επιχειρηματία, από το να ισχυρίζεται ότι η επιχείρηση που του ανήκει δεν είναι δική του;).

  Ξαναγυρίζοντας όμως στις αντιφάσεις, πρέπει αρχικά να σημειώσουμε, ότι οι κινήσεις των Αγγελόπουλων δεν στερούνται νομιμοφάνειας.
Η Αlphasteel, για παράδειγμα, παρά το ελληνικό της όνομα, εμφανίζει ως ιδιοκτήτες της κάποιες εταιρείες από τη Λιβερία και το Λινχεστάιν. Οι μετοχές της Χαλυβουργικής αγοράσθηκαν νομότυπα κτλ.

  Το πιο ισχυρό στοιχείο, που αποδεικνύει ατράνταχτα την όλη κομπίνα, είναι η παρουσία των ίδιων προσώπων στα διαφορετικά επίπεδα της διακίνησης της πρώτης ύλης και όλων των σχετικών δραστηριοτήτων και των θυγατρικών της Χαλυβουργικής.
  Όπως φαίνεται ξανά από το σχήμα που παραθέτουμε δίπλα, ο Βέρνερ Μάγιερχανς εμφανίζεται στο Διοικητικό Συμβούλιο της Χαλυβουργικής, της Αlphasteel, της Gredit Industriel, της Gaselschaft fuer industriel, ενώ το ίδιο συμβαίνει με τα βασικά πρόσωπα της κομπίνας.

  Πέφτοντας σε μια ακόμη αντίφαση οι Αγγελόπουλοι, προκειμένου να αποδείξουν ότι τα πρόσωπα αυτά δεν συνδέονται μεταξύ τους, θα υποστηρίξουν στην απολογία τους (σελ. 21) ότι δεν γνώριζαν παρά τον Ούρλιχ Μάγιερχανς. Θα ξεκινήσει, απ' αυτούς που διερεύνησαν την υπόθεση, μία αστυνομική ιστορία για να βρεθεί τι σχέση είχε με τον «προηγούμενο» ο Βέρνερ Μάγιερχανς. Αποδεικνύεται όχι μόνο ότι ήταν αδέλφια, αλλά ότι ήταν ο —άγνωστος για τους Αγγελόπουλους-Βέρνερ, που παρέλαβε τις μετοχές της Χαλυβουργικής (έγγραφα Τραπέζης Ελλάδος: 15-10-70 και 2-2-71). Σύμφωνα λοιπόν με όσα ενόρκως κατέθεσαν οι κ. Αγγελόπουλοι παρέδωσαν τις μετοχές της εταιρείας τους σε έναν άγνωστο!

Ο ΟΗΕ ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

  Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στο πολιτικό μέρος της υπόθεσης. Το 1978 αρχίζει η πρώτη έρευνα για την Χαλυβουργική, από την Επιτροπή Παρακολουθήσεως και Ερεύνης Τιμών Εισαγομένων και Εξαγομένων Ειδών (ΕΠΕΤΕΞ). Η έκθεση παραδίδεται στον τότε Υπουργό Εμπορίου κ. Πάναγιωτόπουλο, και παρ' ότι αναφερόταν σε. παράνομες υπερτιμολογήσεις, μένει χωρίς συνέχεια (γιατί άραγε;).

  Στη συνέχεια, δημιουργείται ένα νέο όργανο, το Συμβούλιο Έρευνας Τιμών, το οποίο υπό την προεδρία του καθηγητή Τζωρτζόπουλου θα πραγματοποιήσει μία έρευνα, η οποία θεωρείται παραδειγματική: κινητοποίηση των εμπορικών ακόλουθων των πρεσβειών, έρευνα των διεθνών στατιστικών για τις τιμές, μέχρι και προσφυγή, στο αρμόδιο για τις Υπερεθνικές Εταιρείες, όργανο του ΟΗΕ.

  Η έκθεση του τελευταίου, είναι κάτι παραπάνω από καταπέλτης. Είναι φυσικά αδύνατο να δημοσιεύσουμε τις εκατοντάδες σελίδες που βρίσκονται στα χέρια μας (δες ορισμένα αποσπάσματα σε διπλανές στήλες). Αλλά όταν ένας διπλωματικός οργανισμός, φτάνει, ξεχνώντας την ίδια του τη γλώσσα, δηλαδή τη διπλωματική, να μιλήσει για εταιρείες που «πωλούν» (τα εισαγωγικά είναι του ΟΗΕ) σε άλλες, οι οποίες με τη σειρά τους «πωλούν» σε τρίτες και την Χαλυβουργική, το μόνο που δεν υποθέτουμε, είναι μία διεθνής συνωμοσία κατά των... Αγγελόπουλων.

  Το ίδιο συντριπτική είναι και η έκθεση του, υπό τον καθηγητή Τζωρτζόπουλο, Συμβουλίου Έρευνας και Τιμών, που κι αυτή περιέχει εκατοντάδες σελίδες, ακαταμάχητων στοιχείων, και η οποία παραδίδεται στον τότε Υπουργό Εμπορίου της «Νέας Δημοκρατίας» κ. Αρ. Καλατζάκο.

  Ο τελευταίος, στις 12 Οκτωβρίου 1981, δηλαδή 6 μόνο μέρες πριν τις εκλογές, υποβάλλει μηνυτήρια αναφορά στον εισαγγελέα, για παράνομη εξαγωγή συναλλάγματος, υπερτιμολόγηση κτλ.
Πρέπει να σημειωθεί ότι στην προεκλογική περίοδο, ένα μέλος της οικογένειας των Αγγελόπουλων, εκδηλώνεται, ανοικτά υπέρ του ΠΑΣΟΚ.
Ας δούμε λοιπόν τι κάνει η νέα κυβέρνηση, έχοντας τις «ευλογίες» (δηλαδή και τα συντριπτικά πορίσματα) και του ΟΗΕ και της ΝΔ, και κατά συνέπεια προστατευμένη από κάθε κατηγορία, για «άδικες διώξεις της ιδιωτικής πρωτοβουλίας από τους πρασινοφρουρούς».

ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΔΙΩΞΗ ΤΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ, ΔΙΩΧΝΕΤΑΙ ΕΝΑΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ

  Πρώτος υπουργός Εμπορίου, αναλαμβάνει ο κ. Ακριτίδης, που παίρνει αμέσως γνώση όλου του σχετικού φακέλου.
Κατά περίεργο όμως τρόπο, κι ενώ ο κ. Ακριτίδης δεν ασχολείται με το ποινικό μέρος της υπόθεσης, δίνοντας απλώς κάποιες αναβολές στη Χαλυβουργική για να ετοιμάσει την απολογία της, ολιγωρεί και ως προς το διοικητικό μέρος, δηλαδή την επιβολή προστίμου (που είναι ανεξάρτητο από την ποινική δίωξη).

Ο Νίκος Ακριτίδης, επι σειρά ετών υπουργός Εμπορίου του ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του '80

  Λίγους μήνες αργότερα, όταν εκδικάζεται η υπόθεση στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών , το Δημόσιο απουσιάζει εντελώς. (Άλλο ενδιαφέρον στοιχείο: ενώ για πολύ απλούστερες περιπτώσεις την προανάκριση κάνει τακτικός ανακριτής, τη συγκεκριμένη περίπτωση αναλαμβάνει... αστυνομικός). Αποτέλεσμα; το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών, με το υπ. αριθμ. 1Β59/ 82 βούλευμα του, αθωώνει τους Αγγελόπουλους. (Πρόεδρος Θεόδωρος Μπάκας, μέλη Δημ. Λοβέρδος και Δημ. Κυριτσάκης).

  Έτσι το κράτος και το ΠΑΣΟΚ χάνουν μία μοναδική ευκαιρία να υλοποιήσουν τις προγραμματικές τους διακηρύξεις.
Περιέργως, το Υπουργείο Εμπορίου δεν ασκεί έφεση κατά της απόφασης, ενώ το ίδιο περιέργως, και επί Υπουργίας Μωραΐτη, κυνηγούνται αμείλικτα οι λαχανέμποροι, αλλά κανένα πρόστιμο δεν πέφτει στη Χαλυβουργική: Και μετά ο θεός υπουργοποίησε Κεδίκογλου.

  Μπορεί να αναπτυχθεί οποιαδήποτε κριτική για τον τρόπο που ο τελευταίος σχεδίασε τη δική του επίθεση εναντίον της Χαλυβουργικής. Αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι προσπάθησε να υλοποιήσει, όχι μόνο τις εξαγγελίες του ΠΑΣΟΚ, αλλά και ένα αίτημα που παίρνει εθνικές διαστάσεις, δηλαδή την παραδειγματική τιμωρία, όλων όσων κερδοσκοπούν ασύστολα σε βάρος του ελληνικού λαού.
  Αποτέλεσμα: αρκετούς μήνες μετά την επιβολή του —νόμιμου— προστίμου, των 9 δις , η απόφαση έχει —περιέργως πάλι— μπλοκάρει στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, που είναι αρμόδιο για την είσπραξη των χρημάτων... Και οι Αγγελόπουλοι ακούν πρόστιμο και χαμογελάνε ειρωνικά.

Η ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ... ΝΤΙΣΚΟΤΕΚ

  Η αντίδραση του Υπουργείου Εθν. Οικονομίας, οφείλεται, σύμφωνα με πληροφορίες μας, στην ανάγκη εξασφάλισης «κλίματος συνεργασίας, με, τις παραγωγικές τάξεις». Δεν θα είχαμε καμιά αντίρρηση οι εμπειρίες των κρατικοποιημένων ή κοινωνικοποιημένων επιχειρήσεων, μας αποτρέπουν από κάθε πρόταση επίθεσης κατά των πάντων και —καλώς ή κακώς— προβάλλουν την ανάγκη τόνωσης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας των «παραγωγικών τάξεων». Αναρωτιόμαστε, όμως, αν οι κύριοι της Χαλυβουργικής, ανήκουν σ' αυτές.

  Η ιστορία της Χαλυβουργικής, είναι το «πρότυπο ανάπτυξης», που ακολούθησε ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού καπιταλισμού, συνεπικουρούμενο από τη φιλοσοφία της πολιτικής ηγεσίας μετά τον πόλεμο: κομπίνα: και εύκολο κέρδος, αδυναμία παραγωγικών επενδύσεων και κυρίως αδυναμία εκπόνησης μιας μακροπρόθεσμης πολιτικής.

  Στην πραγματικότητα η μονή προσφορά της Χαλυβουργικής στη διάρκεια της σαραντακονταετούς περίπου ύπαρξης της, ήταν η απασχόληση των 3.000 εργατών που βρήκαν εκεί δουλειά, έστω και κάτω από τους γνωστούς μεταπολεμικούς όρους εργασίας. Κατά τα άλλα, τα λεφτά εξήχθησαν στο εξωτερικό —και μάλιστα σε περιόδους που η χώρα δεν είχε συνάλλαγμα—, οι φόροι δεν πληρώθηκαν και απλώς η πολιτική ηγεσία είχε να δείχνει στους ξένους «υψηλούς» επισκέπτες, ότι «κάτι κινείται».

  Το κυριότερο: καμία πρόβλεψη για το μέλλον του συγκεκριμένου κλάδου. Αντί οι κ. Αγγελόπουλοι να επενδύουν στην Αγγλία, θα μπορούσαν, χρησιμοποιώντας τα κεφάλαια αυτά, να φροντίσουν για τον εκσυγχρονισμό ή την αλλαγή της κατεύθυνσης της βιομηχανίας τους, ώστε να προλάβουν την κρίση της Χαλυβουργίας, που είναι πια πανευρωπαϊκή. «Σήμερα, έλεγαν κάποιοι γνώστες του θέματος, η Χαλυβουργική των Αγγελόπουλων που δεν λειτουργεί πια σαν χαλυβουργία κάνει μόνο για ντισκοτέκ».
Θέλουμε να ελπίζουμε ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ούτε θα απεμπολήσει τις διακηρύξεις της, ούτε θα εξακολουθήσει να τρώει τους υπουργούς της, για χάρη κάποιων «μπάρμαν»...

ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΣΤΗ Μ. ΒΡΕΤΑΝΙΑ;

  • Ο Αγγελόπουλος ήταν ένας ...απένταρος βιομήχανος αφού η Χαλυβουργική δεν άφηνε και πολλά κέρδη. Παρόλα αυτά, καταφέρνει —με τα συνάλλαγμα άραγε— να κάνει επενδύσεις και στην Αγγλία, δημιουργώντας το 1975 μία μοναδική στο είδος της χαλυβουργία, με το ελληνικής έμπνευσης όνομα ALPHASTEEL.
  •Κρατώντας, βέβαια, τα προσχήματα, ο ίδιος δεν εμφανίζεται σαν μέτοχος της νέας εταιρίας. Αλλά να πώς (εκτός από την «Ναυτεμπορική» που την ίδια-εποχή γράφει για τις επενδύσεις των Αγγελόπουλων στην Αγγλία) παρουσιάζει το ζήτησα το έγκυρο διεθνές περιοδικό METALS AND MINERALS INTERNATIONAL (τεύχος 2/1983, 28 Ιουνίου). Το άρθρο του περιοδικού είναι αφιερωμένο στις δραστηριότητες του Τζιμ Μπλαίρ, στελέχους της Βρετανικής Χαλυβουργίας:
  «... Ο κ. Μπλαίρ μιλάει με μεγάλη αγάπη για την Ελλάδα —μαζί με τη Σκωτία και το Γκβεντ κατέχει ένα ξεχωριστό μέρος στην καρδιά του. Τα χρόνια που κέρασαν ήταν γεμάτα δοκιμασία και ανταμοιβές, με άφθονο πεδίο καινοτομιών, αυτοσχεδιασμών και προσωπικής ανακαλύψεως. Το αποκορύφωμα ήρθε στις 27 Ιουνίου 1963, όταν ο Βασιλιάς των Ελλήνων Παύλος μπροστά σε 2.000 καλεσμένους άναψε τον πρώτο κλίβανο εμφυσήσεως της χώρας του. Άναψε τη φλόγα με ένα ακριβές αντίγραφο της ιστορικής ολυμπιακής δάδας, ένα από τα τρία που φτιάχτηκαν ειδικά για την περίσταση από έναν τεχνίτη του εργοστασίου που χρησιμοποίησε για μοντέλο την πραγματική ολυμπιακή δάδα που του προμήθευσε ως εκ θαύματος για την περίσταση ο κ. Αγγελόπουλος.
  ... Στις αρχές του 1975 κλήθηκε να πάρει τη θέση του γενικού διευθυντή ενός καινούργιου χαλυβουργείου που έχτιζαν ο Αγγελόπουλος και οι συνεργάτες τον στο ΝEWPORT του Γκβεντ. Ο κ. Αγγελόπουλος κρατάει τόσο καλά τα μυστικά του που αν και ο καθαρισμός του εργοταξίου είχε ήδη αρχίσει ο Τζιμ δεν είχε ακούσει για το έργο.
  Το εργοστάσιο του ΝΕWPORT που ονομάζεται ALPHASTEEL είναι εξοπλισμένο με τέσσερις κλιβάνους βολταϊκού τόξου, τρία χυτήρια συνεχούς λειτουργίας, θερμούς και ψυχρούς μύλους φαρδιάς λωρίδας και συνεχείς γραμμές κοπής. Είναι ο μοναδικός μύλος θερμής ευρείας λωρίδας στον ιδιωτικό τομέα στο Ηνωμένο Βασίλειο και το εργοστάσιο είχε τη δυνατότητα να παράγει 1 ΜΤ ή περισσότερο το χρόνο. Ο πρώτος χάλυβας χύθηκε στις 15 Ιουνίου και το πρώτο πηνίο κατασκευάστηκε στις 5 Ιουλίου 1977».

Η ΕΚΘΕΣΗ – ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ΤΟΥ ΟΗΕ

  Η ανθρακόκονη που εισήχθη στην Ελλάδα κατά την δεκαετία 1970-80 αγοράσθηκε από την Εταιρεία «ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ» η οποία λειτουργεί χαλυβουργείο στην Ελευσίνα που είναι όχι μακριά προς τα δυτικά της Αθήνας.   Σε αυτό το εμπόριο είναι εμφανείς μεγάλες ανωμαλίες. Αυτές (σημ. οι ανωμαλίες) αναφέρονται με λεπτομέρειες στην έκθεση (σημ. που είναι συνημμένη) και δείχνουν ότι έχουν σημειωθεί μεταβολές τιμών από μεταβιβάσεις (σημ. από μια επιχείρηση σε άλλη —ο ένας πουλάει στον άλλο και ανέβαινει η τιμή).

  Παίρνοντας την πώληση τον άνθρακα Αυστραλίας σαν παράδειγμα φαίνεται ότι οι επιχειρήσεις των ορυχείων πωλούσαν σε μία θυγατρική εταιρεία της «Χαλυβουργικής» που ονομάζεται Props Establishments .
   Η μεταφορά με πλοίο συχνά έγινε μέσω μιας άλλης θυγατρικής εταιρείας «Metrofin».
  Οι συμβάσεις πώλησης είναι πάρα πολύ ανώμαλες, στο ότι ο αγοραστής αξίωσε σαν προϋπόθεσή της αγοράς να μην εμφανισθεί το όνομα του πωλητή σε κανέναν από τα παραστατικά έγγραφα (σημ. της πώλησης).
Όταν ο άνθρακας φθάνει στην Ελλάδα δηλώνεται από την Χαλυβουργική ως να έχει αγορασθεί από μία επιχείρηση μιας πλειονότητας ευρωπαϊκών εμπορικών επιχειρήσεων.
Μερικές από αυτές τις εμπορικές επιχειρήσεις δεν ασχολούνται τακτικά με το διεθνές εμπόριο ανθρακόκονης.
Έγγραφα σχετικά με την αγορά από την εταιρεία Props Establishments άνθρακα από τα ορυχεία Goonyella Mine της Αυστραλίας και η αμέσως κατόπιν δήλωση της Εταιρείας Χαλυβουργική ότι τον ίδιο άνθρακα τον αγόρασαν από την εταιρεία Mondico περιλαμβάνονται στα παραρτήματα της έκθεσης (σημ. συνημμένα).

  Μια ανάλυση της δηλωμένης τιμής πώλησης του άνθρακα στην Αυστραλία και της τιμής που δήλωσε ότι πλήρωσε η Χαλυβουργική στην Ελλάδα έγινε χρησιμοποιώντας στοιχεία από προηγούμενες τιμές φόρτωσης που μας δόθηκαν από έναν άλλον σύμβουλο στην Αυστραλία.

  Αυτό δείχνει μια ουσιαστική διαφορά στην αξία του άνθρακα που δηλώθηκε από την Χαλυβουργική σε σύγκριση με την αξία που δηλώθηκε από τις εταιρείες εξόρυξης άνθρακα στην Αυστραλία.

  Φαίνεται ότι η Props Establishments υπογράφει συμβάσεις για αγορά κάρβουνου.

  Η Metrofin ενεργεί σαν ναυτιλιακός πράκτορας.

  Αυτές οι εταιρείες τότε «πωλούν» το κάρβουνο στους εμπορικούς οίκους οι οποίοι κατόπιν -«πωλούν» αυτό στην Χαλυβουργική.

  Η τελευταία μπορεί τότε να ρυθμίσει τις τιμές για να ακολουθήσει μετά η φορολογική κατάσταση της εταιρείας.

… ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΚΟΜΑ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ

  Το 1982 οι Υπηρεσίες του Υπουργείου Εμπορίου ετοίμασαν ένα σχέδιο επιβολής προστίμου δρχ. πάνω από ένα δισεκατομμύριο και το υπέβαλαν στον τότε Υπουργό Εμπορίου Ν. Άκριτίδη. Οι Υπηρεσίες του Υπουργείου επανέφεραν το φάκελο, όπως είχαν υποχρέωση για κάθε εκκρεμή φάκελο και στον μετέπειτα Υπουργό Γ. Μωραϊτη και μετέπειτα στον Β. Κεδίκογλου.

  Ο Β. Κεδίκογλου έκανε νέα συμπληρωματική διεθνή έρευνα σε βάθος. Αποκάλυψε για πρώτη φορά τις διασυνδέσεις των παραπάνω χάρτινων εταιρειών με τους Αγγελόπουλους.
Η έρευνα θα πρέπει να ήταν πολύ δύσκολη γιατί οι χάρτινες εταιρείες δεν λειτουργούν με πλήρη διαφάνεια. Για πρώτη φορά με επίσημη ανακοίνωση έμαθε ο ελληνικός λαός ότι η ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ δεν είναι ελληνικών συμφερόντων.

  Στις 11 Μαίου ο Β. Κεδίκογλου, έχοντας νωπή την εντολή του Πρωθυπουργού για κάθαρση, αποφάσισε την επιβολή προστίμου 8 δις δρχ. περίπου. Σε ερώτηση δημοσιογράφων γιατί δεν ακολούθησε την εισήγηση της Υπηρεσίας προς τον Υπουργό Εμπορίου Ν. Ακριτίδη το 1982 να βάλει πρόστιμο λίγο περισσότερο από ενάμιση δισεκατομμύριο και αντ' αυτού έβαλε πρόστιμο πάνω από 9 δισεκατομμύρια ο Β. Κεδίκογλου απάντησε ότι δεν δικαιούται να επιβάλει πρόστιμο μικρότερο από όσο ορίζει ο Νόμος, όταν μάλιστα η ζημιά του Δημοσίου ξεπερνάει τα 9 δισεκατομμύρια και ακόμη ότι έτσι και αλλιώς η αξία ολόκληρης της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ δεν ξεπερνάει το 1 δις, δεδομένου ότι δεν πρόκειται πλέον για εργοστάσιο παραγωγής χάλυβα, αλλά για μια σοβαρή μονάδα μεταποίησης χάλυβα.

  Οι μετέπειτα αντιδράσεις είναι λίγο πολύ γνωστές. Στις 8 Ιουνίου 1984, μέρα Παρασκευή και ώρα 13.50 μ.μ., όπως αυτό φαίνεται από το αποδεικτικό επίδοσης που βρίσκεται στον σχετικό φάκελο του Συμβουλίου Επικρατείας επιδόθηκε η απόφαση στην ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ Α.Ε.

  Κύκλοι της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ κυκλοφόρησαν με ικανοποίηση την πληροφορία ότι ειδοποιήθηκε αμέσως η «Πλατεία Συντάγματος» και πήραν ρητή διαβεβαίωση ότι η υπόθεση δεν θα προχωρήσει μια και το Υπουργείο Οικονομικών δεν θα βεβαιώσει ούτε θα επιδιώξει την είσπραξη του προστίμου.
  Αυτό επιβεβαιώνεται έμμεσα από το γεγονός ότι η απόφαση επιβολής προστίμου δεν προωθήθηκε από το Υπουργείο Οικονομικών προς το αρμόδιο Δημόσιο Ταμείο και γι’ αυτό η ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ ΑΕ στην προσφυγή της τόσο στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών, όσο και στο Συμβούλιο Επικρατείας δεν στρέφεται κατά του χρηματικού εντάλματος πληρωμής, μια και τέτοιο δεν εκδόθηκε ποτέ. Όλα αυτά παρά τη ρητή εντολή του Πρωθυπουργού για κάθαρση προς κάθε κατεύθυνση.

Διαβάστε σχετικά άρθρα:
«Λουκέτο» στη Χαλυβουργική: Κόβει το ρεύμα η ΔΕΗ – Στο... χιόνι τα χρέη των Αγγελόπουλων;
Αδερφοί Αγγελόπουλοι: Ο πατέρας μας φταίει για την κατάρρευση της Χαλυβουργικής


Διαβάστε παρακάτω όλες τις σελίδες του συγκεκριμένου τεύχους

GALLERY

01

Ευρηματικός και διαχρονικός ο τίτλος του περιοδικού «Αντί» από το 1984: ΔΙΠΛΩΜΑ ΕΥΡΕΣΙΤΕΧΝΙΑΣ, ΑΦΟΙ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΙ