Μιλάει
για να μιλάει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος σε ό,τι αφορά τους προσφυγικούς
καταυλισμούς και τα «σχέδια» της κυβέρνησης. Προσπαθεί να
πείσει ότι το
θέμα το κληρονόμησαν από την προηγούμενη κυβέρνηση και ότι θα πράξουν
ό,τι είναι δυνατό -σε συνεννόηση με τους εταίρους πάντοτε, μη μας
ξεφεύγει αυτό- να το διεθνοποιήσουν. Θα ζητήσουν την κατανόηση, λέει,
των εταίρων. Τι ακριβώς εννοεί ο εκπρόσωπος, ο θεός κι η ψυχή του.
Εδώ
ο κόσμος το ’χει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι. Σε όλα τα μήκη και
πλάτη της γης, είναι γνωστό το φλέγον και μέγα και ακόμη άλυτο τούτο
θέμα, τώρα ξύπνησαν, τώρα ευαισθητοποιήθηκαν οι κύριοι της κυβέρνησης;
Αυτοί νομίζουν ότι είναι έξω απ’ τον χορό, ότι δεν φέρουν καμία ευθύνη;
Βάζουν
μπροστά τα δύο ακροδεξιά πουλέν τους και τον κυβερνητικό ψιττακό [μόνο
έτσι μπορεί κανείς να αποκαλεί τους κυβερνητικούς εκπροσώπους] και τους
επιτρέπουν να εξεμούν, επικαλούμενοι μάλιστα ευρωπαϊκές αρχές και αξίες,
καθώς και μια «δημοκρατική» αύρα, προσποιούμενοι τους αυστηρούς κριτές,
διαχωρίζοντας δηλαδή τους πρόσφυγες από τους παράνομους μετανάστες. Πώς
θα διαπιστωθεί αυτό σύντομα και πώς θα υλοποιηθεί είναι ένα ζήτημα, που
δεν φαίνεται όμως να τους ενοχλεί και τόσο.
Οι
μαζικές απελάσεις που προτείνει ο κ. Γεωργιάδης και η άρνηση παροχής
ανθρωπιστικής βοήθειας «σε όσους δεν το δικαιούνται» εκ μέρους του κ.
Βορίδη [παρεμπιπτόντως: να τους χαιρόμαστε] παραπέμπουν σε ολοκληρωτική
νοοτροπία και ίσως χρειάζεται να επανεξετάσουν τα λεγόμενά τους οι
κύριοι αυτοί.
Στηρίζονται κάπως βέβαια και
στην κούραση και αγανάκτηση των νησιωτών, οι οποίοι βλέπουν στασιμότητα
και πέραν τούτου ένα μεγάλο μηδέν. Εάν εξαιρέσει κανείς τα τεράστια
κύματα ανθρωπιστικής βοήθειας που υψώθηκαν τα πρώτα χρόνια της
προσφυγικής ροής από τις θάλασσες αλληλεγγύης, τώρα, τόσα χρόνια μετά,
τα πράγματα έχουν αλλάξει.
Τα προσφυγικά
στρατόπεδα πιέζουν όλη σχεδόν τη χώρα. Είναι φυσικό σε τέτοιες
ανθυγιεινές και απάνθρωπες συνθήκες να εμφανιστούν παραβατικές έως και
εγκληματικές συμπεριφορές και αυτό έχει επιπτώσεις σε όλους -διαχέεται
φόβος παντού, σε όλη την επικράτεια. Δεν αντιμετωπίζουμε πλέον οι
μόνιμοι κάτοικοι με τον ίδιο τρόπο τους πρόσφυγες. Φταίνε, βεβαίως, οι
κυβερνήσεις, που δεν έκαναν τίποτα ριζοσπαστικό [μόνο στρατόπεδα είναι
ικανές να «κατασκευάζουν» και μετά ας βρέχει κι ας χιονίζει -η Ευρώπη θα
φταίει πάντα].
Είναι φανερό ότι η
νεοδημοκρατική κυβέρνηση είναι και αυτή ανέτοιμη να αντιμετωπίσει,
ανθρώπινα και πολιτισμένα, την προσφυγική κρίση. Θα μπορούσε να ωθήσει
π.χ., μικρές ομάδες από τα νησιά στην ενδοχώρα και να ενσωματωθούν
εύκολα αυτές οι ομάδες από τις τοπικές κοινωνίες Θα μπορούσαν να
καλλιεργούν και τα χέρσα χωράφια από τα οποία είναι γεμάτη η χώρα -και
μόλις σταθούν στα πόδια τους, να μορφωθούν και τα παιδιά τους, να
αποφασίσουν από μόνοι τους τι είναι διατεθειμένοι να κάνουν.
Αυτό
απαιτεί θάρρος, αλλά και εργατικότητα εκ μέρους των κυβερνήσεων,
προϋποθέτει απαλλαγή από ιδιοτέλεια και καλή χρήση όσων κονδυλίων
απαιτηθούν για τη χάραξη μιας τέτοιας πολιτικής -ας αφήσουμε κατά μέρος
φόβους για αλλοίωση του πληθυσμού και άλλες εθνικιστικές ανοησίες
ανοησίες, που όμως όσο πάνε και φουντώνουν. Η κυβέρνηση είναι σε
ολισθηρό δρόμο, άκρως επικίνδυνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου