Οχι ότι έχει ιδιαίτερη σημασία, αλλά αξίζει να το σημειώσουμε.
Πριν από κάποιο καιρό, φασιστοειδή δεν έγραψαν απλώς κάποια συνθήματα στην πρόσοψη των κτιρίων που κατοικούν μέλη του "Ρουβίκωνα", στιγματίζοντας τον πολιτικό προσανατολισμό των μελών της αναρχικής συλλογικότητας.
Εγραψαν ανοιχτές απειλές ότι θα δολοφονήσουν τα μέλη της συλλογικότητας.
Είδατε αυτό να περάσει έστω και στα ψιλά της καθεστωτικής ειδησεογραφίας;
Εδώ δεν έχουμε ένα σύνθημα, που αποδίδει σε κάποιον ένα χαρακτηρισμό, ή έστω μια εκτίμηση σαν αυτή που λέει το ρεμπέτικο άσμα: Όποιος δεν είναι μερακλής// πρέπει για αν πεθάνει,/ γιατί στον κόσμο τούτονε/ μόνον τον τόπο πιάνει.
Εδώ έχουμε μια ξεκάθαρη προειδοποίηση, ότι κάποιοι έχουν διάθεση να δολοφονήσουν κάποια άτομα, απλώς και μόνο γιατί διαφωνούν με τις πολιτικές αντιλήψεις και τις κινηματικές δραστηριότητες τους;
Και εδώ μπαίνει ένα απλό -ρητορικό- ερώτημα: Πώς γίνεται κάποια συνθήματα σε ντουβάρια για έναν καθεστωτικό δημοσιογράφο να έχουν τόση προβολή και οι δημοσιότητα, ενώ οι απειλές για δολοφονίες για δολοφονίες αναρχικών να περνάνε απαρατήρητες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου