Η
Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων άδειασε την υπουργό Παιδείας και
την κυβέρνηση για την εξωφρενική νομοθέτηση της βιντεοσκόπησης της
σχολικής διδασκαλίας. Αλλο ένα φιάσκο. Αλλη μια άτακτη υποχώρηση. Και
ίσως άλλη μία υπουργός «καμένη».
Έχουν προηγηθεί το φιάσκο Βρούτση με το Vouchergate, το φιάσκο Μενδώνη, η οποία κατάφερε να στρέψει εναντίον της κυβέρνησης το σύνολο των Ελλήνων καλλιτεχνών, και η καταβύθιση του Χάρη Θεοχάρη στο ναυάγιο του υπουργείου Τουρισμού.
Από τα αλλεπάλληλα φιάσκα μπορούμε να βγάλουμε μερικά συμπεράσματα.
Πρώτον, οι υπουργοί αυτής της κυβέρνησης δεν έχουν ουσιαστική γνώση και επαφή με τα αντικείμενα που καλούνται να διευθύνουν πολιτικά. Ούτε πλαισιώνονται από έμπειρους και πραγματιστές συνεργάτες.
Η κ. Κεραμέως κινείται με αναχρονιστικό μένος, προωθώντας μια αλλόκοτη Αντιμεταρρύθμιση, μείγμα νεοφιλελεύθερων δοξασιών και υπερσυντηρητικών αραχνιασμένων πρακτικών. Είναι φανερό ότι δεν έχει επαφή με το δημόσιο σχολείο, ούτε αντίληψη για το πώς ζουν εκατοντάδες χιλιάδες ελληνικές οικογένειες μες στις αλλεπάλληλες κρίσεις. Έχει μόνο εμμονές, και τη σχετική πολιτική πονηρία να κολακεύει τα πιο συντηρητικά ή και οπισθοδρομικά τμήματα της κοινωνίας. Εντούτοις, η απουσία εμπειρίας και γνώσης της κοινωνίας, σε συνδυασμό με αλαζονεία και ξεροκεφαλιά, την οδηγούν σε συγκρούσεις, στις οποίες πλέον ηττάται. Με τη βιντεοσκόπηση και το αντιμεταρρυθμιστικό νομοσχέδιο κατάφερε να εξοργίσει τους εκπαιδευτικούς συλλήβδην και να στρέψει εναντίον της και τον προερχόμενο από την παράταξή της πρόεδρο της ΟΛΜΕ.
Έλλειψη γνώσης, σχεδίου και επιτελείου παρατηρείται και στον Τουρισμό.
Ο Χ. Θεοχάρης πορεύεται μιντιακά, με συνεντεύξεις και δηλώσεις, με το υπουργείο του να απογυμνώνεται από λειτουργίες, και τον τουρισμό να ναυαγεί μες στην πανδημία.
Έλλειψη ουσιαστικής γνώσης του σύγχρονου πολιτισμού και της κοινωνίας που τον υποδέχεται, παρατηρείται και στην κ. Μενδώνη.
Η εξωκοινοβουλευτική υπουργός, χωρίς αυτοτελή πολιτική υπόσταση και κύρος, κινείται σαν γραφειοκράτης γενικός γραμματέας, με παντελή έλλειψη πολιτικών ρεφλέξ, αδυνατώντας να αφουγκραστεί το γενικό αίσθημα και να παραγάγει πολιτική.
Πρόκειται για αυτοφωράκηδες υπουργούς, με κοντινή ημερομηνία λήξεως, χωρίς πολιτικό κεφάλαιο.
Δεν αντέχουν την πίεση
Σε όλες τις περιπτώσεις, μπορούμε επίσης να δούμε ότι η κυβερνητική μιντιακή ορχήστρα δεν κατάφερε να αποσιωπήσει, πολύ περισσότερο να αποτρέψει τα φιάσκα. Οι ειδήσεις αργούν να ανέβουν, υποβαθμίζονται, ενίοτε θάβονται, αλλά τα γεγονότα είναι ξεροκέφαλα, ενώ μεγάλο μέρος της πολιτικής επικοινωνίας τελείται πλέον εκτός συμβατικών μήντια.
Τρίτη παρατήρηση. Η κυβέρνηση όταν βρίσκεται υπό πίεση, εκτός παγίων σχεδιασμών, ρέπει όλο και συχνότερα σε χοντρά λάθη. Δεν είναι μόνο τεχνική η ανεπάρκεια, ούτε η κατανοητή ανθρώπινη αδυναμία· φαίνεται ότι στον πυρήνα του επιτελικού κράτους δεν μπορούν να λειτουργήσουν υπό πίεση, ούτε να αντιδράσουν γρήγορα στα έκτακτα.
Ίσως διότι ο επιτελικός σχεδιασμός αφορά κυρίως μεγάλες δουλειές, ντιλ και μπίζνες, και όχι τις μπανάλ ανάγκες των καταστρεφόμενων μικρομεσαίων και των ανέργων της νέας κρίσης. Φαίνεται ότι δεν υπάρχει καν το κατάλληλο απόθεμα σκέψης, η πολιτική ευελιξία, για να προσαρμοστούν στο περιβάλλον της κρίσης. Αυτή τη δυσκαμψία και τη στατικότητα την έχουμε δει και στην αντιμετώπιση του προσφυγικού και στην κατάχρηση αστυνομικής βίας, για προώθηση ιδεολογικής ατζέντας και για πώρωση των μεσοστρωμάτων.
Η κυβέρνηση τους πρώτους μήνες αρνιόταν αλαζονικά να αναδιπλωθεί και να αναγνωρίσει υπερβολές ή λάθη. Επέμενε στο μείγμα νεοφιλελευθερισμός συν σταυροπροσκυνήσεις. Τώρα, αναδιπλώνεται σχετικά γρήγορα, διότι αδυνατεί να αντιμετωπίσει την γενική κατακραυγή. Αυτό είναι ένδειξη αυξανόμενης αδυναμίας και έλλειψης μακρόπνοης πολιτικής. Τους επόμενους μήνες, καθώς η κρίση θα κλιμακώνεται, και θα υπάρξουν άγνωστης σφοδρότητας αντιδράσεις, το επιτελικό-μιντιακό κράτος θα δοκιμαστεί οριζοντίως και κατακορύφως. Ο φόβος αυτών των πλησιαζόντων διακρίνεται ήδη σε σπασμωδικές ενέργειες της κυβέρνησης.
Έχουν προηγηθεί το φιάσκο Βρούτση με το Vouchergate, το φιάσκο Μενδώνη, η οποία κατάφερε να στρέψει εναντίον της κυβέρνησης το σύνολο των Ελλήνων καλλιτεχνών, και η καταβύθιση του Χάρη Θεοχάρη στο ναυάγιο του υπουργείου Τουρισμού.
Από τα αλλεπάλληλα φιάσκα μπορούμε να βγάλουμε μερικά συμπεράσματα.
Πρώτον, οι υπουργοί αυτής της κυβέρνησης δεν έχουν ουσιαστική γνώση και επαφή με τα αντικείμενα που καλούνται να διευθύνουν πολιτικά. Ούτε πλαισιώνονται από έμπειρους και πραγματιστές συνεργάτες.
To tvxs.gr, μέσα στην πανδημία, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της ενημέρωσης. Στις αντίξοες αυτές συνθήκες, στήριξε την ανεξαρτησία του tvxs.gr
Αυτό είναι φανερό στην περίπτωση της Παιδείας.Η κ. Κεραμέως κινείται με αναχρονιστικό μένος, προωθώντας μια αλλόκοτη Αντιμεταρρύθμιση, μείγμα νεοφιλελεύθερων δοξασιών και υπερσυντηρητικών αραχνιασμένων πρακτικών. Είναι φανερό ότι δεν έχει επαφή με το δημόσιο σχολείο, ούτε αντίληψη για το πώς ζουν εκατοντάδες χιλιάδες ελληνικές οικογένειες μες στις αλλεπάλληλες κρίσεις. Έχει μόνο εμμονές, και τη σχετική πολιτική πονηρία να κολακεύει τα πιο συντηρητικά ή και οπισθοδρομικά τμήματα της κοινωνίας. Εντούτοις, η απουσία εμπειρίας και γνώσης της κοινωνίας, σε συνδυασμό με αλαζονεία και ξεροκεφαλιά, την οδηγούν σε συγκρούσεις, στις οποίες πλέον ηττάται. Με τη βιντεοσκόπηση και το αντιμεταρρυθμιστικό νομοσχέδιο κατάφερε να εξοργίσει τους εκπαιδευτικούς συλλήβδην και να στρέψει εναντίον της και τον προερχόμενο από την παράταξή της πρόεδρο της ΟΛΜΕ.
Έλλειψη γνώσης, σχεδίου και επιτελείου παρατηρείται και στον Τουρισμό.
Ο Χ. Θεοχάρης πορεύεται μιντιακά, με συνεντεύξεις και δηλώσεις, με το υπουργείο του να απογυμνώνεται από λειτουργίες, και τον τουρισμό να ναυαγεί μες στην πανδημία.
Έλλειψη ουσιαστικής γνώσης του σύγχρονου πολιτισμού και της κοινωνίας που τον υποδέχεται, παρατηρείται και στην κ. Μενδώνη.
Η εξωκοινοβουλευτική υπουργός, χωρίς αυτοτελή πολιτική υπόσταση και κύρος, κινείται σαν γραφειοκράτης γενικός γραμματέας, με παντελή έλλειψη πολιτικών ρεφλέξ, αδυνατώντας να αφουγκραστεί το γενικό αίσθημα και να παραγάγει πολιτική.
Δεν αντέχουν την πίεση
Σε όλες τις περιπτώσεις, μπορούμε επίσης να δούμε ότι η κυβερνητική μιντιακή ορχήστρα δεν κατάφερε να αποσιωπήσει, πολύ περισσότερο να αποτρέψει τα φιάσκα. Οι ειδήσεις αργούν να ανέβουν, υποβαθμίζονται, ενίοτε θάβονται, αλλά τα γεγονότα είναι ξεροκέφαλα, ενώ μεγάλο μέρος της πολιτικής επικοινωνίας τελείται πλέον εκτός συμβατικών μήντια.
Τρίτη παρατήρηση. Η κυβέρνηση όταν βρίσκεται υπό πίεση, εκτός παγίων σχεδιασμών, ρέπει όλο και συχνότερα σε χοντρά λάθη. Δεν είναι μόνο τεχνική η ανεπάρκεια, ούτε η κατανοητή ανθρώπινη αδυναμία· φαίνεται ότι στον πυρήνα του επιτελικού κράτους δεν μπορούν να λειτουργήσουν υπό πίεση, ούτε να αντιδράσουν γρήγορα στα έκτακτα.
Ίσως διότι ο επιτελικός σχεδιασμός αφορά κυρίως μεγάλες δουλειές, ντιλ και μπίζνες, και όχι τις μπανάλ ανάγκες των καταστρεφόμενων μικρομεσαίων και των ανέργων της νέας κρίσης. Φαίνεται ότι δεν υπάρχει καν το κατάλληλο απόθεμα σκέψης, η πολιτική ευελιξία, για να προσαρμοστούν στο περιβάλλον της κρίσης. Αυτή τη δυσκαμψία και τη στατικότητα την έχουμε δει και στην αντιμετώπιση του προσφυγικού και στην κατάχρηση αστυνομικής βίας, για προώθηση ιδεολογικής ατζέντας και για πώρωση των μεσοστρωμάτων.
Η κυβέρνηση τους πρώτους μήνες αρνιόταν αλαζονικά να αναδιπλωθεί και να αναγνωρίσει υπερβολές ή λάθη. Επέμενε στο μείγμα νεοφιλελευθερισμός συν σταυροπροσκυνήσεις. Τώρα, αναδιπλώνεται σχετικά γρήγορα, διότι αδυνατεί να αντιμετωπίσει την γενική κατακραυγή. Αυτό είναι ένδειξη αυξανόμενης αδυναμίας και έλλειψης μακρόπνοης πολιτικής. Τους επόμενους μήνες, καθώς η κρίση θα κλιμακώνεται, και θα υπάρξουν άγνωστης σφοδρότητας αντιδράσεις, το επιτελικό-μιντιακό κράτος θα δοκιμαστεί οριζοντίως και κατακορύφως. Ο φόβος αυτών των πλησιαζόντων διακρίνεται ήδη σε σπασμωδικές ενέργειες της κυβέρνησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου