Ο δικός μας ξεχασμένος Φλόιντ

Του Πέτρου ΚατσάκουΤα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους, χωρίς να συμπίπτουν κατ' ανάγκη με την άποψη του Tvxs.gr.

       Αθήνα, οδός Αναξαγόρα, 2008. Ένας πολίτης από το παράθυρο του γραφείου του βιντεοσκοπεί με το κινητό του τηλέφωνο το λιντσάρισμα ενός νεαρού άντρα από τέσσερις αστυνομικούς και περιγράφει το περιστατικό.
   “Ήταν δεμένος πισθάγκωνα με χειροπέδες και οι αστυνομικοί τον χτυπούσαν
με μπουνιές, σφαλιάρες και αγκωνιές πίσω από το κεφάλι. Το παιδί δεν προσπάθησε να διαφύγει. Ούρλιαζε. Ένας αστυνομικός του έκανε κεφαλοκλείδωμα. Γονάτισε κι άρχισαν να τον σέρνουν. Πέρασε κάμποση ώρα μέχρι να του βγάλουν τις χειροπέδες. Δεν του παρείχαν τις πρώτες βοήθειες, ούτε του κάνανε μαλάξεις όπως λένε. Κάθονταν και τον κοίταζαν μέχρι που ήρθε το ασθενοφόρο. Είδα τρομακτική ένταση στα χτυπήματα που δεχόταν. Η βία ήταν συγκλονιστική...”.
   Ο Νίκος Σακελλίων, ομογενής από την Τασκένδη, δολοφονήθηκε τον Μάιο του 2008 στην οδό Αναξαγόρα, στο κέντρο της Αθήνας. Ήταν 24 χρόνων, φοιτητής Αρχιτεκτονικής και αθλητής. Η επίσημη, εκ των υστέρων και χωρίς καταγραφή από τους γιατρούς που τον παρέλαβαν, αιτία θανάτου ήταν ο πνιγμός.
    Οι κατηγορούμενοι αστυνομικοί ισχυρίστηκαν σε πρώτη φάση πως βρήκαν τον 24χρονο σε κατάσταση κώματος στο οδόστρωμα της Αναξαγόρα πέφτοντας σε πλήθος αντιφάσεων. Στη συνέχεια, ισχυρίστηκαν πως ο νεαρός, όταν τους είδε, κατάπιε ένα σακουλάκι με ποσότητα ηρωίνης. Το πτώμα του νεαρού άνδρα εξαφανίστηκε για δώδεκα ώρες και στη συνέχεια παραδόθηκε από την αστυνομία σε γραφείο τελετών της επιλογής της. Ο ιατροδικαστής παρέλαβε στη νεκροψία το πτώμα σε σήψη και πλήρη παραμόρφωση, ενώ βρήκε στο άνω στόμιο του λάρυγγα συσκευασία ναρκωτικών, μόνο που η συσκευασία δεν είχε εντοπιστεί στη διάρκεια της ενδοτραχειακής διασωλήνωσης που είχε πραγματοποιήσει η διασώστης του ΕΚΑΒ που παρέλαβε τον Νίκο Σακελλίωνα.

    Όλα αυτά τα χρόνια ο πατέρας του Νίκου Σακελλίωνα δεν έπαψε να αγωνίζεται για την τιμωρία των δολοφόνων τού γιου του, που, παρά τις μαρτυρίες, αθωώθηκαν από όλες τις βαθμίδες της ελληνικής Δικαιοσύνης, προσφεύγοντας μέχρι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Ο θάνατός του υποβαθμίστηκε μέχρι εξαφάνισης από τα ΜΜΕ και λίγους μήνες αργότερα χάθηκε μέσα στην οργή για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Για τον Νίκο Σακελλίωνα και τη δολοφονία του ελάχιστα γράφτηκαν κι ακόμη λιγότερα ειπώθηκαν. Στη μνήμη του δεν έγιναν πορείες και το όνομά του έγινε σύνθημα ποτέ. Ο Νίκος Σακελλίων είναι ο δικός μας ξεχασμένος Τζορτζ Φλόιντ, της δικής μας κοντινής Αμερικής.
Πηγή: Αυγή