Oι πρώτοι νεκροί του ΄40 Τσαβαλιάρης,Διάκος,Ντάσκας,Φριζής ,η ΖΟΥΓΚΛΑ,η Μέρκελ και οι δοσίλογοι που είναι στα πόστα και σήμερα!

Από

Γιάννης Ντάσκας

ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΑΣΚΑ

Πέρασαν 81 χρόνια μέχρι που μια μεγάλη ελληνική εφημερίδα,ένα μεγάλο  ΜΜΕ να κάνει ρεπορτάζ για τους πρώτους -ανα κατηγορία,βαθμό-νεκρούς του 1940.Το έπραξε η μεγαλύτερη και πληρέστερη ηλεκτρονική εφημερίδα ,η ΖΟΥΓΚΛΑ του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου.

Μικρή αναφορά έχει κάνει σε βιβλίο του ο πρώην υπουργός Γιώργος Σούρλας,αφού το βιβλίο ήταν αφιερωμένο στην εθνική ντροπή των χιλιάδων άταφων νεκρών του 1940.Οι πεσόντες χιλιάδες.Η ανδρεία που έδειξαν όλοι στο μέτωπο έγινε παγκόσμιας αναφοράς με πρώτο τον Ουίνστον Τσώρτσιλ.

Ανάμεσά τους οι έφεδροι.Πήραν μια ξεχωριστή θέση στην κονίστρα των ηρώων από έναν γενναίο και πρώτο στο πνεύμα συμπολεμιστή τους.Τον Νομπελίστα,εθνικό μας ποιητή Οδυσσέα Ελύτη με το ποίημα “Ασμα ηρωϊκό και πένθιμο στον έφεδρο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας. Στις 13 Δεκεμβρίου του 1940 ο ίδιος ο Ελύτης πήγε στο μέτωπο,αν και ήταν σε θέση στο στρατηγείο.Πολέμησε μέχρι τις 26 Φεβρουαρίου 1941,όταν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Ιωαννίνων με τύφο. Απο εκεί άρχισε να γράφει το ποίημα ,το ολοκλήρωσε το 1943 και την επομένη χρονιά δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ.Αφιερωμένο στους πεσόντες εφέδρους μεταξύ των οποίων και ο φίλος του ποιητής Γιώργος Σαραντάρης.

Πρώτος έφεδρος ανθυπολοχαγός που σκοτώθηκε στις 3 Νοεμβρίου 1940 ο Λευτέρης Ντάσκας,δικηγόρος και πρωταθλητής Ελλάδας σε 4 αγωνίσματα στους αγώνες στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο.Μπορούσε εύκολα να πάει σε επιτελείο,αλλά με τους συναθλητές του έτρεξαν ποιός θα φτάσει πρώτος στο Μέτωπο.

Τόσο εύκολα,όσο εύκολα η πολιτική σκηνή αποφεύγει συστηματικά όχι μόνο απλή αναφορά στους πρώτους νεκρούς του 40,αλλά και μένει μακριά απο κάθε τιμητική αναφορά σε αυτούς ονομαστικά,όπως γίνεται σε όλες (;)τις χώρες του κόσμου.

Απάντηση στο “γιατί`”θα βρείτε στο βιβλίο του ερευνητή Δημοσθένη Κούκουνα “ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ”Θα συγκλονιστείτε με το πόσοι ονομαστικά αναφέρονται εκεί ως εργαζόμενοι στα υπό γερμανική διοίκηση κατοχικά ΜΜΕ,στο επιχειρείν,στην πολιτική σκηνή.Και θα συγκλονιστείτε τόσο με το πως ξεπερνούσαν και τους γερμανούς σε προπαγάνδα και πως διατηρήθηκαν σε πόστα.Ένας εσμός δοσιλόγων που κυριάρχησε και στα μετέπειτα χρόνια και σήμερα οι διάδοχοι είναι σε καίρια πόστα.

Τις αποκαλύψεις επιβεβαιώνει με δυο συγκλονιστικά βιβλία το 2012 και 2014 η  κόρη του Γιάννη Βουλπιώτη Ιζαμπέλα Παλάσκα.

Ο Βουλπιώτης έγινε γαμπρός του Φον Ζήμενς,ιδρυτή και ιδιοκτήτη του “διαφθορείου” (και)της σύγχρονης Ελλάδας και άπλωσε προπολεμτικά δίχτυ δωροδοκίας πολιτικών,επιχειρηματιών,δημοσιογράφων υπέρ της Γερμανίας και έχτισε με γερμανικά “υλικά” τα κρατικά ελληνικά ΜΜΕ πριν τον πόλεμο. Χώρισε στην κατοχή και βοήθησε κυνηγημένους,μεταξύ των οποίων και τον Γεώργιο Παπανδρέου.

Η κόρη του στα δυο βιβλία της αναφέρει τις απίστευτες δωροδοκίες με μαέστρο τον πατέρα της και αναφέρει ονόματα δοσιλόγων,προπαγανδιστών,χρηματισθέντων  που και σήμερα είναι σε πόστα ή μας άφησαν διαδόχους…

Στο πρώτο βιβλίο της αναφερόμενη στον πατέρα της επέλεξε τον σιβυλλικό τίτλο “ΑΓΓΕΛΟΣ ή ΔΑΙΜΟΝΑΣ”; και στο δεύτερο “ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ”.Εκδόσεις Λιβάνη.

Η  Καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ επέλεξε ως τελευταία επίσκεψη στην Ελλάδα την σημερινή 28η Οκτωβρίου.Θα ζητήσει συγνώμη για τα απρόκλητα εγκλήματα του παρελθόντος,αλλά και του παρόντος σε βάρος της Ελλάδας;Για τα μνημόνια;Για την μη καταβολή των 576 δις ευρώ γερμανικού χρέους στην Ελλάδα,όπως το υπολόγισε η Γαλλία επίσημα το 2015;Θα της δώσει κάποιος τουλάχιστον τα τρία αυτά βιβλία;Θα τολμήσει;

Διαβάστε το ρεπορτάζ της ΖΟΥΓΚΛΑ και όχι μονο:

 

Αναδημοσίευση από το ΖΟUGLA.Gr

Οι άγνωστοι πρώτοι πεσόντες στο έπος του 1940

Πρώτη καταχώρηση: Πέμπτη, 28 Οκτωβρίου 2021, 07:20

22

Ήταν λίγα  δευτερόλεπτα πριν από τις πέντε τα χαράματα όταν ο ιταλικός όλμος σκότωσε τον πρώτο έλληνα στρατιώτη.

«Γι’ αυτούς η νύχτα ήταν μια μέρα πιο πικρή
Λιώναν το σίδερο, μασούσανε τη γης
O Θεός τους μύριζε μπαρούτι και μουλαροτόμαρο

Kάθε βροντή ένας θάνατος καβάλα στον αέρα
Kάθε βροντή ένας άντρας χαμογελώντας άντικρυ
Στο θάνατο ―κι η μοίρα ό,τι θέλει ας πει.

Ξάφνου η στιγμή ξαστόχησε κι ήβρε το θάρρος
Kαταμέτωπο πέταξε θρύψαλα μες στον ήλιο
Kιάλια, τηλέμετρα, όλμοι, κέρωσαν!

Εύκολα σαν χασές που σκίστηκεν ο αγέρας!
Εύκολα σαν πλεμόνια που άνοιξαν οι πέτρες!
Το κράνος κύλησε από την αριστερή μεριά…

Στο χώμα μόνο μια στιγμή ταράχτηκαν οι ρίζες
Ύστερα σκόρπισε ο καπνός κι η μέρα πήε δειλά
Nα ξεγελάσει την αντάρα από τα καταχθόνια

Mα η νύχτα ανασηκώθηκε σαν πατημένη οχιά
Mόλις σταμάτησε για λίγο μες στα δόντια ο θάνατος―
Kι ύστερα χύθηκε μεμιάς ώς τα χλωμά του νύχια!

(Απόσπασμα από το «Άσμα ηρωϊκό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας»)

Οι στίχοι αυτοί του Οδυσσέα Ελύτη που πολέμησε στα βουνά εκείνα, συνοδεύουν το «ρεπορτάζ» των ημερών που είναι διαφορετικό από όσα έχουμε συνηθίσει. Καταγράφονται λοιπόν οι πρώτοι νεκροί στο μέτωπο εκείνης της ημέρας, της 28ης Οκτωβρίου, λίγα δευτερόλεπτα μετά την έναρξη της ιταλικής επίθεσης. Ο πρώτος νεκρός στρατιώτης, ο πρώτος νεκρός αξιωματικός και αργότερα, αρχές του Δεκέμβρη, ο πρώτος ανώτερος αξιωματικός που έπεσε στο μέτωπο.

Συνήθως ασχολούμαστε με τις ηρωικές πράξεις, τις νίκες, τα ανδραγαθήματα. Ήρωες όμως είναι όλοι αυτοί που έδωσαν το αίμα τους. Που λαβώθηκε το κορμί τους. Που άφησαν την τελευταία την πνοή τους κυνηγώντας τον εχθρό. Που έμειναν ανήμποροι, ανάπηροι, μισοί άνθρωποι από τις λαβωματιές τους. Αυτές που φαίνονται αλλά και εκείνες που έμειναν κρυφές, θαμμένες μέσα στις ψυχές. Αυτοί είναι οι ήρωες.

Διαβάζουμε λοιπόν στα αρχεία και τις αναφορές εκείνων των πρώτων ημερών του πολέμου.

«Το 21ο φυλάκιο των Ελληνοαλβανικών συνόρων, στο ύψωμα Γκόλιο κοντά στην Πυρσόγιαννη ήταν ο πρώτος στόχος. Εκεί στο χαράκωμα με το οπλοπολυβόλο στο χέρι ο Βασίλειος Τσιαβαλιάρης από την Πιαλεία Τρικάλων, πέφτει νεκρός. Ήταν ο πρώτος έλληνας στρατιώτης που θυσιάστηκε για την πατρίδα, στο έπος του ΄40».

Ο πρώτος νεκρός στρατιώτης του έπους του 1940.

Αποδελτιώνοντας την έκδοση της ιστορίας Στρατού με τίτλο «Αγώνες και Νεκροί του Ελληνικού Στρατού κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο 1940-45» και σύμφωνα με μαρτυρίες συμπολεμιστών και συγχωριανών, ο πρώτος νεκρός του έπους του 1940 που είναι στρατιώτης, είναι ο Βασίλειος Τσιαβαλιάρης του Ιωάννη, σκοπευτής πολυβόλου. Το τέταρτο από τα πέντε παιδιά της οικογένειας γεννήθηκε το 1912 στην Πιαλεία Τρικάλων, ένα χωριό που βρίσκεται στα ριζά του Κόζιακα.

Όσοι τον πρόλαβαν στη ζωή, προσθέτει ο κ. Παπαβασιλείου, – ο οποίος κατάγεται από το ίδιο χωριό- τον θυμούνται πολύ εργατικό, υπόδειγμα υπομονής, ήθους και καλοσύνης. Ανατράφηκε, συνεχίζει, εδώ στην Πιαλεία, με λιγοστά υλικά αγαθά, αλλά με ξεκάθαρες και πατροπαράδοτες αξίες, που είναι η πεμπτουσία του Έλληνα, την αγάπη για τη δικαιοσύνη, την εκτίμηση προς την οικογένεια, τον σεβασμό προς την πατρίδα, την πίστη στην Ορθοδοξία.

 

Οικογενειακή φωτογραφία με τον Βασίλειο Τσιαβαλιάρη να στέκεται πάνω δεξιά. Από αριστερά η Φώτω και δίπλα ο άνδρας της Ευάγγελος Τσιαβαλιάρης, μετά ο Γιώργος και ο Βασίλης. Τελευταία η Ρίνα (Αικατερίνη). Καθιστοί οι γονείς Γιάννης και Αγόρη Τσιαβαλιάρη. Η φωτογραφία είναι του 1930, όταν ο 18χρονος Βασίλης ήταν ανύπαντρος.

Ο Βασίλειος Τσαβαλιάρης έπεσε χτυπημένος από βλήμα όλμου στις 5.00 το πρωί με τα πρώτα πυρά των Ιταλών, υπερασπιζόμενος το 21ο φυλάκιο στο ύψωμα 1934 στα ελληνοαλβανικά σύνορα που ανήκε στο 51ο Σύνταγμα Πεζικού. Το 21ο φυλάκιο, που ασφαλώς είχαν επισημάνει από προηγούμενες αναγνωρίσεις οι Ιταλοί, δέχθηκε νωρίς το πρωί αιφνιδιαστικά τα πρώτα πυρά από πυροβολικό και βαρείς όλμους.

Συμπολεμιστές του στο 21ο φυλάκιο, από το Γοργογύρι Τρικάλων και το φανάρι Καρδίτσας, μετέφεραν την είδηση στη χήρα σύζυγό του Ελένη και τα τρία ορφανά πλέον παιδιά του Νικόλαο, Γεώργιο και Αλέξανδρο, ότι «ο Βασίλης χτυπήθηκε από όλμο νυχτούλα, με τα πρώτα πυρά, πάνω από το μάτι. Τον μετέφεραν λίγο πιο πίσω όπου ξεψύχισε».

Στο 51ο Σύνταγμα Πεζικού υπηρετούσε και ο συγχωριανός του λοχίας Χρήστος Γιαννιός του Αποστόλου, γεννηθείς το 1910, ο οποίος στις 18-7-1999 είχε δηλώσει: «Εγώ ήμουν λίγο πιο πίσω. Ο Βασίλης ήταν στο φυλάκιο μπροστά. Διοικητή είχαμε τον Δαβάκη και μετά τον Κετσέα. Νύχτα, μπροστά από τις 5.00 ακούσαμε να πέφτουν βλήματα στο φυλάκιο. Ήρθε ένας και μου είπε: Πάει ο χωριανός σου, τον έφαγαν με τους όλμους, τον χτύπησε το βλήμα πάνω από το μάτι, τον φέραμε. παραπίσω… Ήμουν ο πρώτος που τον έκλαψα. Είπαν τον παπά να τον διαβάσει. Τι τα θέλεις ο Βασίλης ήταν παλικάρι, τον έκλαψα καλά. Που τέτοια παιδιά σήμερα». Την ίδια πληροφορία κατέθεσε και άλλος συμπολεμιστής στον Κωνσταντίνο Ντάκο του Αποστόλου, με την προσθήκη ότι οι τελευταίες του λέξεις ήταν: « Πάν’ τα παιδούλια μ’».

Ο πρώτος τραυματίας αξιωματικός

Είναι ο διοικητής του 3ου τάγματος του 51ου Συντάγματος Πεζικού, Ταγματάρχης Νικήτας Θωμάς ο οποίος τραυματίστηκε τις απογευματινές ώρες της 29ης Οκτωβρίου 1940 στην προσπάθεια ανακατάληψης από τη μονάδα του των υψωμάτων Μούκα και Καζάνι.

«… Κατά την φάσιν ταύτην του αγώνος τραυματίζεται ο διοικητής του 3ου/51 Τάγματος, πρώτος τραυματίας αξιωματικός των μαχών της Πίνδου. Ούτος δεν αποχωρεί του αγώνος αλλά παραμένει επί του πεδίου της μάχης μέχρις ου οι Ιταλοί τελικώς αποκρούονται».

Ο πρώτος νεκρός έφεδρος αξιωματικός και ο πρώτος νεκρός αξιωματικός.

Δύο ημέρες αργότερα, την 1-11-1940, έπεσε νεκρός ο πρώτος αξιωματικός υπολοχαγός, Αλέξανδρος Διάκος του Ιωάννη, που γεννήθηκε στη Χάλκη Δωδεκανήσου το 1911, διοικητής του 2ου Λόχου του 4ου Συντάγματος Πεζικού, στην προσπάθειά ανακατάληψης του υψώματος Τσούκα.

Η έκδοση της ιστορίας Στρατού αναφέρει: «Κατά την τελευταίαν προσπάθειαν, ο εκ Δωδεκανήσου ηρωικός διοικητής του Λόχου Υπολοχαγός Διάκος Αλέξανδρος δέχεται ριπήν πολυβόλου και πίπτει νεκρός επικεφαλής του Λόχου του».

 

Ο εικονιζόμενος είναι ο  έφεδρος ανθυπολοχαγός Λευτέρης Ντάσκας.Από λάθος στη Ζούγκλα παρουσιάζεται ως ο Αλέξανδρος Διάκος.

 

Τη διοίκηση του Λόχου αναλαμβάνει αμέσως ο Έφεδρος Ανθυπολοχαγός Ελευθέριος Ντάσκας του Χρήστου από τη Βάνια (Πλάτανος) Τρικάλων, γεννηθείς το 1912. Πέφτει και αυτός νεκρός λίγες στιγμές αργότερα στην ίδια επιχείρηση του Λόχου του.

Ο πρώτος νεκρός ανώτερος αξιωματικός

Στις 5 Δεκεμβρίου του 1940, πέφτει νεκρός στα βουνά της Ηπείρου ο πρώτος έλληνας ανώτερος  αξιωματικός. Ήταν ο αντισυνταγματάρχης Μαρδοχαίος Φριζής, ρωμανιώτης εβραίος από τη Χαλκίδα, ο οποίος δεν σκοτώθηκε από εχθρικά πυρά στο έδαφος αλλά από βόμβα ιταλικού αεροσκάφους και ενώ ήταν έφιππος, εμψυχώνοντας τους στρατιώτες του.

Ελλείψει ραβίνου ενταφιάστηκε στην Πρεμετή παρουσία ορθόδοξου ιερέα, ενώ προήχθη σε συνταγματάρχη μετά θάνατον. Το 2002 τα οστά του, μετά από εξέταση DNA, μεταφέρθηκαν στη Θεσσαλονίκη και ενταφιάστηκαν στο ισραηλιτικό νεκροταφείο της πόλης.

 

Ο Μαρδοχαίος Φριζής

 

Ο Μαρδοχαίος Φριζής είχε πολεμήσει στο Μακεδονικό Μέτωπο κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου και διακρίθηκε. Πολέμησε επίσης στην ατυχέστατη εκστρατεία στην Ουκρανία εναντίων των μπολσεβίκων το 1919 όπου είχε διοικητή τον Νικόλαο Πλαστήρα.

Υπηρέτησε επίσης κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία, όπου πιάστηκε αιχμάλωτος το 1922 και, παρότι συγκεντρώθηκαν χρήματα για την απελευθέρωσή του, αρνήθηκε και έμεινε με τους στρατιώτες του μέχρι την απελευθέρωσή του τον Αύγουστο του 1923, με την ανταλλαγή αιχμαλώτων.

Συνολικά, 12.898  Έλληνες Εβραίοι πολέμησαν στον πόλεμο κατά των Ιταλών και είχαν 513 νεκρούς και 3743 τραυματίες.

Ο γυιός του Μαρδοχαίου Φριζή,ο Ιάκωβος (φωτογραφία πάνω)μας έστειλε το ακόλουθο  και το δημοσιεύουμε:

 

Ανχης ΠΖ Μαρδοχαίος Φριζής