Πολιτεία

Πολιτεία

Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2019

Στην Κίνα η πρώτη ψηφιακή δικτατορία -Σύντομα και κοντά μας;

Από
Μαρία Δεναξά

Την πρώτη ψηφιακή δικτατορία ετοιμάζεται να θέσει σε εφαρμογή η Κίνα από το 2020. Με τη βοήθεια της βιντεοεπιτήρησης και τους σαρωτές αναγνώρισης προσώπων, θα επιτηρεί λεπτό προς λεπτό, κάθε έναν από τα 1,5 δισεκατομμύρια πολίτες της. Το πρόγραμμα ονομάζεται «κοινωνική πίστωση» και εφαρμόζεται ήδη
πιλοτικά σε 40 πόλεις της αχανούς χώρας. Επί της ουσίας είναι ένας μαζικός έλεγχος των πολιτών, σε πραγματικό χρόνο, με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης.
   Ο κάθε πολίτης, ανά πάσα στιγμή, φακελώνεται όπως οι κινήσεις και η συμπεριφορά του. Οι αρχές μπορούν να αναγνωρίζουν πρόσωπα, να σαρώνουν το σώμα, να παρακολουθούν όλους τους πολίτες σε οποιοδήποτε σημείο της κινεζικής επικράτειας κι αν βρίσκονται. Παράλληλα οι κάμερες τροφοδοτούν το σύστημα «κοινωνικής βαθμολόγησης», το οποίο βασίζεται στην επιβράβευση, την τιμωρία και τη δημόσια ταπείνωση. Το σύστημα βαθμολογεί τους πολίτες ανάλογα με την συμπεριφορά που καταγράφουν οι κάμερες. Στη συνέχεια λογισμικά τεχνητής νοημοσύνης, διαχωρίζουν τους πολίτες σε καλούς – που δεν δημιουργούν πρόβλημα στην κοινωνία- και σε κακούς.
   Πως γίνεται αυτό; Η βαθμολόγηση του κάθε πολίτη ξεκινάει στην ηλικία των 18. Το άριστα είναι το 1000 ή το Α. Αν οι κάμερες καταγράψουν ότι ο πολίτης βρήκε ένα πορτοφόλι και το παραδώσει στις αρχές, αν βοηθήσει έναν ηλικιωμένο να διασχίσει το δρόμο ή αν δώσει αίμα, τότε η βαθμολογία του αυξάνεται και συγκαταλέγεται στους αξιοσέβαστους και καλύτερους πολίτες της κοινωνίας. Κατά συνέπεια επιβραβεύεται. Έχει προτεραιότητα στις ουρές των δημόσιων υπηρεσιών, δεν πληρώνει εγγύηση στα νοσοκομεία, μπορεί να είναι μέλος του κόμματος, λαμβάνει τιμές σαν ήρωας και βεβαίωση αξιοπιστίας από το κόμμα. Αφίσες με τις φωτογραφίες, το όνομα και την βαθμολογία των «καλών» πολιτών αναρτώνται παντού στην πόλη.
3  Ο εφιάλτης είναι για όσους η βαθμολογία τους είναι κάτω από το 900 ή από το Α-. Θεωρούνται πολίτες που δεν είναι άξιοι εμπιστοσύνης, δεν μπορούν να πάρουν δάνειο από την τράπεζα για να αγοράσουν ένα διαμέρισμα, να έχουν πιστωτική κάρτα, να ταξιδεύουν με το αεροπλάνο και το τρένο, οι αποταμιεύσεις τους μπλοκάρονται κ. άλλα. Ο ήχος του κινητού τους είναι μια σειρήνα περιπολικού που προειδοποιεί τους τριγύρω ότι κυκλοφορεί ένα κακοποιό στοιχείο ανάμεσα τους. Όποιος τους καλεί είναι υποχρεωμένος να ακούσει πρώτα ένα μήνυμα που αναφέρει ότι ο καλούμενος ανήκει στην χειρότερη κατηγορία πολιτών. Πορτρέτα με το στοιχεία των «κακών» πολιτών, αναρτώνται σε όλους τους δημόσιους χώρους της πόλης όπου ζουν. Ακόμα και στα σινεμά. Τα ονόματά τους, οι διευθύνσεις τους, οι αριθμοί των τηλεφώνων τους όπως και πολλά στοιχεία από την προσωπική τους ζωή είναι καταχωρημένα σε μια μαύρη λίστα, η οποία είναι δημοσιευμένη στο ίντερνετ. Ο καθένας πριν από μια συναλλαγή, μια συνάντηση ή μια φιλία μπορεί ελεύθερα να μελετήσει την βαθμολογία του συνομιλητή του και να αναζητήσει το όνομα του στη μαύρη λίστα.
   Με λίγα λόγια η «η κοινωνική πίστωση – βαθμολόγηση» για τον κάθε Κινέζο πολίτη, είναι το διαβατήριο του στην κοινωνία, η δεύτερη του ταυτότητα. Σύμφωνα με τον εμπνευστή του προγράμματος της ολοκληρωτικής επιτήρησης, σκοπός του είναι η ανοικοδόμηση της ηθικής. Επιθυμία είναι οι πολίτες να είναι έντιμοι, ειλικρινείς, να σέβονται τα κοινωνικά συμβόλαια. Επι της ουσίας όμως, η Κίνα, επιχειρεί να σφυρηλατήσει έναν νέο άνθρωπο, υποτακτικό της εξουσίας. Υπάκουο, υποταγμένο, αφοσιωμένο στις επιταγές του κράτους με απολύτως ελεγχόμενη συμπεριφορά.
   Σήμερα ο Μεγάλος Αδερφός στην Κίνα, με την αναγνώριση των προσώπων, επιτρέπει συναλλαγές, πρόσβαση σε βιβλιοθήκες, σε αεροδρόμια κτλ. αλλά παράλληλα τιμωρεί και ταπεινώνει, καθώς εντοπίζει παραβάτες, «ανάρμοστες» συμπεριφορές, έτσι όπως τις καθορίζουν οι επιταγές του καθεστώτος. Στην Κίνα του μέλλοντος, εκτός από την αναγνώριση προσώπου, η ταυτοποίηση του πολίτη θα γίνεται και από την στάση του σώματος του. Κατά συνέπεια, τα επόμενα χρόνια, θα είναι ολοένα και πιο δύσκολο για κάποιον να ξεφύγει από τον κρατικό έλεγχο. Με 200 εκατομμύρια έξυπνες κάμερες, εγκατεστημένες σε ολόκληρη τη κινεζική επικράτεια, δηλαδή 1 κάμερα ανά 7 κατοίκους, οι Κινέζοι σε λίγους μήνες, θα είναι οι πιο επιτηρούμενοι πολίτες στον κόσμο. Εκτός από την συμπεριφορά τους, όλες οι συνήθειες τους, η ερωτική τους ζωή, η καθημερινότητα τους θα περνάει από το μικροσκόπιο της επιτήρησης, το οποίο δεν θα χάνει την παραμικρή λεπτομέρεια.
   Οι αρχές είναι σε θέση να παρακολουθούν εξ αποστάσεως τη χρήση του διαδικτύου, τις τηλεπικοινωνίες, ταξίδια σε συγκεκριμένους προορισμούς…τα πάντα. Το κράτος θα γνωρίζει τον εκάστοτε πολίτη, καλύτερα απ΄ ό,τι γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του. Τι γίνεται στην Ευρώπη Ο Μεγάλος Αδερφός δεν εφαρμόζεται μόνο στην Κίνα. Τον Αύγουστο του 2019, οι Financial Times, αποκάλυψαν στους Βρετανούς πως η περιοχή του King’s Cross, και πιο συγκεκριμένα ο σταθμός του Eurostar, έχει εξοπλισθεί με κάμερες αναγνώρισης προσώπου, ενώ ξεκίνησε η εγκατάσταση τους και στον οικονομικό πνεύμονα της Canary Wharf. Στο εμπορικό κέντρο Westfield Stratford City, στο Λονδίνο, οι έξυπνες κάμερες σκανάρουν 300 πρόσωπα το δευτερόλεπτο. Στην πραγματικότητα χιλιάδες Βρετανοί, χωρίς να το γνωρίζουν, έχουν φακελωθεί από τις κάμερες αναγνώρισης προσώπου κατά τη διάρκεια δοκιμών το 2018. Η ΜΚΟ, Big Brother Watch, έδωσε στη δημοσιότητα λίστα με τα μουσεία, καζίνο, ξενοδοχεία, εμπορικά και συνεδριακά κέντρα όπου είχαν εγκατασταθεί έξυπνες κάμερες.
   Το Λονδίνο σήμερα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη επιτηρούμενη πόλη στον κόσμο, καθώς διαθέτει 420.000 κάμερες επιτήρησης και αναγνώρισης προσώπου. Συνολικά η Μεγάλη Βρετανία διαθέτει 4 εκατομμύρια κάμερες. 1 για κάθε 14 πολίτες της. Περπατώντας κάποιος στο Λονδίνο παρακολουθείται από τουλάχιστον 300 κάμερες Η Γαλλία επιθυμεί την επίσπευση της εφαρμογής ταυτοποίησης με την αναγνώριση προσώπου. Από το 2020, η πρόσβαση στις ιστοσελίδες των δημόσιων υπηρεσιών, θα γίνεται μόνο με την αναγνώριση προσώπου. Hδη ο προϋπολογισμός του 2020, προβλέπει την γενική συλλογή προσωπικών δεδομένων απ όλες τις ιντερνετικές πλατφόρμες που θα τις αναλύει η τεχνητή νοημοσύνη. Στην πόλη της Νίκαιας αντιστοιχεί 1 κάμερα για 145 κατοίκους. Η Νίκαια ήταν η πρώτη πόλη που δοκίμασε πιλοτικά την αναγνώριση προσώπου, μέσω της βιντεοεπιτήρησης, τον Φεβρουάριο του 2019. Στην ίδια πόλη το τραμ διαθέτει σύστημα επιτήρησης που είναι ικανό να διαβάσει τα συναισθήματα στο πρόσωπο των επιβατών. Παράλληλα με την βιντεοεπιτήρηση, σε πολλές γαλλικές πόλεις όπως είναι το Σεν Ετιέν, έχουν εγκαταστήσει μικρόφωνα και αισθητήρες ήχου στους δρόμους, και σε όλους του δημόσιους χώρους, ώστε η αστυνομία να μπορεί ειδοποιείτε και να επεμβαίνει εγκαίρως, για το παραμικρό. Επίσης εξετάζεται σχέδιο εγκατάστασης συστήματος αναγνώρισης προσώπου στις εισόδους των λυκείων της χώρας.
Η Μαρία Δεναξά γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Σύρο, ξεκίνησε τις δημοσιογραφικές σπουδές της στο Ινστιτούτο Σπουδών Μπόνα και τις συνέχισε στο Πανεπιστήμιο Stendhal της Γκρενόμπλ, όπου πήρε και το μεταπτυχιακό της στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. Τελείωσε το τμήμα γαλλικού πολιτισμού και Ιστορίας στο Παν/μιο της Σορβόνης και αυτή την περίοδο ετοιμάζει το διδακτορικό της με θέμα "Δημοσιογραφική δεοντολογία και διαχείριση κοινωνικών κρίσεων απο τα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ". Το επαγγελματικό της ξεκίνημα έγινε το 1988 στον Αιγαίο FM , συνεχίστηκε στο New Channel και μετά στο MEGA, όπου εργάστηκε για πολλές εκπομπές. Το 1994 έφυγε για το Παρίσι οπου εργάστηκε ως ανταποκρίτρια του Star Channel, της εφημερίδας "Ανεξάρτητος", της Deutsche Welle και του BBC World Service. Απο το 2006 είναι ανταποκρίτρια του ΜΕGA στην γαλλική πρωτεύουσα. Στα 22 έτη καριέρας, έχει συνεργαστεί με γνωστούς Έλληνες και Γάλλους δημοσιογράφους και έχει κάνει συνεντεύξεις με σημαντικές προσωπικότητες: Τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, την Μελίνα Μερκούρη, Αντώνη Σαμαράκη, Jacques Delor, Valéry Giscard d'Estaing, Nicolas Sarkozy, François Bayrou, Jean Michel Jarre, Brigitte Bardot κ.α.

4 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Προς επίρρωση αυτών που γράφεις, Μαρία, μην ξεχνάμε και τα βιομετρικά υποδόρια τσιπάκια που αναπτύσσουν και προωθούν ειδικά στη Σκανδιναβία. Όλα τα παραπάνω θα είναι ακόμα πιο εύκολα, απλά….με WiFi ή ακόμα και με το δίκτυο 5G θα μπορούν να ξέρουν ανα πάσα στιγμή που είσαι και σε τι κατάσταση είσαι…αυτά δεν είναι συνομωσιολογίες, οι εταιρίες τα διαφημίζουν κανονικότατα στο διαδίκτυο!
  2. Δεν πρόκειται για ψηφιακή δικτατορία.
    Το κείμενο είναι εξαιρετικά παραπλανητικό… Είναι πολύ καλλίτερο να υπάρχει παρακολούθηση του κάθε λαμόγιου, κλέφτη, αναρχοαλήτη και και λοιπού παραβατικού παρά ο σημερινός εμπαιγμός με την μη τιμωρία πολλών λόγω έλλειψης στοιχείων…
    • Καποιοι υποστηρίζετε ότι έτσι πρέπει να γίνεται για να μην έχουμε εγκληματικότητα… Προσέξτε όμως το όριοΈως ενός σημείου έχετε δίκιο, σκεφτείτε όμως ότι παράλληλα: Σε βλέπουν στις ιδιωτικές σου στιγμές μέσα από την κάμερα του τηλεφώνου σου, του υπολογιστή σου, ακόμα και ανάστροφα από την οθόνη της τηλεορασής σου ή και την κάμερα του συστήματος συναγερμού σου (άρα προσωπικές στιγμές τέλος. 2. Επιβάλλεται η απαρεγκλιτη (σύμφωνα με τα προαναφερθέν για την Κίνα) συμπεριφορά σε κανόνες που ίσως δεν αντιπροσωπεύουν όλους (π.χ. εγώ δεν θα βοηθουσα οπωσδήποτε κάποιον ηλικιωμένο να περασει τον δρόμο καθώς γνωρίζουμε ότι σε πολλές περιοχές η συνεχεια μας εμπλέκει σε εγκληματικές πράξεις άλλων – απαγωγές, θάνατο για αφαίρεση οργάνων, παγίδα για απαγωγή και εμπόριο μικρών παιδιών κ.λ.π.), όπως επίσης δεν θα ήθελα οι κάμερες του κράτους να αναγνωρίζουν τα συναισθήματά μου που εκφράζουν προσωπικές μου στιγμές. Και γιατί παρακαλώ πρέπει να μπαίνει περιορισμός σε απολαύσεις ή ανάγκες (ταξίδι αναφέρεται στο άρθρο και συναλλαγή με το δημοσιο) που μπορεί να προκύψουν σε σχέση με την γενικότερη – κατά κράτος αξιολογημενη και κατά άποψη ενός δύο πέντε δέκα εκατό άλλων – συμπεριφορά σύμφωνα με προσωπικά τους κριτήρια? Θα έπρεπε λοιπόν τέτοια μέτρα να εφαρμόζονται για περιορισμό της εγκληματικότητας όπως αυτή θεωρειται σύμφωνα με τα άρθρα του ποινικού κωδικα και το πράγμα να σταματά εκεί. Και να ελέγχονται αυστηρά εκείνοι οι οποίοι θα ελέγχουν την προσωπική ζωή όλων των πολιτών ανεξαιρέτως ως προς την διαχείριση των στοιχείων που συλλέγονται. Γνωρίζουμε όλοι – ή τέλος πάντων πολύς κόσμος – ότι προσωπικά δεδομένα αγοράζονται αδρά από εταιρείες που θέλουν να δημιουργήσουν ή να προωθήσουν προϊόν… Η ιδιωτικότητα είναι ένα πολύ ευαίσθητο θέμα και τέτοιες πρακτικές θέλουν πολύ προσοχή στην εφαρμογή τους γιατί έχουν την τεχνολογική δυνατότητα όχι μόνον να συλλέξουν και να διαχειριστούν με τρόπο πονηρό στοιχεία που δεν αφορούν άλλους , αλλά ακόμη και να ελέγξουν τον ανθρώπινο νου. Υπάρχουν και αλλοι τρόποι να αλλάξει ο κόσμος αυτός προς το καλύτερο… Ίσως θα βοηθούσε μια αρχή δημοσίων συζητήσεων επί του θέματος ώστε αυτό να λάβει τις διαστάσεις που πρέπει και πιθανόν να βοηθήσει η συζήτηση να λάβει την θέση που του αξίζει στη ζωή μας και την εφαρμογη του όχι αδιακρίτως, αλλά και να συνειδητοποιησουμε τελικά τι και ποιοι είμαστε και να οδηγηθούμε προς μια καλύτερη συμπεριφορά…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου