Στο CAS για το πακιστανικό τηλέφωνο ο Μαρινάκης: Τι ζητάε

      Τελικά βγήκε και κάτι καλό από την σκευωρία που έστησε το κράτος εις βάρος του ισχυρού άνδρα του Ολυμπιακού. Ο Γιάννης Αυλακιώτης έχει τις λεπτομέρειες.

   Αν ο πρόεδρος δεν ήταν ανθρωπιστής και διδάκτωρ ήθους φίλοι μου θα είχε ήδη προσφύγει στο ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων μετά τα ψυχολογικά βασανιστήρια που υπέστη την Τρίτη στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων. Τέτοιο σφυροκόπημα και τόσο σκληρές ερωτήσεις to the point είχε να ζήσει από τη ραδιοφωνική συνέντευξη στον Χατζηνικολάου. 

Μπορεί να ταλαιπωρήθηκε ο πρόεδρος, αλλά τουλάχιστον βγήκε και κάτι καλό απ’ την όλη ιστορία. Εκτός από άριστα 10 στην έκθεση ιδεών πήρε κι ένα ακόμα δώρο. Έμαθε ότι έχει στην κατοχή του ένα αγνώστου ταυτότητας πακιστανικό τηλέφωνο:

«Εγώ το έμαθα από την δικογραφία ότι ήταν πακιστανικό. Το νούμερο του τηλεφώνου μου είχε διαρρεύσει και ήταν παντού. Γι’ αυτό και πήρα ένα δεύτερο τηλέφωνο. Φοβόμουν ότι μπορούσε να γίνει καμία παράνομη καταγραφή. Δεν το πήρα για το ποδόσφαιρο, μιλούσα για τη δουλειά μου. Έγινε παράνομη καταγραφή με παράγοντες αντιπάλων ομάδων. Είναι κάρτες που πουλάνε στα αεροδρόμια, στις πλατείες». Σε όλους τους επιχειρηματίες έχει συμβεί αυτό.  

Αν μετά τη συμφωνία για εξαγορά 6 τάνκερ για μισό δισεκατομμύριο ευρώ δεν έχεις πάει Ομόνοια να αγοράσεις κινητό-τεφαρίκι απ’ την πλατεία δεν ξέρεις τι θα πει επιχειρείν. 

Και στην τελική πού να πάει το μυαλό του προέδρου ότι είναι πακιστανικό; Αφού έγραφε πάνω ότι ο κάτοχος του είναι κάποιος Fataul, που να πάει το μυαλό του; Γνωστό Έλληνα θυμίζει το επώνυμο, όχι Πακιστανό. Μην τρελαθούμε κιόλας. 

Και φυσικά υπάρχει εξήγηση και για το γεγονός ότι 5-6 ακόμα κατηγορούμενοι βρέθηκαν εν αγνοία τους με πακιστανικά τηλέφωνα στην κατοχή τους. Είχε μεγάλη προσφορά το «PakistanafonΦαμίλια Giga» με απεριόριστα data και 2000 λεπτά ομιλίας προς όλα τα μέλη της συμμορίας (των καθαρών κινητών) και το πήραν όλοι. Μμμμμμμμμ.   

Τώρα που χάρη στη δικογραφία έμαθε ο πρόεδρος ότι είναι πακιστανικό το τηλέφωνο του, δεν αποκλείεται να προσφύγει στο CAS. 

600 λεπτά δωρεάν χρόνου ομιλίας, 30 GBδεδομένα και 700 sms προς όλο το Πακιστάν του έφαγε ο ασέβαστος που του πούλησε τον αριθμό. Αν δεν τιμωρηθεί με 3 αγωνιστικές κεκλεισμένων των μπαταριώνκαι αφαίρεση 12 βαθμών απ’ τον ΠΑΟΚ δεν πρόκειται να ησυχάσει. 

Ο πρόεδρος φίλοι μου είχε την ευκαιρία να κάνει κι άλλες μεγάλες αποκαλύψεις:

«- Για τον φούρνο του Κωνσταντινέα: Πολλοί μπορούν να πιστεύουν ότι έχω σχέση με αυτό. Ο κύριος Κωνσταντινέας έκανε καριέρα πάνω σε αυτό. Εδώ υπάρχει μια πολύ μεγάλη αδικία. Δεν είχα καμιά δουλειά εγώ με αυτή την υπόθεση. Σας λέω πως νιώθω μετά από τόσα χρόνια. Όλος ο κόσμος πιστεύει ότι εγώ έκαψα τον φούρνο». Σαν σενάριο πάντως πιο πιθανό είναι να τον έκαψε ο ίδιος ο Κωνσταντινέας για να κάνει πολιτική καριέρα ή να έπασχε ο φούρνος από αυτοκτονικό ιδεασμό και να τίναξε μόνος του τα κάρβουνα. 

Ένα ακόμη σενάριο που πρέπει να εξετάσουν οι αρχές είναι το ενδεχόμενο να μην ήξερε ο Κωνσταντινέας ότι το κινητό του ήταν κινέζικο από το Πακιστάν, να ανεφλέγη και αντί να ψηθεί η ζαμπονοτυρόπιτα να ψήθηκε ο ίδιος ο φούρνος. 

Τρία πολύ πιθανά σενάρια που αγνοούν επιδεικτικά οι αρχές με αποτέλεσμα να έπεφταν κάποτε (τώρα έχει αθωωθεί πανηγυρικά) οι υποψίες πάνω στον πρόεδρο και να αισθάνεται με το δίκιο του μετά πιο αδικημένος και απ’ τον Φορτούνη στην Εθνική:

«Θεωρώ τον εαυτό μου αδικημένο από το ελληνικό κράτος, αυτά που συζητάμε τώρα έχουν γίνει το 2012. Μου έχουν κάνει τεράστια ζημιά, την έχουμε βιώσει σε όλο το μεγαλείο την αδικία, αισθάνομαι περήφανος γιατί παρόλους τους ελέγχους που μου έχουν κάνει, δεν έχει βρεθεί τίποτα». Πώς δεν σηκώθηκε ο πρόεδρος να τραγουδήσει το «παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας γιατί το άδικο το ζούμε μέσα από την κούνια μας» ή έστω το «Οι αδικημένοι δεν γιορτάζουνε ποτές». 

Αν δεν ήταν παράλυτη η πόρτα και χαλασμένες οι κάμερες ασφαλείας στο Καραϊσκάκη θα προσκόμιζε στο δικαστήριο το σημαντικότερο ντοκουμέντο για την κρατική αδικία εις βάρος του. Το κλάμα του Μποτία στα αποδυτήρια. Με το που έσκυψε ο πρόεδρος και του διηγήθηκε πόσο τον αδικεί το κράτος από το 2012 βαλάντωσε στο κλάμα ο Ισπανός πιο πολύ και από την Άντζελα Ζήλεια στην «Άδικη κατάρα» του Νίκου Ξανθόπουλου. 

Κανονικά αν υπήρχε κράτος θα έπρεπε ως ελάχιστο δείγμα αναγνώρισης του μεγέθους της αδικίας που υπέστη ο συγγενής του Υψηλάντη, να δώσει το όνομά του σε έναν δρόμο (οδός ήθους και επενδύσεων) και να του χορηγήσει μόνιμη σύνταξη αντιστασιακού. Τέτοια αντίσταση στον κατακτητή μόνο ο πρόεδρος και ο Λάκης Σάντας. 

Και το χειρότερο φίλοι μου είναι ότι εξαιτίας της κρατικής αναλγησίας αναγκάστηκε ο πρόεδρος να κάνει το ντεμπούτο του στα δικαστήρια: «Το ελληνικό ποδόσφαιρο θα ήταν πολύ διαφορετικό. Εγώ ήμουν μόνιμος κάτοικος Λονδίνου, δεν ήξερα κανέναν. Πρώτη φορά πάω στο δικαστήριο, είμαι 52 ετών». Εκεί μας κατάντησαν οι αλήτες. 

Μέχρι τα 51 του ο πρόεδρος το μόνο δικαστήριο που είχε ακουστά ήταν το «Δικαστήριο club» στο Μπουρνάζι. Από τότε ξεκίνησε το σερί του που θυμίζει Άρη με Γκάλη-Γιαννάκη τη δεκαετία του ‘80. Δεν χάνει πουθενά στα δικαστήρια που τον σέρνουν όσοι αδίκως τον εμπλέκουν με στημένα παιχνίδια, ΕΠΟ και συντρίβει τις σκευωρίες όπως λένε και τα ανεξάρτητα Μέσα.