Η ηθοποιός Κατερίνα Γώγου (1940-1993) αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ελληνική ποίηση. Η αιώνια έφηβος, η οργισμένη, η πιο σπαρακτικά ραγισμένη φωνή της γενιάς της γεννήθηκε, σαν σήμερα 1η Ιουνίου 1940.
Με τους οργισμένους στίχους της καταδίκαζε τον πόνο και την αθλιότητα γύρω της, αλλά την τελευταία στιγμή έστρεψε την πλάτη στη ζωή. Αυτοκτόνησε στις 3 Οκτωβρίου 1993.
Τα ποιήματα της Κατερίνας Γώγου εξέπεμπαν τη διαμαρτυρία και την αγανάκτησή της για τις τερατώδεις δυνατότητες του κοινωνικού μηχανισμού να καταστρέφει τον άνθρωπο και τη ζωή. Το ποιητικό έργο της «συναντιέται» με το σήμερα, με το «μαύρο», την κραυγή αγωνίας, τις σημερινές ανάγκες και οραματίζεται το μέλλον.
Μια ποιήτρια που έγραφε για να μην εκραγεί, που είχε κάνει τον πόνο και το παράπονο στίχους, κι αυτοί οι στίχοι ήταν παραπονεμένοι και οργισμένοι, αλλά πάνω απ’ όλα αληθινοί. Όσα χρόνια κι αν περάσουν η Γώγου θα παραμένει η ποιήτρια των νεοτέρων γενιών, αφού με τους νέους, κατά κύριο λόγο «συνομίλησε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου