Ενα ιστορικό αφιέρωμα του "Ριζοσπάστη", που έγινε σαν σήμερα(προχθές) το 1945, για την δίκη των δοσιλόγων

Για ιστορικούς λόγους, αλλά και για το αρχείο μας, θα παραθέσουμε το μεγαλύτερο μέρος του κυρίου άρθρου με το οποίο κυκλοφόρησε ο "Ριζοσπάστης" σαν σήμερα, 25 Φλεβάρη του 1945. Ο τίτλος του ήταν "Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΚΩΜΩΔΙΑ" και αναφέρεται στις συνθήκες που υπήρξαν στις δίκες των καθαρμάτων, τα οποία συνεργάστηκαν με τις δυνάμεις του άξονα, είτε σαν πολιτικοί, οικονομικοί και ένοπλοι δωσίλογοι, κάνοντας απίστευτα εγκλήματα σε βάρος του ελληνικού λαοί. Ο συντάκτης του οργάνου της Κ.Ε του ΚΚΕ, παραθέτοντας τα γεγονότα, χρησιμοποιώντας κάποιες φορές και σκωπτικό μας δίνει μια εικόνα το πως έγιναν αυτές οι δίκες - παρωδία.   

Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΚΩΜΩΔΙΑ

Η δίκη των δοσιλόγων άρχισε. Η δίκη με τους 100 συνηγόρους και τους 500 μάρτυρες υπεράσπισης. Η δίκη που θα έπρεπε να είναι η πρώτη αποφασιστική ενσάρκωση της Εθνικής Νέμεσης. 

Δεν χρειάστηκε παρά μόνο δυό εικοσιτετράωρα για να μεταβληθεί η δίκη αυτή σε μια τεράστια ασχήμια. Μέσα στη σαρακοφαγωμένη αίθουσα, ασφυκτικά δικαστές, κατηγορούμενοι και χωροφύλακες και μόνο ο λαός λείπει, παίζεται η μεγάλη κωμωδία. Η κωμωδία που είναι φρικτή γιατί είναι τραγική για το Εθνος.

Οι κατηγορούμενοι, θρασείς και ιταμοί, πέρασαν γρήγορα στην επίθεση. Απορούν γιατί δεν τους αφήνουν όλους να πάνε στα σπίτια τους να κοιμούνται, αλλά αφήνουν μόνο τους περισσότερους. Διαμαρτύρονται ότι μπορούν να πάρουν ψείρες κατά το σύντομο ταξίδι τους από την φυλακή στο δικαστήριο. Αρνούνται να απολογηθούν γιατί μόνο η Ιστορία μπορεί να τους κρίνει. Και στο τέλος σηκώνονται επάνω απειλητικοί και τραμπούκοι. "Είσαι αχρείος και φαύλος" φωνάζουν στον Εισαγγελέα.

Οι συνήγοροι, τα μεγάλα νομικά ονόματα του τόπου, δίνουν πραγματικά την μεγάλη δικολαβική τους μάχη. Εχουν αποτελματώσει το δικαστήριο μέσα στον κυκεώνα των ενστάσεων. Είναι "συνταγματική" η κυβέρνηση ή όχι; Στέκει καλά απάνω στην έδρα του ο πρόεδρος ή όχι; Είναι δοσίλογος ο Αρχιεπίσκοπος Αντιβασιλέας ή όχι;

Και ο Κουλουμβάκης (συνήγορος υπεράσπισης) μαινόμενος βρικόλακας του φαυλοκρατικού παρελθόντος ωρύεται: "Είμεθα εθνικοί ήρωες ημείς"!

Οι μάρτυρες της κατηγορίας σταγόνα μέσα στον ωκεανό των μαρτύρων υπεράσπισης τα μασάνε. Οι μάρτυρες όμως της υπεράσπισης είναι εν τάξει. Είναι κι αυτοί λιγάκι "Εθνικοί ήρωες", όπως άλωστε και οι συνήγοροι.

Το ακροατήριο είναι μαχητικό. Δεν χειροκροτεί μόνο με την ψυχή του τους εθνικούς ήρωες που κάθονται στο εδώλιο, ούτε τις κορώνες των συνηγόρων. Τα λέει και έξω από τα δόντια στον Εισαγγελέα και στον Πρόεδρο του δικαστηρίου ακόμα και στην κυβέρνηση: "Αν δεν ήταν τα Τάγματα Ασφαλείας (οι αλησμόνητοι "Ράλληλες") θα πηγαίνατε όλοι χαμένοι". ..

Οι χωροφύλακες και οι επκεφαλείς τους στέκονται στο ύψος τους. Αποτείνονται πάντα στον Ιωάννη Ράλλη με την προσωνυμία "κύριε Πρόεδρε" και τον παρακαλούν να φάει τα σάντουιτς που του έφεραν. Αποτείνονται πάντα στον Γεώργιο Τσολάκογλου με το "Στρατηγέ μου" και στον αλήτη Κανακουσάκη με το "κύριε Υπουργέ".

Ολα είναι σαν να μην άλλαξε τίποτε, μα ακριβώς τίποτε από τον καιρό της κατοχής. Και αυθόρμητα ψάχνει κανένας, μόλις περάσει τα φράγματα τη οδού Σανταρόζα με τους ένοπλους αστυφύλακες και "εθνοφύλακες" να δει και καμιά άθλια φιγούρα καραμπινιέρου ή και μια αποκτηνωμένη στη σκληρότητά της φάτσα χιτλερικού Φριτς. Είναι σαν να μην άλλαξε τίποτα, μα απολύτως τίποτα από τον καιρό της κατοχής ....

ΟΧΙ. Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΕΥΡΩΠΗ 

****

Η δίκη της οδού Σανταρόζα δεν είναι η δίκη που ζήτησε ο ελληνικός λαός. Ο ελληνικός λαός που τράβηξε ίσως τα μεγαλύτερα βάσανα από την ξένη φασιστική επιδρομή και έδωσε ίσως τις περισσότερες θυσίες από όλους τους λαούς της Ευρώπης. έκλεισε μέσα στην ψυχή του τον πόθο του κολασμού των προδοτών και του ηθικού καθαρμού.

Ο ελληνικός λαός ξέρει τους Γραικύλους, που λέγονται Ράλλης, Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλος και ΣΙΑ, τους πλήρωσε με άφθονο αίμα στην πρωτεύουσα και στις επαρχίες, στους κάμπους και τα βουνά.

Ο λαός ξέρει ότι και σήμερα ακόμα είναι πιασμένος στο δόκανο των ανθρώπων της Πέμπτης Φάλαγγας, ότι ο Δοσιλογισμός είναι ακόμα βαρύ φαινόμενο στην πολιτική και δημοσιογραφική ζωή της χώρας.

Οχι, η δίκη της οδού Σανταρόζα δεν είναι η δίκη του ονειρεύτηκε ο ελληνικός λαός. Ο ελληνικός λαός ονειρεύτηκε μια απλή δίκη. Μια δίκη σε ένα ΛΑΪΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ. με λίγους συνηγόρους, με πολλούς μάρτυρες κατηγορίας και με ένα εκτελεστικό απόσπασμα που δεν θα προσφέρει σάντουιτς και δεν θα προφέρει με υποκλίσεις "Κύριε Πρόεδρε" και "Στρατηγέ μου".

 Ο ελληνικός λαός ονειρεύτηκε μια απλή σύντομη και σοβαρή δίκη σαν και αυτές που γίνονται στην Γαλλία, στη Βουλγαρία, στη Γιουγκοσλαβία, στην Ιταλία, σε ΟΛΗ την Ευρώπη.

Τέτοια δίκη σε ΛΑΪΚΟ δικαστήριο θα γίνει κάποτε και στην Ελλάδα. Οχι μόνο για τον θρασύ Ράλλη και την παρέα του. Αλλά ΓΙΑ ΟΛΗ την παρέα του Δοσιλογισμού...