Η στάση των κομμουνιστών απέναντι στους πολέμους - Ο μόνος νόμιμος πόλεμος στην καπιταλιστική κοινωνία είναι ενάντια στους καταπιεστές και στους υποδουλωτές του λαού.

Του Γιώργη Γιαννακέλλη

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε: πόλεμος και ειρήνη/

είναι δυο πράγματα ολότελα διαφορετικά./

Ομως η ειρήνη τους κι ο πόλεμός τους/

μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα./

Ο πόλεμος γεννιέται απ' την ειρήνη τους/

καθώς ο γιος από τη μάνα./

Εχει τα δικά της/

απαίσια χαρακτηριστικά./

Ο πόλεμός τους σκοτώνει/

ό,τι άφησε όρθιο/ η ειρήνη τους».

(Μπέρτολντ Μπρεχτ «Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου»).

Το κείμενο της ΚΟΝΤΡΑΣ βάζει τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις σχετικά με τα όσα διαδραματίζονται τώρα στην Ουκρανία. 

Εκεί έχουμε έναν πόλεμο αντιδραστικό και άδικο απ’ όλες τις πλευρές, επισημαίνει το κείμενο και εύστοχα σημειώνει: Απάντηση στο ιμπεριαλιστικό δίπολο ειρήνης-πολέμου μπορεί να είναι μόνο ο επαναστατικός αγώνας των λαών για τον κομμουνισμό.

Προσέξτε. Το κείμενο της "Κόντρας" δεν μιλάει γενικά κι αόριστα ενάντια τους πολέμους. Κάνει λόγο για ένα πόλεμο ο οποίος είναι αντιδραστικός και άδικος. 
Στην ίδια περίπου κατεύθυνση είναι και η ανακοίνωση  του  Κόμματος Εργασίας (ΕΜΕΡ) της Τουρκίας. Διευκρινίζει απ' την εισαγωγή της ακόμα ότι "Αυτός ο πόλεμος -σ.σ στην Ουκρανία- δεν είναι δίκαιος. Ούτε και πόλεμος των λαών. Είναι πόλεμος της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας, των καπιταλιστών". 

Κι αυτές οι υπογραμμίσεις σχετικά με τον πόλεμο που διεξάγεται τώρα στην Ουκρανία, έχουν μεγάλη σημασία μια και πήξαμε από αντιδραστικές, πασιφιστικές παπαρολογίες, -κάποιες μάλιστα από πένες που αυτοχαρακτηρίζονται αριστερές- γενικά κι αόριστα εναντίον των πολέμων.

"Νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί, / με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί", έγραφε ο ποιητής και στιχουργός Νίκος Γκάτσος, και η ιστορία έχει αποδείξει πόσο δίκιο έχει. 

Ο Πρώσος στρατηγός. Καρλ φον Κλαούζεβιτς είχε πει μια φράση που έγινε ευαγγέλιο στα χείλη των αστών αναλυτών: «Ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα», και οι καπιταλιστές το επιβεβαιώνουν φυτεύοντας ταφόπλακες στις πατρίδες πολλών λαών, όπως γίνεται σήμερα και στην Ουκρανία. 
Tο αποτέλεσμα αυτών των πολέμων το γνωρίζουμε από τους στίχους του Μπρεχτ; Ο πόλεμος που έρχεται δεν είναι ο πρώτος / Πριν απ΄ αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι / Οταν ετέλειωσε ο τελευταίος υπήρχαν νικητές και νικημένοι / Στους νικημένους, ο φτωχός λαός πέθαινε από την πείνα /  Στους νικητές, ο φτωχός λαός πέθαινε το ίδιο.  

Πλεονασμός θα ήταν για τους αναγνώστες /ιες, του ιστότοπου μας να μιλήσουμε αναλυτικά για τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και για τις τις αιτίες οι οποίες τους προκαλούν. Οσο για τα γεγονότα στην Ουκρανία, είναι πολύ κατατοπιστικό το κείμενο των συντρόφων της  Λαϊκής Δράσης - Ομάδα Κομμουνιστών/Αγωνιστών.

Εδώ θα επικεντρωθώ σε μια άλλη παράμετρο. Θα γράψω κάποιες απόψεις, με απεύθυνση συντρόφους οι οποίοι έχουν αναφορά στην κοσμοθεωρία του μ/λ. 

Κι αυτό με ερέθισμα ότι διάβασα κάποια κείμενα εντελώς ανιστόρητα, που θα ταίριαζαν σε παπαδίστικο (υποκριτικό) κήρυγμα εναντίον πολέμων. Δεν το κρύβω μάλιστα, ότι αιφνιδιάστηκα δυσάρεστα διαβάζοντας ένα τέτοιο κείμενο από άτομο το οποίο και θεωρητική κατάρτιση έχει και δυνατότητα να διατυπώνει εύστοχα τις σκέψεις του διαθέτει.   

Ας ξεκινήσουμε από την ...αλφαβήτα... προσπερνώντας την πασιφιστική αντίληψή που εκφράζει μια συλογικότητα με το σύνθημα "Δεν συμμετέχουμε σε κανέναν πόλεμο", τσουβαλιάζοντας όλες τις πολεμικές αναμετρήσεις θεωρώντας  άνευ σημασίας για ποιό λόγο διεξάγεται ένας πόλεμος, ποιές τάξεις τον προετοίμασαν και τον διευθύνουν. Είναι η κλασική περίπτωση της ρεφορμιστικής λογικής ότι κάθε πόλεμος είναι το απόλυτο κακό. 
(Σύμφωνα μ' αυτή την θέση, όλες οι δυνάμεις που συμμετέχουν σε ένα πόλεμο  εξισώνονται, το δίκαιο ή το άδικο της κάθε πλευράς παραμερίζεται και η υπεράσπιση της ειρήνης αποτελεί τον πυρήνα της).  

Οι κομμουνιστές, όπως μας έχουν διδάξει οι θεωρητικοί μας, δεν είναι γενικά και αόριστα ενάντια στους πολέμους. Ανάλογα με την φύση κάθε πολεμικής σύγκρουση καθορίζουν και την στάση τους. 

Δεν χωρίζουμε τους πολέμους σε "αμυντικούς" και "επιθετικούς" σε  "συμμετρικούς" και "ασύμμετρους", σε "ορθόδοξους" και "ανορθόδοξους"... 

Δυο είναι οι κατηγορίες πολέμων για μας: Οι "δίκαιοι" και οι "άδικοι". Ανάλογα με τον προσδιορισμό του πολέμου είναι και η στάση των κομμουνιστών.

Και να το ξεκαθαρίσουμε. Κριτήριο για το ποιος είναι "άδικος" και ποιος είναι δίκαιος πόλεμος δεν το καθορίζει το γεγονός ποιος είναι ο επιτιθέμενος και ποιος ο αμυνόμενος. Τον καθορίζει ποια τάξη τον διεξάγει και για ποιο σκοπό. (Πολύ αναλυτικά γ' αυτό μπορεί να διαβάσει κανείς στο βιβλίο του Β. Ι. Λένιν, "Πόλεμος και Επανάσταση”, καθώς και στο στην συλλογή κειμένων του ίδιου θεωρητικού μας που έχει εκδώσει η Σύγχρονη Εποχή με τίτλο "Για τον πόλεμο και τη σοσιαλιστική επανάσταση").

Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι: Ο πόλεμος της ΕΣΣΔ στα 1941-1945 κατά των Γερμανίας - Ιαπωνίας - Ιταλίας ήταν πόλεμος δίκαιος.

Οι πόλεμος του ΕΛΑΣ, του ΔΣΕ, του Βιετνάμ κατά των ΗΠΑ - Γαλλίας, ο πόλεμος των Παλαιστινίων κ.ά. ήταν πόλεμοι δίκαιοι...

Οι κομμουνιστές, δηλαδή, είναι υπέρ των δίκαιων πολέμων και συμμετέχουν σ' αυτούς με όλες τους τις δυνάμεις,.

Από την άλλη, μια τάξη, όπως η αστική, που έχει στο αίμα της την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, του νεκροθάφτη της, δεν είναι πια σε θέση να διεξάγει δίκαιους πολέμους, παρά μόνο άδικους. (Δίκαιος π.χ ήταν ο πόλεμος διεξήγαγε η αστική τάξη κατά της φεουδαρχίας). 

Είναι κυριολεκτικά αντιδραστική η γενική θέση "υπέρ της ειρήνης και εναντίον του πολέμου". Στην ουσία αποτελεί άρνηση της ταξικής πάλης.

Κι αυτό γιατί ο ριζικός κοινωνικός μετασχηματισμός θα πραγματοποιηθεί με ένοπλη επανάσταση της τάξης μας, ή δεν θα συμβεί ποτέ. 

Αυτό το γνωρίζουν ακόμα και όσοι έχουν στοιχειώδη επαφή με την μ/λ κοσμοθεωρία μας. ("Οι κομουνιστές δεν καταδέχονται να κρύψουν τις απόψεις τους και τις βλέψεις τους. Δηλώνουν, λοιπόν, ανοιχτά ότι ο σκοπός τους μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη βίαιη ανατροπή της σημερινής καθεστηκυίας τάξης", έγραφε ο Καρλ Μαρξ),

Ο μόνος νόμιμος πόλεμος στην καπιταλιστική κοινωνία είναι ενάντια στους καταπιεστές και στους υποδουλωτές του λαού.

Η επανάσταση είναι πόλεμος Ο πόλεμος αυτός δεν διεξάγεται για τα ιδιοτελή συμφέροντα μιας χούφτας κυβερνητών και εκμεταλλευτών αλλά για τα συμφέροντα εκατομμυρίων εργατών που υφίστανται την βία της εκμετάλλευσης από τους καπιταλιστές,

Και φυσικά οι πόλεμοι με ξόρκια και ευχολόγια, δεν αποφεύγονται. Είναι αναπόσπαστο στοιχείο στην φύση του καπιταλισμού.

«Οι πόλεμοι είναι αναπόφευκτοι όσο η κοινωνία είναι χωρισμένη σε τάξεις, όσο υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Και για την εξάλειψη αυτής της εκμετάλλευσης δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα χωρίς πόλεμο, που τον αρχίζουν παντού και πάντα οι ίδιες οι τάξεις που εκμεταλλεύονται, κυριαρχούν και καταπιέζουν. Υπάρχει πόλεμος και πόλεμος», μας έγραφε ο Λένιν.